Πέμπτη 17 Μάρτη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 9
ΒΟΥΛΗ
Δεν πρόκειται να δώσουμε καμία συναίνεση

Η δευτερολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Στη δευτερολογία της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

«Στοιχείο υπευθυνότητας είναι να έχεις αντικειμενική πρόγνωση πού θα πάνε τα πράγματα, όχι με βάση τις επιθυμίες, αλλά με βάση τις πραγματικές εξελίξεις και με αφετηρία το πεδίο της οικονομίας. Εμείς δεν θα μιλήσουμε ούτε για εθνικές τραγωδίες, ούτε για καταστροφικές πορείες, πάνω απ' όλα γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στην ικανότητά του να κατακτήσει μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα της παραπληροφόρησης, του αποπροσανατολισμού και του ψεύδους, ένα ορισμένο επίπεδο πολιτικής συνείδησης.

Ποια είναι η πρόγνωσή μας; Τι λέμε τώρα, για να μπορείτε να μας ελέγξετε εάν έχουμε πέσει μέσα ή έξω: Αυτή η συμφωνία που έγινε και θα ολοκληρωθεί έτσι ή αλλιώς στις 24 ή 25 Μαρτίου, είναι μία συμφωνία η οποία δεν θα κρατήσει για πολύ. Είναι εύθραυστη, διότι οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη και τις κυρίαρχες τάξεις - δεν μιλάμε για τους λαούς - είναι οξύτατες. Αυτό είναι το ένα.

Δεύτερον, γιατί αυτή η συμφωνία που έγινε, σε μεγάλο μέρος είναι συμφωνία πολιτική, δεν πατάει πάνω στις πραγματικές αντιφάσεις, αντιθέσεις, αντινομίες που έχει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν πρόκειται να καταργήσει ούτε τους ανταγωνισμούς, ούτε την αναρχία, ούτε τίποτα. Ηταν περισσότερο μία πολιτική απόφαση. Δεν πατάει στην οικονομική καπιταλιστική πραγματικότητα - δεν μιλάμε για σοσιαλισμό τώρα - ούτε πρόκειται να εξασφαλίσει ενιαία δημοσιονομική πολιτική, ενιαίους όρους δανεισμού, ενιαία επίπεδα χρέους, ενιαίους ρυθμούς ανάπτυξης, ενιαίους μισθούς. Αυτά είναι ασυμβίβαστα πράγματα με το χαρακτήρα της καπιταλιστικής οικονομίας, με την αναρχία που κυριαρχεί κλπ.

Επομένως, αυτήν την πλευρά πρέπει να τη λάβει υπόψη ο λαός, όχι για να διορθώσει αυτά που δεν διορθώνονται στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά για να καταλάβει ότι τα ιστορικά όρια - δεν λέω τα πολιτικά - του καπιταλιστικού συστήματος είναι συγκεκριμένα. Οι παραχωρήσεις που κάποτε αποσπούσαν οι λαοί, και στην Ελλάδα και αλλού, με τη δύναμη της πάλης, ή οι ελιγμοί που γίνονταν απέναντι στους λαούς, σήμερα δεν έχουν περιθώρια. Δεν είμαστε ούτε στην περίοδο του 1929-1931, ούτε στη δεκαετία του '70.

Στο έδαφος της πάλης για να αποτραπούν τα χειρότερα, δεν είναι μάταιος αυτός ο αγώνας. Αυτός ο αγώνας, όμως, θα γίνει μάταιος, αν οι λαοί της Ευρώπης - γιατί εδώ πια δεν είναι μόνο ελληνικό ζήτημα - μπουν ανάμεσα στις αντιθέσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία, της Γερμανίας με τη Γαλλία. Πολύ περισσότερο, δεν είναι πατριωτικό καθήκον να σταθείς στο πλευρό της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης που διαπραγματεύεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εμείς δεν πρόκειται να δώσουμε καμία συναίνεση. Δεν πρόκειται για εθνική τραγωδία, πρόκειται για τραγωδία των λαών και, από αυτή την άποψη, καμία συστράτευση ούτε με την αστική τάξη της χώρας μας εναντίον της αστικής τάξης της κυρίας Μέρκελ, ούτε με τη συστράτευση στην ελληνική κυβέρνηση εναντίον της κυρίας Μέρκελ. Ο αγώνας και σε εθνικό επίπεδο και σε ευρωπαϊκό αποκτά βαρύνουσα σημασία, αλλά οριοθετείται σε μία πολύ βαθιά αντιπαράθεση με ταξικά κριτήρια».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