Κυριακή 9 Γενάρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 46
ΔΙΕΘΝΗ
Iνδονησία
Κάθε πέρσι και καλύτερα;

Παραίτηση του διορισμένου Προέδρου από τον πρώην δικτάτορα της Ινδονησίας, Χαμπίμπι, δημοψήφισμα και αιματοχυσία στο ημι-ανεξάρτητο πλέον Ανατολικό Τιμόρ, αναταραχές στα νησιά Μολούκα, στην Ιρίγια Τζάβα και στην επαρχία Ατσέι, όπου φουντώνει δίχως άλλο το κύμα αυτονομιστικών κινημάτων και οι διεκδικήσεις ανταρτικών οργανώσεων με βασικό αίτημα την ανεξαρτητοποίηση. Δύσκολη χρονιά... αλλά σίγουρα όχι από τις χειρότερες, μια και αυτή η χώρα των άνω των 200.000.000 κατοίκων έζησε, ας μην ξεχνάμε, τουλάχιστον μία τριακονταετία υπό το στυγερό καθεστώς του δικτάτορα Σουχάρτο.

Μέσα σ' αυτό τον κυκεώνα εξελίξεων, οι γενικές εκλογές του περασμένου Ιούνη (7 Ιούνη) ήταν αυτές που σηματοδότησαν ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας, μιας που το αποτέλεσμά τους ήταν αυτό που προκάλεσε δονήσεις στο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο που δημιούργησε στην απέραντη αυτή νησιωτική χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας η στυγνή δικτατορία Σουχάρτο. Η σημαντική νίκη της παράταξης της Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι (θυγατέρα πρώην εκλεγμένου Προέδρου της Ινδονησίας) δεν μπόρεσε παρά να επικυρωθεί από τον εκτελούντα χρέη Προέδρου, Τζ. Μπ. Χαμπίμπι, ο οποίος στις 3 Αυγούστου επικύρωσε τα εκλογικά αποτελέσματα της εφορευτικής επιτροπής. Δεν μπόρεσε παρά να εγκαταλείψει λίγο μετά την ενεργό παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο, καθώς ουδεμία από τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δε φάνηκε διατεθειμένη να τον προτάξει στη λίστα των υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα. Το τέλος στην πολιτική καριέρα του Χαμπίμπι, του ανθρώπου που επιχείρησε να διασκεδάσει τις επιφυλάξεις των αξιωματούχων του ΔΝΤ για να κερδίσει τη χορήγηση των πολυπόθητων δανείων, αλλά και του πολιτικού που αιφνιδίασε τη διεθνή κοινότητα με την απόφασή του να επιτρέψει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ ήρθε στις 20 Οκτώβρη. Μέρα που η ινδονησιακή Λαϊκή Εθνοσυνέλευση απορρίπτει την ομιλία Χαμπίμπι που είχε στόχο να κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά και μία σοβαρή υποψηφιότητα για το προεδρικό αξίωμα. Στη θυελλώδη συνεδρίαση του κοινοβουλευτικού σώματος ο Αμπντουραχμάν Ουαχίντ, ηλικιωμένος μουσουλμάνος ηγέτης, εκλέγεται Πρόεδρος με τη Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι να αναλαμβάνει το πόστο του αντιπροέδρου.

