Σε ορισμένα απ' αυτά αναδεικνύεται πως και η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) (που είθισται να είναι «λαλίστατη» και επικριτική δημοσίως για χώρες όπως η ΛΔ Κορέας και το Ιράν) γνώριζε και αυτή για τα σοβαρά προβλήματα ασφαλείας που παρουσιάζουν αρκετά από τα 55 πυρηνικά εργοστάσια στην Ιαπωνία, προειδοποιώντας πως ορισμένα εξ αυτών λόγω παλαιότητας (με ηλικία 30-40 ετών), θα αδυνατούσαν να αντεπεξέλθουν σε σεισμούς μεγαλύτερους των 6,5 Ρίχτερ. Ειδικότερα, αξιωματούχοι της ΙΑΕΑ το Δεκέμβρη του 2008, με αφορμή τη σύνοδο στο Τόκιο μεταξύ ειδικών από χώρες του «G-8» που διέθεταν πυρηνικές βιομηχανίες, σημείωναν σε Ιάπωνες συναδέλφους τους πως εκτός των άλλων και οι κανονισμοί ασφαλείας για τη λειτουργία των πυρηνικών σταθμών ήταν ξεπερασμένοι, ενώ «ισχυροί σεισμοί θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρό πρόβλημα» για ορισμένα απ' αυτά...

Η ιαπωνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε έκτοτε να «αναβαθμίσει» όπως όπως κάποια κτίρια και ορισμένους κανονισμούς ασφαλείας σε πυρηνικούς σταθμούς, ωστόσο τα ληφθέντα μέτρα ήταν ανεπαρκή... Ιδιαίτερα όσον αφορά στο πυρηνικό συγκρότημα της Φουκουσίμα, το οποίο είχε φτιαχτεί για να αντέξει σεισμό έως και 7 Ρίχτερ, η ιαπωνική κυβέρνηση περιορίστηκε να φτιάξει μόλις ένα Κέντρο Αντιμετώπισης Κρίσεων...

Σε άλλα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας καταγράφονται οι ανησυχίες ειδικών, για το γεγονός πως οι κανονισμοί ασφαλείας για την προστασία των πυρηνικών σταθμών στην Ιαπωνία είχαν ενημερωθεί μόλις... τρεις φορές μέσα στα τελευταία 35 χρόνια!

Επιστολές Αμερικανών διπλωματών σημειώνουν τις αρνητικές αντιδράσεις ιαπωνικών κυβερνήσεων σε αποφάσεις δικαστηρίων που διέτασαν το κλείσιμο ορισμένων πυρηνικών σταθμών, αφού έκριναν βάσιμες τις ανησυχίες των κατοίκων που προσέφευγαν σ' αυτά για την ασφάλεια και την υγεία τους μεταξύ άλλων και γιατί (όπως όλοι γνώριζαν...) κάποιοι πυρηνικοί σταθμοί δεν θα άντεχαν σε σεισμό μεγαλύτερο των 6,5 Ρίχτερ. Παράλληλα, αναλυτικές εκθέσεις-προβλέψεις σεισμολόγων πιθανολογούσαν πως υπήρχαν τουλάχιστον 2% πιθανότητες για σεισμό 7 ή και 8 Ρίχτερ... Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δικαστηρίου της περιοχής Καναζάουα, που διέταξε την «Hokuriku», ιαπωνική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρενέργειας από πυρηνικούς σταθμούς, να κλείσει τον υπ' αριθμόν 2 πυρηνικό σταθμό στη δυτική περιοχή Shika, θεωρώντας βάσιμες τις ανησυχίες κατοίκων της περιοχής πως το συγκεκριμένο πυρηνικό συγκρότημα δε θα άντεχε σε ένα σεισμό ισχυρότερο των 7 Ρίχτερ. Η κυβέρνηση όχι μόνον δε συγκινήθηκε, αλλά εφεσίβαλε την απόφαση και την ακύρωσε άλλο, ανώτερο δικαστήριο (με προφανώς «φιλικότερους» δικαστές) το 2009.

Βέβαια, δε θα πρέπει να εντυπωσιάζει η αναλγησία των κυβερνώντων απέναντι σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια και την προστασία της υγείας του λαού μίας χώρας που καταγράφηκε στην Ιστορία ως η πρώτη περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος (Χιροσίμα και Ναγκασάκι). Τα δύο μεγαλύτερα αστικά κόμματα εξουσίας στη χώρα (Φιλελεύθεροι Δημοκράτες και Δημοκρατικό Κόμμα Ιαπωνίας) απαρτίζονται από βουλευτές που συχνά φέρουν τη διπλή ιδιότητα του μεγαλοστελέχους τεράστιων επιχειρηματικών κολοσσών ή του «πρεσβευτή» τέτοιων συμφερόντων στο Κοινοβούλιο. Πολύ συχνά δε «άνθρωποι» των επιχειρήσεων καταλαμβάνουν και υπουργικά πόστα, προωθώντας ξεκάθαρα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος του ιαπωνικού λαού...