Το ΚΚΕ παραχώρησε προχτές μια συνέντευξη με αφορμή τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ και τις εξελίξεις που σηματοδοτεί για τη χώρα μας.

Για τα αστικά κανάλια και τον Τύπο της αστικής τάξης είναι σα να μην έδωσε συνέντευξη το ΚΚΕ. Την εξαφάνισαν, κυριολεκτικά, οι περισσότεροι, ενώ ορισμένοι επέλεξαν ένα επιμέρους στοιχείο για να καλύψουν την υποχρέωση.

Από τη σκοπιά των συμφερόντων που υπηρετούν τα κανάλια της αστικής τάξης, καλά έκαναν.

Σιγά μη διδάξουν στους εργάτες - ακροατές τους πώς θα παλέψουν για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Από εκεί, όμως, ως το να εγκαλούν το ΚΚΕ για έλλειψη πολυφωνίας, υπάρχει απόσταση.

Τέτοια παραδείγματα πάμπολλα καθημερινά. Οπως η χτεσινή εξαιρετικά μεγάλη σε έκταση - και εξίσου εξαιρετικά σημαντική πολιτικά - κινητοποίηση χιλιάδων ανθρώπων σε όλη τη χώρα που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ και διαδήλωσαν με πολύμορφους τρόπους ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής.

Ε, ούτε πλάνο μερικών δευτερολέπτων δεν έπαιξαν οι υπερασπιστές της πολυφωνίας.

Για να αποδείξουν για μια ακόμα φορά πως η εργατική τάξη όχι μόνο δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στα αστικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και στην πράξη να τα καταδικάσει.

Με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο: Με «κολλημένο» το κουμπί στο ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό «902» που αναδεικνύεται σε «ντουντούκα» του λαϊκού κινήματος, με επιλογή του «Ριζοσπάστη» ως της μόνης εφημερίδας που καθημερινά προβάλλει και αναδεικνύει το χτύπο της καρδιάς του εργατικού λαϊκού κινήματος, δείχνει το δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση και - ναι! - συμβάλλει στην οργάνωση αυτής της πάλης. Αυτή εξάλλου είναι η αποστολή των μέσων ενημέρωσης του ΚΚΕ.

Ας πουν ότι «βλογάμε τα γένια μας». Εχουμε μυριάδες αποδείξεις πια ότι ακόμα κι όταν «οι αστοί σου πουλάνε το σχοινί που θα τους κρεμάσεις», εσύ πρέπει να έχεις το δικό σου σχοινί για να 'σαι σίγουρος ότι θα κάνει τη δουλειά για την οποία το θέλεις.

Τα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ είναι όπλο για την εργατική τάξη, για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων κι αυτό το όπλο κάθε μέρα αποδεικνύεται πως είναι αναντικατάστατο.

Απόδειξη; Η χτεσινοβραδινή επανάληψη στον «ΣΚΑΪ», του εφοπλιστή Αλαφούζου, της προβοκάτσιας με την υπογραφή του «ρεπορτάζ» από κάποιον «Υποφάντη» και την επικύρωσή του από την ανάλυση ενός «Πορτοσάλτε», που κάλεσαν το κράτος (του Αλαφούζου και των λοιπών της αστικής τάξης) να ελέγξει ...για φοροδιαφυγή(!) τα καλέσματα των συνδικάτων που προβάλλονται από το σταθμό του ΚΚΕ! («το ΚΚΕ δεν αποδίδει απολογισμό σε καμιά κρατική υπηρεσία για το κόστος των μηνυμάτων», είπε ο άθλιος, που σε λίγο θα ζητήσει να δικαστεί η Διαμάντω Κουμπάκη γιατί έβγαινε - αφορολόγητη - με το χωνί στην Κοκκινιά και καλούσε στην Αντίσταση).

Ρε σεις, του «ΣΚΑΪ», δεν έχετε απλά ξεφύγει. Εχετε γίνει ένα, «νύχι - κρέας» με τ' αφεντικά σας. Αδέσμευτοι δημοσιοκάφροι! Φτου σας!

