Με μια δημόσια διακήρυξη - ύμνο στον ευρωμονόδρομο που βούτηξε στη φτώχεια το λαό, 32 καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί, προσφέρουν το δικό τους μερτικό στην προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, δίνοντας μια ακόμη «πάσα» στα κόμματα του κεφαλαίου να διαχειριστούν με επιθετική συναίνεση την έξαρση της λαϊκής αγανάκτησης με τρόπο ανώδυνο για την πολιτική τους. Ανάμεσα στους υπογράφοντες βρίσκονται ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ, καλλιτέχνες γνωστοί για τις φιλοκυβερνητικές τους απόψεις και ακαδημαϊκοί ταγμένοι στη συκοφάντηση του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Στη διακήρυξη με τον βαρύγδουπο τίτλο «Τολμήστε», εκφράζουν την αγωνία τους, επειδή «η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά». Γι' αυτό απευθύνουν έκκληση «σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου (...) να παραμερίσουν τις προσχηματικές αντιμαχίες (...) και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις» και «σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας» να κάνουν «τα απαραίτητα για τη σωτηρία (...) Μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή».

Με άλλα λόγια, ζητάνε να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που θα διασφαλίσουν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και τα οποία ταυτίζονται επί της ουσίας με τα αντιλαϊκά μέτρα που περιέχονται στις δανειακές συμβάσεις κυβέρνησης - τρόικας. Το κείμενο υπογράφουν, μεταξύ άλλων, οι: Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Μένης Κουμανταρέας, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός, Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος και Γιάννης Στουρνάρας.

Σχολιάζοντας τη διακήρυξη των 32, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Δε μας προκαλεί εντύπωση η στάση των 32, γνωστών και μη εξαιρετέων στηριγμάτων του συστήματος. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δε χρειάζονται διανοούμενους που υπερασπίζονται την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, των μισθών πείνας. Χρειάζονται διανοούμενους που προβληματίζονται, αγανακτούν και δε σιωπούν μπροστά στο κρίσιμο ζήτημα, αλλά τοποθετούνται υπέρ της εργατικής τάξης: Να ανήκει στην κοινωνία και στο λαό η ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρήσεων, του φυσικού και ορυκτού πλούτου και όχι στο κεφάλαιο. Να ανατραπεί ο "ευρωμονόδρομος" της ανταγωνιστικότητας που τσακίζει το λαό της Ελλάδας, τους λαούς της Ευρώπης. Να κατακτήσει ο λαός τη δική του εξουσία».