Το ίδιο 24ωρο και η Εθνοσυνέλευση εγκρίνει το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διεξήχθη στο Ανατολικό Τιμόρ και χάραζε το δρόμο για την ανεξαρτησία του μικροσκοπικού - αλλά πλούσιου σε κοιτάσματα πετρελαίου -νησιού, που ζούσε από το 1975 υπό την μπότα των Ινδονήσιων κατακτητών, ενώ νωρίτερα υπό την πολυποίκιλη εκμετάλλευση των Πορτογάλων αποικιοκρατών. Εως ότου συμβεί αυτό, είχαν προηγηθεί οι εφιαλτικές ταραχές και τα αποτρόπαια εγκλήματα που διαδραματίστηκαν στο Α. Τιμόρ μετά το δημοψήφισμα της 30ής Αυγούστου, με ευθύνη του στρατού και των ελεγχόμενων απ' αυτόν παραστρατιωτικών οργανώσεων. Ο απολογισμός των αιματοβαμμένων αυτών ταραχών, που διήρκεσαν περίπου δυόμισι μήνες στο Α. Τιμόρ, είναι έως σήμερα συγκεχυμένος με μόνο βέβαιο τον άδικο θάνατο αρκετών χιλιάδων πολιτών και τη βεβιασμένη προσφυγιά δεκάδων χιλιάδων άλλων..

Την 25η Οκτώβρη, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψηφίζει ομόφωνα και εξουσιοδοτεί τα Ηνωμένα Εθνη να διοργανώσουν αποστολή για την ανάληψη του ελέγχου στο Ανατολικό Τιμόρ με την απόβαση περίπου 9.000 «κυανόκρανων», εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Αυστραλοί. Εως σήμερα η κατάσταση θυμίζει ένα μίνι «Κοσσυφοπέδιο» με τις μεγάλες δυνάμεις να ασκούν πιέσεις στην ινδονησιακή ηγεσία προκειμένου να στηθεί και εκεί ένα «μίνι» διεθνές δικαστήριο παραπομπής κατηγορούμενων για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μεταξύ των οποίων και μεγαλόσχημοι αξιωματούχοι του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας. Ομως, τα προβλήματα δε σταματούν εδώ. Η «βαλκανιοποίηση» της Ινδονησίας μοιάζει με ορατό εφιάλτη που ενσαρκώνεται στις αποσχιστικές ταραχές οι οποίες εκδηλώνονται στην επαρχία Ατσέι, στην Ιρίγια Τζάβα και στα πρώην νησιά Σπάις, νυν νήσοι Μολούκα. Για το λόγο αυτό, ο νέος Πρόεδρος Ουαχίντ, ο οποίος με την ανάληψη των καθηκόντων αρχίζει ένα μαραθώνιο ταξιδιών στο εξωτερικό με πρώτη και καλύτερη την επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, επιστρατεύει «εμπειρογνώμονες» (εννοείται... των Ηνωμένων Πολιτειών) προκειμένου, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, να αντιμετωπιστεί ο πονοκέφαλος των αποσχιστικών κινημάτων. Εντούτοις, το τελευταίο 15ήμερο του Δεκέμβρη και παρά τις μυστικές και φανερές συναντήσεις του Προέδρου Ουαχίντ με τους αντάρτες του Ατσέι και τους θρησκευτικούς ηγέτες (χριστιανοί και μουσουλμάνοι) των νησιών Μολούκα, οι ταραχές μαίνονται με αποτέλεσμα το θάνατο εκατοντάδων ατόμων. Στα νησιά Μολούκα, οι νεκροί από τις συγκρούσεις χριστιανών και μουσουλμάνων (στις οποίες αναμειγνύονται με «υπερβάλλοντα ζήλο» και οι τοπικές αστυνομικές δυνάμεις) έχουν ξεπεράσει έως τις παραμονές Πρωτοχρονιάς τους 500 νεκρούς. Εάν το κεφάλαιο «Ανατολικό Τιμόρ» έκλεισε μέσα στο 1999, τα μέτωπα στο Ατσέι και στα νησιά Μολούκα θα παραμείνουν ανοιχτά τουλάχιστον καθ' όλη τη διάρκεια του 2000. Οι χειρισμοί του Προέδρου Ουαχίντ ή ενδεχόμενου αντικαταστάτη του σ' αυτές τις κρισιμότατες εξελίξεις θα δείξουν μεσοπρόθεσμα εάν η Ινδονησία θα βγει από τον 21ο αιώνα αλώβητη... και ολόκληρη...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