Αιώνες τώρα, αρχαιολόγοι και άλλοι ερευνητές διατυπώνουν εικασίες για το σκοπό του περίφημου μεγαλιθικού μνημείου του Στόουνχεντζ στην Αγγλία, που κατασκευάστηκε τη νεολιθική εποχή, αλλά η διαμόρφωσή του συνεχίστηκε ως την εποχή του χαλκού. Οι ερμηνείες επικέντρωναν συνήθως στον ίδιο το μεγάλο πέτρινο κύκλο. Πρόσφατες ανακαλύψεις υπογράμμισαν τη διαπίστωση ότι το Στόουνχεντζ δεν ήταν ποτέ μια μεμονωμένη κατασκευή, αλλά κεντρικό κομμάτι ενός πολύ πιο εκτεταμένου λατρευτικού τόπου.

Το 2010, ο αρχαιολόγος Βινς Γκάφνι, επικεφαλής διεθνούς ομάδας επιστημόνων, ξεκίνησε τριετές ερευνητικό πρόγραμμα εξονυχιστικής επανεξέτασης όλης της γύρω από το Στόουνχεντζ περιοχής, χρησιμοποιώντας υπερσύγχρονα μηχανήματα. Το πρώτο αποτέλεσμα ήρθε μόλις δυο βδομάδες μετά την έναρξη της νέας έρευνας. Μαγνητόμετρα υψηλής ισχύος και ραντάρ που μπορούν να διαπεράσουν το επιφανειακό στρώμα του εδάφους αποκάλυψαν ίχνη ενός σχηματισμού, που μοιάζει με δακτύλιο κατασκευασμένο από κορμούς δέντρων και βρίσκεται λιγότερο από ένα χιλιόμετρο βορειοδυτικά του Στόουνχεντζ. Πρόκειται για τη σημαντικότερη ανακάλυψη που σχετίζεται με το μνημείο, τα τελευταία 50 χρόνια.

Η ανακάλυψη αυτή, η ανάκτηση νέων υλικών από το χώρο του Στόουνχεντζ, η επανεξέταση παλιών ευρημάτων με τις σύγχρονες τεχνικές της αρχαιολογίας, έχουν οδηγήσει στη διεύρυνση της επιστημονικής γνώσης για την περιοχή αυτή στην ύπαιθρο της Νότιας Αγγλίας. Η πρόοδος στη χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα 14 σημαίνει ότι μπορεί να γίνει ακριβέστερη χρονολόγηση. Η πιο εξεζητημένη χημική ανάλυση των ανθρώπινων υπολειμμάτων επιτρέπει στους αρχαιολόγους να συνάγουν την πιθανή προέλευση των πρώτων επισκεπτών του μνημείου. Τα ραντάρ τροφοδοτούν με δεδομένα με ρυθμό ασύλληπτο σε σύγκριση με ό,τι πριν από μερικά χρόνια (τα μηχανήματα της ομάδας του Γκάφνι συνέλεξαν τόσα δεδομένα σε δύο μέρες, όσα είχαν συλλεχθεί μέσα σε τρία χρόνια κατά την εξέταση άλλης ανάλογης περιοχής).

Τα νέα στοιχεία ενισχύουν τη θεωρία ότι το Στόουνχεντζ ήταν μέρος μιας ευρύτερης λατρευτικής περιοχής. Τα μνημεία που ήταν στη μια άκρη σχετίζονται με τον τόπο διαβίωσης των ανθρώπων που τα κατασκεύασαν και μετέπειτα με λατρευτικές τελετές, ενώ τα μνημεία που ήταν στην άλλη άκρη, συμπεριλαμβανόμενου του Στόουνχεντζ, ήταν αφιερωμένα στη λατρεία των προγόνων. Ευρήματα του 2008 δείχνουν ότι το Στόουνχεντζ πρέπει να θεωρούνταν και χώρος θαυματουργής θεραπείας, στον οποίο προσέφευγαν ασθενείς από μακρινά μέρη, κάτι σαν την προϊστορική εκδοχή του καθεδρικού ναού της Λούρδης. Το Μπλούχεντζ, ένας κύκλος από 25 γαλαζόχρωμες πέτρες που εντοπίστηκε το 2009 στα νοτιοανατολικά του Στόουνχεντζ, ενδέχεται να ήταν τόπος αποτέφρωσης των νεκρών, το ιερό μέρος όπου οι νεκροί άρχιζαν το ταξίδι τους προς το Στόουνχεντζ.