Η είδηση της χτεσινής μέρας ήταν λιγόλογη: 15 δισ. πρέπει να περάσουν από την τσέπη των πολλών στην τσέπη των λίγων. Κι αυτό πρέπει να γίνει ως το τέλος του 2015. Είναι το νέο χαράτσι που προβλέπει το επόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα, πέρα απ' όσα μύρια επιβλήθηκαν από το Μνημόνιο.

Είναι προφανές πως για την κυβέρνηση και την αστική τάξη η εφαρμογή αυτής της πολιτικής δε θα είναι περίπατος.

Τι άλλο θα κόψουν από το συνταξιούχο; Τι άλλο απ' όσους τους έχουν αρπάξει ήδη δύο μισθούς; Τι άλλο από τον άνεργο και πόσο πιο κάτω από τα 400 ευρώ θα πάνε το μεροκάματο για ένα νέο παιδί; Πόσο θα πάνε το ψωμί;

Σε άλλη εποχή οι άνθρωποι ανέβαιναν στον Υμηττό κι έκοβαν ξύλα για να ζεσταθούν. Τώρα, ήδη, ανεβαίνουν στην Πάρνηθα και μαζεύουν χόρτα. Θα ανέβουν και για ξύλα.

Η οργή δε μαζεύεται. Είναι ένα από τα δεδομένα. Οτι μπορεί όμως να εκτονωθεί είναι επίσης σίγουρο. Το επιδιώκει ήδη η κυβέρνηση.

Η ανταπάντηση βρίσκεται στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα. Που έχοντας αναλύσει την πραγματικότητα, έχοντας καθαρό ότι αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται, βάζει πλώρη για τη δική του εξουσία.

Ούτε αυτή η προοπτική θα 'ναι περίπατος. Είναι όμως μια εφαρμόσιμη δυνατότητα. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ, οι λαϊκές επιτροπές που χτίζονται από το μετωπικό σχήμα σε γειτονιές και χώρους δουλειάς, το δέσιμο οργανωμένων κινημάτων σε ενιαίο μέτωπο, είναι κάτι που τα φύτρα του ήδη μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε.

Αυτό το κίνημα είναι που ενοχλεί την αστική τάξη. Σ' αυτό το κίνημα στοχεύουν οι προβοκάτσιες. Σ' αυτό το κίνημα θέλει να κόψει τα πόδια η αστική διανόηση που αρθρογραφεί καθημερινά πια ξορκίζοντας τη βία που απειλεί τα σατέν σεντόνια της.

Αυτό το κίνημα οφείλουμε να περιφρουρήσουμε. Και αυτό το κίνημα οφείλουμε να ενισχύσουμε με κάθε διαθέσιμη δύναμη. Είναι το κίνημα όπου από το μαθητή ως το γονιό, από τον ενήλικο αδερφό ως τον άνεργο γείτονα, από τον απελπισμένο μαγαζάτορα ως τον οργισμένο παππού που δεν μπορεί να χαρεί τα γηρατειά του, όλοι έχουν μια θέση. Ολοι έχουν να εισφέρουν κάτι. Μια εισφορά πολύτιμη. Να δίνεις απ' το υστέρημα για να βγει η αφίσα της απεργίας, να δίνεις περιεχόμενο στον ελεύθερο χρόνο για να μετέχεις στην εξόρμηση, να χάνεις από το λειψό μεροκάματο για να μετέχεις στην απεργία.

Οι καιροί δεν είναι μόνο μαύροι. Οι εκατοντάδες εκδηλώσεις που έγιναν χτες σ' όλη τη χώρα στέλνουν ισχυρό μήνυμα αισιοδοξίας. Οτι οι άνθρωποι της δουλειάς δεν τα διπλώνουν. Οτι όταν υπάρχει ξεκάθαρη στρατηγική, γύρω της μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις και δυνάμεις που χτες δεν ήταν ακόμα ορατές.