Πολύς κουρνιαχτός σηκώνεται στα αστικά ΜΜΕ για τις «διαφωνίες» μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών, ωστόσο το κυρίαρχο είναι ότι οι διαφωνίες αυτές καθόλου δεν εμποδίζουν ή ανακόπτουν το βομβαρδισμό του λιβυκού λαού, δολοφονώντας καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους, κατ' εξοχήν αμάχους, τους οποίους κατά τ' άλλα υποκρίνονται ότι θέλουν να προστατεύσουν. Οι βομβαρδισμοί είναι ανελέητοι την ώρα που συνεχίζουν να διαφωνούν οι ιμπεριαλιστές. Εξάλλου, οι διαφωνίες αφορούν κυρίως το ποιος θα αναλάβει τη «διεύθυνση» των πολεμικών επιχειρήσεων, ακριβώς γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτός θα έχει και τον πρώτο λόγο και τη μερίδα του λέοντος την «επόμενη μέρα» του πολέμου στη Λιβύη. Αυτός είναι ο λόγος που η Γαλλία δε θέλει στην πραγματικότητα να παραδώσει τα ηνία στο ΝΑΤΟ, επικαλούμενη το σαθρό επιχείρημα ότι τάχα το ΝΑΤΟ θα χάσει τη στήριξη του Αραβικού Συνδέσμου, λες και δεν πρόκειται για το «σύνδεσμο» των αυταρχικών καθεστώτων - συμμάχων τους. Οι επιδιώξεις της Γαλλίας «ενοχλούν» βέβαια τους άλλους συμμάχους, που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μεγαλώσουν το δικό τους μερίδιο. Γι' αυτό ο Ομπάμα απειλεί ότι θα μεταβιβάσει την ηγεσία των στρατιωτικών επιχειρήσεων «σε άλλους», γι' αυτό η Ιταλία και η Βρετανία θέλουν να μπει κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ, γι' αυτό βάζει «βέτο» ο Ερντογάν, κ.ο.κ. Το πιο πιθανό είναι να τα βρουν κάποια στιγμή αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να ενταθούν οι αγώνες του λαού για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και να απεμπλακεί άμεσα η χώρα.