Τετάρτη 8 Ιούνη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ολοι στη μάχη της απεργίας

Η ανάπτυξη στον καπιταλισμό είναι άρρηκτα δεμένη με τη φθηνή και ευέλικτη εργασία, με την όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση. Το «μπροστά» του καπιταλισμού, είναι το «πίσω» της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την επιχειρηματολογία με την οποία η κυβέρνηση προωθεί τα νέα μέτρα. Για παράδειγμα, ο μισθός των 500 ευρώ για νέους εργαζόμενους μέχρι 25 ετών, δεν είναι μισθός εξαθλίωσης με τον οποίο ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Είναι «κίνητρο για απασχόληση», όπως είπε η υπουργός Εργασίας. Οι νέες θυσίες, που ζητούν από τους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες η κυβέρνηση και η τρόικα για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, κυριολεκτικά λεηλατούν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Ακόμη και στις - ήδη πενιχρές και ελάχιστες - αναπηρικές συντάξεις «βάζουν χέρι», προκειμένου να βγει η πλουτοκρατία πιο ενισχυμένη από την κρίση. Τα νέα μέτρα δεν αναδεικνύουν απλώς τη βαρβαρότητα που κυριαρχεί σήμερα στην παραγωγή και την πολιτική. Αποδεικνύουν πως αυτή η βαρβαρότητα δε θα έχει τέλος, αν δεν ανατραπεί.

Με αυτήν την έννοια, η απεργιακή κλιμάκωση - με πρώτο σταθμό στις 15 Ιούνη - πρέπει να στοχεύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη βάρβαρη φύση της οικονομίας της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Και, φυσικά, να καταδικάζει μια και καλή το πολιτικό προσωπικό που στηρίζει αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ κ.λπ. Απαιτείται η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, των νέων, των αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων, των συνταξιούχων και πρέπει να είναι πιο συνειδητή - ταξικά - από κάθε άλλη φορά. Αυτό είναι το δυνατό «χαρτί» που πρέπει να ρίξει τώρα ο εργαζόμενος λαός, προκειμένου να μετρήσει ένα βήμα μπροστά. Επιτυχία της απεργίας σημαίνει να νεκρώσουν οι τόποι δουλειάς απ' άκρη σ' άκρη, να γεμίσουν οι πλατείες κι οι δρόμοι με εργαζόμενους από κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση, κάθε κλάδο με τα πανό τους, τα δυναμικά τους συνθήματα, να διαδηλώσουν, σε τελευταία ανάλυση, για τις δικές τους ανάγκες. Να βγουν στους δρόμους ως παραγωγοί του πλούτου, που τον διεκδικούν. Αυτό απαιτεί από όλους μας δουλειά με αυταπάρνηση καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, να φτάσει το κάλεσμα του ΠΑΜΕ παντού, να οργανώσουμε συζητήσεις με τους εργαζόμενους, να πάρουν και οι ίδιοι μερίδιο δουλειάς για την οργάνωση της απεργίας ώστε να νιώσουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της την ανεξάντλητη δύναμη του λαού.

Οι πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ έχουν τεράστια ευθύνη γιατί έβαλαν πλάτες στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Είναι στηρίγματα της κυβέρνησης και των εργοδοτών. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα βγουν κερδισμένοι από την απεργιακή μάχη, αν αυτή πάρει καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά: Κάθε χώρος δουλειάς να γίνει τόπος ζύμωσης αιτημάτων, να γίνουν συζητήσεις για την ουσία των μέτρων και ποιες λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες μπορούν σήμερα να ικανοποιηθούν. Πρέπει να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη, η ταξική ενότητα δράσης. Αυτή η απεργιακή μάχη να αφήσει πίσω πυρήνες οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές. Να γίνει ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα προς την κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων με τους μικρούς ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες, το κίνημα της νεολαίας και των γυναικών. Να αφήσει πίσω περισσότερες οργανωμένες δυνάμεις για να ανατραπεί η αντιλαϊκή λαίλαπα.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