Δεν είναι μόνον η περιοχή της Βόρειας Αφρικής που αποτελεί πεδίο έντονων ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ Δύσης, Ρωσίας, Κίνας όπως διαφαίνεται με τη τωρινή στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη. Πεδίο έντονου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού αποτελεί σχεδόν όλη η ευρύτερη περιοχή της υποσαχάρειας Αφρικής, καθώς φιλοξενεί υποθαλάσσια και στο υπέδαφός της τεράστιες ποσότητες κάθε είδους ορυκτού πλούτου (πετρέλαια, φυσικό αέριο, διαμάντια, χρυσό, χαλκό, κοβάλτιο κ.ά.), ενώ νευραλγικές περιοχές της σε ανατολή και δύση προκαλούν το έντονο ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μεταξύ άλλων και για τη διέλευση και εξαγωγή ενέργειας προς τα μητροπολιτικά κέντρα ΗΠΑ, Ευρώπης, Ασίας...

Στο ανατολικό τμήμα, και συγκεκριμένα στη Σομαλία (όπου οι ΗΠΑ έκαναν το 1992 - 1993 στρατιωτική επέμβαση) παρατηρούμε έξαρση της πειρατείας, που έδωσε πρόσχημα μεταξύ άλλων στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να στείλουν πολεμικά πλοία στην περιοχή. Ο στόχος των ιμπεριαλιστών είναι ο έλεγχος μιας από τις νευραλγικότερες οδούς της διεθνούς ναυτιλίας.

Στη Δυτική Αφρική, στον κόλπο της Γουινέας, είχαμε την τελευταία 15ετία σημαντική αύξηση στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπου οι ΗΠΑ (πότε σε αγαστή συνεννόηση, πότε σε αντιπαράθεση με συμμάχους τους όπως η Βρετανία) επιχειρούν να εξασφαλίσουν ενεργειακά τη μερίδα του λέοντος με εξοστρακισμό αναδυόμενων οικονομικών δυνάμεων (Κίνα, Ινδία). Στην περιοχή δεσπόζει η Νιγηρία, η οποία «συμπτωματικά» γνωρίζει τελευταία τις επιθέσεις ακραίων ισλαμιστών και «θρησκευτικές» συγκρούσεις. Επιπλέον,για πρώτη φορά χώρες όπως ο Νίγηρας και η Μαυριτανία (όπου οι ΗΠΑ έχουν στήσει βάσεις τάχα για την καταπολέμηση πυρήνων της Αλ Κάιντα στη Σαχάρα...) άρχισαν να παράγουν πετρέλαιο. Σημαντικό δίκτυο αγωγών πετρελαίου διαπερνά χώρες όπως η Νιγηρία, η Γκαμπόν, το Καμερούν, το Τσαντ. Δίκτυο φυσικού αερίου διαπερνά την Γκάνα και την Ακτή Ελεφαντοστού (όπου διόλου τυχαία βιώνει έντονη εμφύλια κρίση με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να προσπαθούν να επιβάλουν ως ηγέτη το πρώην μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ Α. Ουατάρα).

Ωστόσο, ιδιαίτερα χαρακτηριστική περίπτωση χώρας που βρίσκεται στο μέσο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην καρδιά της Αφρικής είναι το Σουδάν, όπου το δημοψήφισμα στο νότο στις αρχές Γενάρη χάραξε ουσιαστικά το δρόμο διχοτόμησης. Εξαιτίας μιας σειράς εξελίξεων που απομάκρυναν κατά τη δεκαετία του '90 τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές πετρελαϊκές εταιρείες, χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, βρήκαν γόνιμο έδαφος. Ιδιαίτερα επωφελής ήταν η συνεργασία της Κίνας με το Σουδάν, αφού βοηθώντας το να φτιάξει σημαντικές υποδομές σε συγκοινωνιακούς και εμπορικούς άξονες εξασφάλισε συμφωνίες για την παραγωγή πετρελαίου. Με πρόσχημα τα δικαιώματα του πληθυσμού στο Νταρφούρ του Δυτικού Σουδάν, οι ΗΠΑ ξαναμπήκαν στο παιχνίδι βάζοντας «χωροφύλακα» την «ειρηνευτική» αποστολή ΟΗΕ - Αφρικανικής Ενωσης και αναγκάζοντας το Χαρτούμ να ξανασκεφθεί, με το καλό ή με το ζόρι, μια συνεργασία.

Στο νότο, δεσπόζει το μεγάλο «παρών» της Κίνας στην Αγκόλα, που γνωρίζει οικονομική άνθηση λόγω μεγάλης παραγωγής πετρελαίου (όχι προς όφελος του λαού αλλά μιας νέας αστικής τάξης). Χαρακτηριστικό του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην περιοχή είναι η εξής «αντίφαση»: Η Αγκόλα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας στην Αφρική, ενώ ταυτόχρονα οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχός τους σε οικονομική και στρατιωτική βοήθεια...