Κυριακή 30 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Νερό στο μύλο» της καταστολής

Η κατάληψη στο κτίριο της Νομικής και η απεργία πείνας των μεταναστών δεν είναι η μοναδική περίπτωση που στο όνομα της υπεράσπισης των μεταναστών παρέχεται άλλοθι για να πέσουν σαν ώριμα φρούτα νέα κατασταλτικά μέτρα κατά του οργανωμένου λαϊκού κινήματος και παράλληλα να στρωθεί το έδαφος για προβοκάτσιες, συκοφάντηση των μεταναστών, έξαρση της δράσης ρατσιστικών/φασιστικών ομάδων και αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων. Εχουμε γράψει ότι τα ερωτήματα για την οργάνωση αυτής της κίνησης που έγινε στη Νομική είναι πολλά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ανάλογες δράσεις αναδεικνύουν ότι το κουβάρι είναι πολύ μπερδεμένο. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Εδώ και αρκετά χρόνια, πρωτοβουλίες των ίδιων ανθρώπων και πολιτικών χώρων που αλλάζουν διαρκώς ονόματα, ομάδες που συμμετέχουν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ένας είναι και ο γνωστός Γιαννόπουλος που κουμαντάριζε τα πράγματα στη Νομική, αυτός που μιλά για κίνημα της πέτρας και της κουκούλας), δρουν υποτίθεται στο πλευρό των μεταναστών. Ωστόσο, η δράση με τέτοιο αποσπασματικό περιεχόμενο, χωρίς να χτυπά τη ρίζα του προβλήματος, δίνει άλλοθι στη λήψη κατασταλτικών μέτρων. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι αυτές οι ομάδες δε δίνουν βάρος στην οργάνωση των μεταναστών στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα, συμπράττουν με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που στέκεται απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων, Ελλήνων και αλλοδαπών. Και δεν είναι μόνοι τους. Σε τέτοιες υποθέσεις εμπλέκονται και ορισμένοι συμπατριώτες τους, τάχα για να τους λύσουν ζητήματα σε συνδιαλλαγή με τις πρεσβείες των χωρών τους, δηλαδή με τις κυβερνήσεις που έχουν ευθύνη για την αναγκαστική τους «εξορία».

Για παράδειγμα, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας αποτέλεσε μαζί με άλλους φορείς τον «κορμό» της «Συμμαχίας Σταματήστε τον πόλεμο», η οποία γεννήθηκε το 2002 και στοχοποιούσε προσωπικά τον Μπους και τον Μπλερ ως υπαίτιους για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που προετοιμαζόταν τότε ενάντια στο Ιράκ, όπως και «τον πατέρα Μπους» για την προηγούμενη επέμβαση το 1991. Η κίνηση «Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» (σ.σ. μετεξέλιξη της «Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο») καλούσε τη ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα το Σεπτέμβρη του 2010 να στηρίξουν έμπρακτα την απεργία εκατοντάδων μεταναστών εργατών γης στη Σκάλα Λακωνίας. Καλούσε, δηλαδή, τους απεργοσπάστες, τους υπονομευτές των απεργιακών αγώνων των εργαζομένων να υπερασπιστούν - και μάλιστα έμπρακτα - την απεργία των μεταναστών εργατών. Αυτή είναι η μία πλευρά. Υπάρχει όμως και μια άλλη που είναι εξίσου επικίνδυνη.

Η υπόθεση της απαγωγής μεταναστών

Στην περίπτωση της απαγωγής των 28 Πακιστανών το 2005, η ίδια «Συμμαχία» είχε αναλάβει «εργολαβικά» την υπόθεση αποπροσανατολισμού, προμοτάροντας μάλιστα τη σοσιαλδημοκρατία. Για αρκετό καιρό διοργάνωναν «αντιπολεμικά συλλαλητήρια» με αιτήματα όπως «Βουλγαράκη go home» και «Στείλτε τον Βουλγαράκη στο Γκουαντάναμο»! Αθωώνοντας ουσιαστικά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ή έστω ρίχνοντάς της μικρότερες ευθύνες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημείωνε στις 7 Φλεβάρη 2010 σε ανακοίνωσή της: «Η τελική εκδοχή του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια και την ψήφο των μεταναστών και μεταναστριών εντείνει τη διαδικασία των αποκλεισμών για τους δικαιούχους και σηματοδοτεί μία σαφή υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ στις ρατσιστικές πιέσεις της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ.».

