«Μπροστά στις νέες καταστρεπτικές - για το λαό - εξελίξεις που δρομολογούν κυβέρνηση - τρόικα - κεφάλαιο η πανεργατική απεργία με το ΠΑΜΕ είναι απόρριψη των άγριων μέτρων, πράξη ανυπακοής και απειθαρχίας στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, σταθμός για την κλιμάκωση του αγώνα ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους» (το θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Παραπονούνται μερικοί φίλοι ότι κάνουμε υπερβολική κριτική στους Ελληνες και στην Ελλάδα, ότι δεν αναγνωρίζουμε τα θετικά της πατρίδας μας και των κατοίκων της. "Τι διάολο, όλα στραβά τα βρίσκετε με τους Ελληνες;", με ρωτούσε πρόσφατα ένας αναγνώστης (...) Δεν μας αρέσει να χαϊδεύουμε αυτιά και να εμφανίζουμε πάντοτε τον λαό μας ως θύμα. Ψάχνουμε να δούμε τι πήγε στραβά, σε ποιο σημείο άρχισε το σαράκι της διαφθοράς, της "λούφας", της τζάμπα μαγκιάς να διαβρώνει όλα τα καλά μας στοιχεία. Η κρίση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι μόνο οικονομική. Κατέρρευσε ένα σύστημα αξιών πάνω στο οποίο κτίσθηκε η κοινωνία μας τα τελευταία 30 χρόνια (...) Είχαμε πάρει ένα πολύ στραβό δρόμο και το πληρώσαμε» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Το κίνημα (...) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αντικατοπτρισμός της ίδιας συμπεριφοράς: η αναίρεση δηλαδή της προσωπικής μας ευθύνης για σεβασμό στον νόμο με την κάλυψη μιας δικαιολογητικής ιδεολογικής πλατφόρμας, σύμφωνα με την οποία το κόστος της κρίσης πρέπει να το πληρώσουν οι "άλλοι" (...) μια τέτοια στάση πλήττει τον κατ' εξοχήν φορέα κοινωνικής αλληλεγγύης που είναι το κράτος (...) μπορεί να οδηγήσει σε συνθήκες πολιτικής και οικονομικής αστάθειας με απρόβλεπτες συνέπειες» (ο Π. Καψής στο ΒΗΜΑ).

«Ολη αυτή η ανομία - αντικοινωνική συμπεριφορά αποτελεί (...) πρόκληση για τη μεγάλη πλειοψηφία που είναι η σιωπηρή πλειοψηφία» (η Ντ. Μπακογιάννη στο ΒΗΜΑ).