Η τακτική είναι γνωστή. Κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ σήκωσαν ντόρο για τον τρόπο που οι συνομιλητές τους στην τρόικα ανακοίνωσαν τα σχεδιαζόμενα αντιλαϊκά μέτρα για την επόμενη περίοδο, προσπαθώντας να ρίξουν σε δεύτερη μοίρα τα ίδια τα μέτρα και το τι αυτά σημαίνουν για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αυτά συναποφάσισαν κυβέρνηση και τρόικα και είναι ψέμα ότι η πρώτη ...υποτάχθηκε στις επιταγές των δεύτερων. Αλλωστε, και τα νέα μέτρα εντάσσονται και υπηρετούν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και αποσκοπούν στην έξοδο του καπιταλισμού από τη βαθιά και παρατεταμένη κρίση σε όφελός του, πληρώνοντας τις βάρβαρες συνέπειες ο λαός. Πρόκειται για μέτρα οργανικά ενταγμένα στις νομοτέλειες της αύξησης της κεφαλαιοκρατικής ανταγωνιστικότητας, η επίτευξη των οποίων προϋποθέτει την άνοδο του βαθμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της κοινωνικής εργασίας και κατά συνέπεια την ενίσχυση των μηχανισμών παραγωγής του κέρδους. Πρόκειται εντέλει για μέτρα ανάτασης του κεφαλαίου και, εκ τούτου, ως αναγκαία συνθήκη, για την τάξη των καπιταλιστών, προβάλλει το σάρωμα των λαϊκών κατακτήσεων ως το σημείο του εξανδροπισμού των εργαζόμενων τάξεων.

Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε τάχα θιγμένη από τις δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας, όπως π.χ. «μην επιτρέπετε στους λίγους που κερδίζουν από το γεγονός ότι ελέγχουν τη δημόσια περιουσία να αποκλείσουν από τους καρπούς των ιδιωτικοποιήσεων τους πολλούς». Μόνο που τα γεγονότα που μεσολάβησαν, προδίδουν την κυβέρνηση. Το υπουργείο Οικονομικών δημοσιοποίησε άτυπα («non paper» το λένε) το περιεχόμενο της συμφωνίας με την τρόικα σχεδόν ταυτόχρονα με τη συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων του ΔΝΤ, την Παρασκευή το απόγευμα, ενώ η ...επίσημη αντίδραση της κυβέρνησης, για την απαράδεκτη συμπεριφορά της τρόικας, εκδηλώθηκε στη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Ασε που ο υπουργός Οικονομικών συζητούσε μαζί τους από τις 4 Φλεβάρη και προφανώς αυτά που συζητούσαν ήταν τα νέα μέτρα, ενώ ο πρωθυπουργός την ίδια μέρα το μεσημέρι ανακοίνωνε στη Βουλή την ουσία των μέτρων.

Κεφάλαιο και αστικά κόμματα μπροστά την ολοένα αυξανόμενη κερδοφορία είναι αδίστακτοι. Ετσι παραδίδουν στο κεφάλαιο δημόσια γη, ενέργεια (π.χ. ΔΕΗ), τη διαχείριση σκουπιδιών, το νερό, άλλες υποδομές, όπως δρόμους και λιμάνια, και ταυτόχρονα πάμφθηνη εργατική δύναμη με συνθήκες άκρατης εκμετάλλευσης που ωθεί στην εξαθλίωση του λαού. Τα λαϊκά στρώματα να εγκαταλείψουν μαζικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, να οργανώσουν τη δική τους συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία. Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης, του λαού, περνάει μέσα από την ανατροπή του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και τη δημιουργία του νέου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους.