Τρίτη 23 Γενάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η σκέψη του ανθρώπου - κτήνους

«Τα όπλα είναι για να σκοτώνουν ανθρώπους. Αυτός είναι ο σκοπός τους». Ξεχωρίζω μια μικρή φράση από μια δήλωση που έκανε ο εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ, Λέιτι, στη συνέντευξη που έδωσε στο σταθμό «Αλτερ».

Τα αντέγραψα ακριβώς, όπως τα είπε. Θα συνεχίσω για λίγο με τη δήλωσή του, μόνο που δε θα είναι αντιγραφή από εδώ και πέρα. Και κουραστικό θα είναι και θα χρειαστεί κι ο διπλάσιος χώρος. Ομως, πολύ τίμια, θα πω ακριβώς αυτά που είπε και να σας πω τις σκέψεις στις οποίες μ' έριξε η εγκληματική νοοτροπία του, που είναι βέβαια η νοοτροπία των ιμπεριαλιστών και φυσικό επακόλουθο των εγκληματικών τους πράξεων, αλλά που δεν παύει να σε τρομάζει.

«Τα όπλα είναι για να σκοτώνουν ανθρώπους κλπ», είναι μια έννοια που ανοίγει το δρόμο σε δυο βασικές σκέψεις. Η μία είναι του ανθρώπου που είναι άνθρωπος, και θέλει να παραμείνει άνθρωπος, ζώντας με άλλους ανθρώπους σ' έναν κόσμο ειρηνικό κι ευτυχισμένο. Αυτός θα σκεφτεί: «Αφού τα όπλα σκοτώνουν ανθρώπους να τα καταργήσουμε».

Η άλλη σκέψη είναι του ανθρώπου - κτήνους που έχει κρατήσει από τον άνθρωπο μόνο την εξωτερική φόρμα. Αυτός ο «άνθρωπος» θα σκεφτεί: «Αφού τα όπλα σκοτώνουν ανθρώπους, ας τα πάρω να σκοτώνω όσους μπαίνουν εμπόδιο στο δρόμο μου».

Αυτός ο άνθρωπος είναι καθρέφτης της (δολοφονικής) πολιτικής της Αμερικής. Γι' αυτόν τον Αμερικάνο, η μόνη ζωή που έχει αξία είναι η ζωή των άλλων Αμερικάνων. Κι αυτό δεν είναι προσωπική μου παρατήρηση ή άποψη. Είναι επίσημη άποψη των Αμερικάνων. Και να γιατί το λέω. Βρισκόμουνα στη Ν. Υόρκη όταν έληξε ο πόλεμος στο Βιετνάμ και ο στρατηγός Μόρεχεντ, που ήταν επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στο Βιετνάμ, έδωσε μια συνέντευξη στην τηλεόραση, που αν θυμάμαι καλά προβλήθηκε ταυτόχρονα σε τρεις τηλεοπτικούς σταθμούς και είπε ότι μια βασική αιτία της αποτυχίας των αμερικανικών στρατευμάτων ήταν ότι η ζωή του Βιετναμέζου δεν έχει καμία αξία!!!

Και διευκρίνιζε ότι εννοούσε πως η ζωή του Βιετναμέζου δεν έχει καμία αξία... για τον ίδιο το Βιετναμέζο. Με δυο λόγια, εξηγούσε ότι η ζωή αυτού του λαού ήταν τόσο άθλια που δεν τους ένοιαζε ο θάνατος. Ισως μάλιστα... και να τους ευχαριστούσε. Επομένως, (αυτό το λέω εγώ, δεν είχε τέτοιο χιούμορ ο Μόρεχεντ για να το πει εκείνος) γιατί να μένουμε εδώ, είπαν, και να σκοτώνονται τα παιδιά μας μόνο και μόνο για να ψυχαγωγούμε τους Βιετναμέζους. Ας πάρουμε τα παιδιά μας να γυρίσουμε στις ΗΠΑ. Κι εκεί υπάρχουν ναρκωτικά. Μπορεί κανείς ν' αστειευτεί με το κάθε τι. Και με το αστείο, το τραγικό να προβάλλει πιο ανάγλυφο. Ομως δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε κι ούτε μια στιγμή να επαναπαυόμαστε. Ο Χίτλερ, με το παραμύθι της «ανώτερης φυλής κατάφερε να ενθουσιάσει και να παρασύρει εκατομμύρια Γερμανών στο έγκλημα, στην καταστροφή και στο θάνατο. Αυτή την πίστη στην ανωτερότητα της φυλής τους, που θέλησε να επιβάλλει ο Χίτλερ παγκόσμια, με τρόπο βίαιο και πολλές φορές γελοίο, το αμερικανικό κεφάλαιο τον πέτυχε καλύτερα με το λαό του. Τον αμερικάνικο λαό. Ιδιαίτερα την αστική τάξη.

Χρόνια τώρα, από τις αρχές του κινηματογράφου υπάρχει μια παραγωγή χιλιάδων έργων που οδηγούν στον εγωισμό, τον ατομικισμό και την απομόνωση. Ολα τους τα έργα έχουν το Υπερήρωα. «Ράμπο» κλπ. Μετρημένα στα δάχτυλα τα έργα όπου ένα σύνολο ανθρώπων αντιστέκεται στην εκμετάλλευση και την αδικία... και κερδίζει. Τα μόνα σύνολα που νικούν είναι οι συμμορίες των γκάγκστερ που έχουν πρόσβαση στα ανώτερα κρατικά πόστα. Πρέπει τώρα να ξαναγυρίσω στον κ. Μαρκ Λέιτι, γιατί απ' αυτόν άρχισα. Ο κύριος αυτός δεν είναι καμιά έκπληξη. Για να είναι εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ, πρέπει να είναι βρομερός, χυδαίος και απάνθρωπος. Πρώτος ανάμεσα σε χιλιάδες όμοιούς του, που μαζί μ' αυτόν λάβανε μέρος σε επίσημες ή ανεπίσημες εξετάσεις για τη θέση του εκπροσώπου του ΝΑΤΟ. Ολα τα καταλαβαίνω. Και το 14% του Αβραμόπουλου, που κάποιος το έβγαλε από το φλιτζάνι του καφέ, και τον αντισημιτισμό του Πάγκαλου και το διορισμό του στο υπουργείο Παιδείας κι ας κράτησε λίγο. Ομως είχε επιτυχία. Μπορεί να προηγήθηκε η ΝΔ με τον Σ. Κούβελα που είπε τους ποιητές «Λαπάδες», αλλά αυτός πρόσφερε δυο χαρακτηριστικά ονόματα τους καλλιτέχνες: «Κουραμπιέδες» και «Κουραδόμαγκες». Πράγμα που απόδειξέ πόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θυμίζουν και οι δυο ευγενείς ιππότες της Αυλής του Λουδοβίκου 14ου. Και που αποκλείουν το ΚΚΕ από τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες, κι αυτό το καταλαβαίνω. Είναι μια παράνομη και ξεδιάντροπη άμυνα δειλών. Εκείνο που δε θα καταλάβω είναι αν στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, το ΑΑΔΜ δεν πάρει πάνω από 15%. ΗΣΑΣΤΕ;


του
Τίτου ΒΑΝΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