Ωστόσο (ή επιπρόσθετα) ιδωμένα αυτά τα συμπεράσματα μέσα από το πρίσμα των οικονομικών και πολιτικών διεργασιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, τεκμηριώνουν το γενικό - και διαχρονικό - συμπέρασμα των κομμουνιστών, ότι στόχος των αστών σε περιόδους κρίσης του συστήματός τους είναι η μεταφορά των συνεπειών αυτών των κρίσεων στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού. Στην προκειμένη περίπτωση, στις πλάτες των εργαζομένων στην «πολιτιστική βιομηχανία», στις κρατικές δομές άσκησης πολιτιστικής πολιτικής, στους καλλιτέχνες και πνευματικούς δημιουργούς γενικότερα.

Αν, μάλιστα, ληφθεί υπόψη ότι η καπιταλιστική κρίση βρίσκει αυτή τη φορά τον πολιτιστικό τομέα πλήρως ενσωματωμένο εδώ και χρόνια - από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ουσιαστικά - σε κάθε πολιτική της ΕΕ και των κρατών - μελών της, αποτελώντας την απαραίτητη «πτυχή» κάθε νέας επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο στην εργατική τάξη, τότε, οι αποφάσεις του Συμβουλίου λαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία για το τι περιμένει καλλιτέχνες, επιστήμονες και κάθε πνευματικό δημιουργό που έχει άμεση σχέση (μεταξύ άλλων και μισθωτή) με τον πολιτιστικό τομέα, μέσα στα επόμενα χρόνια.

Τρία είναι τα βασικά συμπεράσματα του Συμβουλίου:

Κάθε ένα από τα παραπάνω «κεφάλαια» σέρνει πίσω του ένα πλήθος προγραμμάτων, σχεδιασμών και μηχανισμών που έχουν στηθεί ή ετοιμάζονται για να επιτευχθούν οι προαναφερόμενοι στόχοι. «Στρατιές» από «επιτροπές σοφών», «κοινές επιτροπές» διανοουμένων, επιχειρηματιών και εκπροσώπων της «κοινωνίας των πολιτών» (δηλαδή, των αδρά χρηματοδοτούμενων από το αστικό κράτος «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), επικουρικά χρηματοδοτικά προγράμματα, ενίοτε «πολυπλόκαμα», που προβλέπουν «συμπράξεις» και «συνεργασίες» με ανάλογες δομές στον εκπαιδευτικό και εργασιακό τομέα, συνιστούν τη σύγχρονη «σιδερένια φτέρνα» με στόχο το κέρδος μέσα από την ιδεολογική χειραγώγηση.

Η «πολιτική συμφωνία» που «πέτυχε»(!) το Συμβούλιο, καθιερώνοντας το «Σήμα Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς» αποτελεί ένα ακόμα «καρφί» στο «φέρετρο» κάθε εναπομείνουσας δημόσιας διαχείρισης στον πολιτισμό, με επικίνδυνες προεκτάσεις όμως ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο. Αναλύοντας ήδη από την περσινή, πρώτη εμφάνιση του «Σήματος» τη σημειολογία του, ο «Ρ» διαπίστωνε ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα βαθιά αντιδραστικό - σκοταδιστικό εργαλείο για τη χειραγώγηση της συνείδησης των λαών της Ευρώπης.

Πρόκειται για ένα είδος «πιστοποίησης» με διακηρυγμένο στόχο «να δοθεί έμφαση σε χώρους που τιμούν και συμβολίζουν την ολοκλήρωση, τα ιδανικά και την ιστορία της Ευρώπης». Πρόκειται για «ανάδειξη χώρων βάσει της ευρωπαϊκής συμβολικής τους αξίας παρά λόγω της αισθητικής ή αρχιτεκτονικής τους ποιότητας». Δηλαδή, το κριτήριο δεν θα άπτεται καν της σημασίας του χώρου ή του μνημείου για τον ίδιο το λαό στον οποίο ανήκει, αλλά θα σχετίζεται ευθέως με αυτό που η ΕΕ θα θεωρεί ως «συμβολικό» για τις «αξίες» της. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο η Επιτροπή να δηλώνει ότι «υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το σήμα Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς λαμβάνει μεγαλύτερη αξιοπιστία, προβολή και κύρος». Ετσι η ΕΕ... «αυτοπροβάλλεται» ως ο φορέας που θα προσδώσει «κύρος» στα μνημεία των λαών!

