Το ΚΚΕ πρωτοστατεί, μεταξύ άλλων, στην οργάνωση της πάλης για την κατοχύρωση του λαϊκού δικαιώματος στις διακοπές. Σε Επερώτησή του στη Βουλή σημείωνε ότι γι' αυτό «είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων και των οικογενειών τους στον τουρισμό, στις διακοπές, στην ανάπαυση, στην προαγωγή της υγείας τους, στην αναψυχή. Ο τουρισμός μπορεί αντικειμενικά να συμβάλει στη γνωριμία με άλλους λαούς και πολιτισμούς, στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, στην ψυχική και σωματική ευεξία, στη μόρφωση και στη γνωριμία με την ιστορική κληρονομιά της χώρας μας, στην ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού».
Στη βάση αυτή, «η τουριστική οικονομική δραστηριότητα πρέπει να διασφαλίζει την κάλυψη των προαναφερόμενων αναγκών και να στοχεύει:
Στον καπιταλισμό, η ανάπτυξη του τουρισμού με σκοπό το κέρδος δεν μπορεί να καλύψει τους προαναφερόμενους στόχους και κριτήρια.
Αναγκαία προϋπόθεση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι ο κεντρικός σχεδιασμός της τουριστικής κοινωνικής εργασίας ως αναπόσπαστο στοιχείο της λαϊκής οικονομίας.
Σ' αυτό το πλαίσιο, θα μετατραπούν σε κρατική - κοινωνική ιδιοκτησία όλες οι μεγάλες ξενοδοχειακές και τουριστικές εγκαταστάσεις, σε συνδυασμό με την κατάργηση της εμπορευματοποίησης της γης. Η γη, τα δάση, οι παραλίες θα αποτελούν λαϊκή, κρατική περιουσία.
Στο πλαίσιο αυτό, το ΚΚΕ προβάλλει και διεκδικεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο στόχων πάλης σε γραμμή αντιπαράθεσης με την πολιτική της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας. Ενα τέτοιο πλαίσιο, το οποίο μπορεί αντικειμενικά να συμβάλει στην κοινή δράση των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ιδιοκτητών, οριοθετημένη από τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο.
Ως βασικοί άξονες του πλαισίου, στη λογική την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, μπορεί να είναι οι παρακάτω:
Κατάργηση του "Αll inclusive", που χρησιμοποιείται από τους μεγαλοξενοδόχους για την αύξηση της κερδοφορίας και της δύναμής τους ενάντια στους εργαζόμενους και τους μικρούς επαγγελματίες».