Αυτό προοπτικά μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες και σε επίπεδο χρηματοδοτήσεων στην πολιτιστική κληρονομιά (αν υποθέσουμε ότι θα υπάρχουν ακόμη κρατικές δαπάνες για την πολιτιστική κληρονομιά) κυρίως σε χώρες όπως η Ελλάδα. Αφού, σε συνδυασμό με την κρατική υποχρηματοδότηση, τον προσανατολισμό των συντηρήσεων και αναδείξεων μνημείων με ιδιωτικοοικονομικά - «τουριστικά» κριτήρια (σ.σ. θυμίζουμε εδώ τις «πολιτιστικές» «μπίζνες» που μπορούν να αναπτυχθούν με εργαλείο και τον «Καλλικράτη») και με «κερασάκι» την «πιστοποίηση» της ΕΕ, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς οποιοδήποτε εφιαλτικό σενάριο για τη «μοίρα» της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η αρμόδια Ευρωπαία Επίτροπος, Ανδρούλλα Βασιλείου, «συνόψισε» όλα τα παραπάνω, δηλώνοντας ότι «το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς θα ενθαρρύνει περισσότερα άτομα, ειδικά τους νέους, να σκεφτούν το θέμα της ευρωπαϊκής διάστασης της κοινής μας ιστορίας. Είμαι βέβαιη ότι ο τουρισμός και η οικονομία θα επωφεληθούν επίσης»...

Την περίοδο 2013-14, τα κράτη - μέλη θα ορίσουν τέσσερις τόπους που θα λάβουν το «σήμα». «Ανεξάρτητοι»... εμπειρογνώμονες θα αξιολογήσουν τις υποψηφιότητες και θα επιλέξουν τους τόπους στους οποίους θα απονεμηθεί. Από το 2015 η επιλογή θα γίνεται ανά διετία. Η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι «εθελοντική».

Το σήμα θα «συμπληρώνει» τον κατάλογο της «παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς» της ΟΥΝΕΣΚΟ και θα απονέμεται σε τόπους με βάση το «συμβολισμό» τους για την Ευρώπη και τον «παιδαγωγικό» τους χαρακτήρα! Το πόσο «παιδαγωγικός» θα είναι αυτός ο χαρακτήρας προκύπτει από την πρώτη σχετική «πρωτοβουλία» του τότε Γάλλου υπουργού Πολιτισμού, Ρενό Ντονεντιέ ντε Βαμπρ, το 2006. Τότε συμμετείχαν 18 κράτη - μέλη, τα οποία αργότερα επιδίωξαν να τη μετατρέψουν σε πρόγραμμα της ΕΕ με πιο σαφείς στόχους και κριτήρια.

Για όσους θέλουν πιο «απτές» αποδείξεις για το τι εννοεί η ΕΕ ως «αξιακή» της «κληρονομιά» να σημειώσουμε ότι ανάμεσα στους 68 τόπους που έλαβαν το σήμα στο πλαίσιο εκείνου του προγράμματος - και έχουν το δικαίωμα να ξαναβάλουν υποψηφιότητα - περιλαμβάνονται η κατοικία του ιδρυτή της ΕΕ, Ρομπέρ Σουμάν, στην πόλη Scy-Chazelles, στη Γαλλία (!) και τα ναυπηγεία του Γκντανσκ, επειδή ήταν ...«το λίκνο του ανεξάρτητου συνδικάτου "Αλληλεγγύη", το οποίο συντέλεσε ουσιαστικά στα γεγονότα που οδήγησαν στην επανένωση της ηπείρου μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής!

Να πώς το «Σήμα»... «ενισχύει» το «αίσθημα ένταξης των Ευρωπαίων πολιτών, ειδικά των νέων στην Ευρώπη»! Σε συνδυασμό με τη γενικότερη αντικομμουνιστική επίθεση που έχει εξαπλωθεί σε όλη την ήπειρο, μέσα κι έξω από την ΕΕ, να συμπληρώσουμε εμείς...

Το ιδεολογικό κομμάτι πάει «πακέτο» με το οικονομικό. Ετσι, το Συμβούλιο «υιοθέτησε τα συμπεράσματα σχετικά με τη συμβολή του πολιτισμού στην εφαρμογή της στρατηγικής "Ευρώπη 2020"». Τα συμπεράσματα υπογραμμίζουν το γεγονός ότι «ο πολιτιστικός και δημιουργικός τομέας έχει δυνατότητες να παράγει ανάπτυξη και ποιότητα των θέσεων εργασίας και ως εκ τούτου ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής και στις εμβληματικές πρωτοβουλίες της, όπως το ψηφιακό πρόγραμμα δράσης για την Ευρώπη (...)».

Ειδικότερα, τα συμπεράσματα «εξετάζουν τη συγκεκριμένη συμβολή του πολιτισμού στη "Στρατηγική 2020" στους κύριους στόχους: έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη». Επίσης, «τα συμπεράσματα καλούν τα κράτη - μέλη να χρησιμοποιήσουν κοινοτικά χρηματοδοτικά κεφάλαια, όπως τα διαρθρωτικά ταμεία, για τα πολιτιστικά προγράμματα και την Επιτροπή να ενσωματώσει τον πολιτισμό στη μελλοντική πολιτική της ΕΕ και στα χρηματοδοτικά μέσα».

Θεωρούν, επίσης, ότι «η διακρατική κινητικότητα - η οποία αποτελεί έναν ειδικό στόχο του προγράμματος "Πολιτισμός 2007 - 2013" - διευκολύνει την πρόσβαση των καλλιτεχνών και των επαγγελματιών του πολιτισμού στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, δημιουργεί νέες ευκαιρίες απασχόλησης και προωθεί την απασχόληση στον τομέα του πολιτισμού και στην ευρύτερη οικονομία. Η βελτίωση της κινητικότητας μπορεί επίσης να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020"».

Ετσι, η «κινητικότητα» των εργαζομένων στον πολιτισμό και των δημιουργών πρέπει να ενταθεί για να «συμβάλει» στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ενώ όλα τα παραπάνω παραπέμπουν σε ένα «μοντέλο» εργαζόμενου στον πολιτισμό και δημιουργού - καλλιτέχνη που θα δουλεύει στην «πολιτιστική βιομηχανία» με όρους ταξικής εκμετάλλευσης και με όλη την «γκάμα» των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων φορτωμένη στην «καμπούρα» του, τα κείμενά τους είναι άκρως κυνικά στη ρητορική τους: «Σε γενικές γραμμές οι υπουργοί υπογράμμισαν την προστιθέμενη αξία της πολιτιστικής πολυμορφίας (σ.σ. !!!) αλλά επίσης αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν αρκετά εμπόδια στην κινητικότητα των καλλιτεχνών και των επαγγελματιών του πολιτισμού, όπως η εργασία και η διαμονή τους, η νομοθεσία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, η φορολογία, η ασφάλιση κ.λπ.»!!!

Στο Συμβούλιο, οι Γάλλοι και οι Σλοβένοι «κάλεσαν» τους συναδέλφους τους «σε έναν προβληματισμό σχετικά με την ψηφιοποίηση των βιβλίων», ενώ ενημέρωσαν το Συμβούλιο «για την πρόθεσή τους να προτείνουν ένα μανιφέστο για τον πολιτισμό στην Ευρώπη»!

Το «μανιφέστο» θα πρέπει να «διακηρύξει» ότι «ο πολιτισμός πρέπει να είναι στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και ότι η πολιτιστική πολυμορφία απαιτεί και αξίζει μια καινοτόμο και φιλόδοξη πολιτική για τον πολιτισμό». Η επερχόμενη πολωνική προεδρία δήλωσε ότι είναι «πρόθυμη να υποστηρίξει αυτήν την πρωτοβουλία».

Στο ζήτημα της ψηφιοποίησης όπου τα μονοπώλια (σε παγκόσμιο επίπεδο) «σφάζονται» πραγματικά, η Επίτροπος, Α. Βασιλείου παρουσίασε σχετική έκθεση, η οποία «συνιστά την καλύτερη πρόσβαση σε πολιτιστικά περιεχόμενα και την επιτάχυνση της διαδικασίας ψηφιοποίησης». Ειδικά για τη «Europeana» (σ.σ. η Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη) η έκθεση αναφέρει ότι «θα πρέπει να καταστεί το σημείο αναφοράς πολιτιστικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο για την Ευρώπη» ότι το 2016 «όλα τα αριστουργήματα όλων των κρατών - μελών θα πρέπει να είναι στην Europeana».

Στο Συμβούλιο τέθηκε και το «Πλάνο Εργασίας» μέχρι και το 2014. Οι προτεραιότητες είναι:

Η προεδρία ενημέρωσε τους υπουργούς για την εφαρμογή αυτού του προγράμματος, το οποίο θέτει - επάνω οι ακόλουθες προτεραιότητες για το Συμβούλιο στις μεσοπρόθεσμες πολιτιστικές πολιτικές ενέργειές του: 1) «Πολιτιστική ποικιλομορφία», «διαπολιτισμικός διάλογος», «προσβασιμότητα χωρίς αποκλεισμούς στον πολιτισμό», 2) «Πολιτιστικές και δημιουργικές βιομηχανίες», 3) «Δεξιότητες» και «κινητικότητα», 4) Πολιτιστική κληρονομιά, 5) «Πολιτισμός και εξωτερικές σχέσεις» 6) «Πολιτιστική στατιστική».

Το «πρόγραμμα εργασίας» στον πολιτιστικό τομέα της πολωνικής προεδρίας θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων τις θεματικές: «Ανατολική Εταιρική Σχέση στον τομέα του πολιτισμού», «προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς (Europeana, ταινίες), «Το μέλλον του προγράμματος MEDIA» (σ.σ. χρηματοδοτικό πρόγραμμα της ΕΕ για τα οπτικοακουστικά), «μέσα επικοινωνίας».

Ολα τα παραπάνω, τεκμηριώνουν την ανάγκη να ενωθούν οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί δημιουργοί γενικότερα, που βλέπουν τον εαυτό τους έξω και απέναντι από τους παραπάνω σχεδιασμούς, να ενωθούν μεταξύ τους και όλοι μαζί με το οργανωμένο, ταξικό, λαϊκό κίνημα. Το κάλεσμα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και οι πρώτοι φορείς που ανταποκρίθηκαν, είναι μια καλή αρχή. Ακολουθείστε το!