Το μπλέξιμο εκείνης της υπόθεσης ήταν μεγαλύτερο. Πρέπει να θυμίσουμε ότι με αφορμή εκείνη την υπόθεση, είχαν εμφανιστεί διάφοροι εκπρόσωποι μεταναστών, που διαφωνούσαν για το τι ακριβώς είχε γίνει στην πραγματικότητα. Κάποιοι έλεγαν ότι δεν έγιναν απαγωγές, κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι έγιναν και ήταν σε γνώση κάποιων μεταναστευτικών κοινοτήτων, ενώ κάποιοι άλλοι μιλούσαν για εμπλοκή μεταναστευτικών κοινοτήτων και μυστικών υπηρεσιών. Αξίζει να θυμίσουμε τι έγραφε το σχετικό εισαγγελικό πόρισμα για την υπόθεση: «Πράγματι, η Πακιστανική κοινότητα είναι διαιρεμένη σε δύο αντιτιθέμενες εχθρικές παρατάξεις. Ο διχασμός εκδηλώθηκε στην παρούσα υπόθεση (πιέσεις και για να καταθέσουν ψευδώς ότι ήταν θύματα απαγωγών και για να αλλάξουν τις καταθέσεις και να πουν ότι δεν απήχθησαν)»! Σε εκείνες τις αντιθέσεις είχαν εμπλακεί και πολιτικοί παράγοντες από το Πακιστάν που αυτές τις μέρες είχαν επαφές με την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση στη Νομική.

Στον Αγιο Παντελεήμονα

Η δράση αυτών των πολιτικών χώρων, που εμφανίζονται ως υπερασπιστές των μεταναστών, εξαντλείται σχεδόν σε έναν πόλεμο «γηπεδικού» τύπου, όπως, για παράδειγμα, στον Αγιο Παντελεήμονα. Καλούν, δηλαδή, τους μετανάστες να συμμετέχουν σε έναν αγώνα εκδίκησης χωρίς οργάνωση, χωρίς ταξικό περιεχόμενο, χωρίς σκοπό, αποκομμένοι από το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας. Απαντώντας σε προκλήσεις που δέχονται οι μετανάστες, συκοφαντούν τα ίδια τα δικαιώματα των μεταναστών, υπονομεύουν τον αγώνα τους, που πρέπει να είναι ταξικός, μαζί με τους Ελληνες εργαζόμενους και να παίρνει όλο και πιο βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά για να είναι αποτελεσματικός. Θέτουν τελικά απέναντί τους τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που είναι ευάλωτα σε ρατσιστικές αντιλήψεις, επηρεάζονται από αυτές εξαιτίας της εξαθλίωσης που βιώνουν και που εντείνεται από τις αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές.

Αλλο τέτοιο παράδειγμα όξυνσης μιας αντιπαράθεσης με επιφανειακά «αντιρατσιστικά» χαρακτηριστικά είναι η διαδήλωση με αφορμή το σκίσιμο του Κορανίου από δημοτικούς αστυνομικούς κατά τη διάρκεια ελέγχου μικροπωλητή ιρακινής καταγωγής. Η κίνηση «Ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» ανέλαβε και πάλι την «υπεράσπιση» των μεταναστών οξύνοντας την αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτούς και την Αστυνομία, ζητώντας να «τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι αστυνομικοί». Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν να ξυλοκοπηθούν οι μετανάστες και ο αγώνας τους να περιοριστεί για άλλη μια φορά ενάντια στα «ρατσιστικά πογκρόμ» και την «ανεξέλεγκτη αστυνομική καταστολή». Εξάλλου, η πιο «βαθιά» πολιτική ερμηνεία που υιοθετείται από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ. φτάνει μέχρι το σημείο να καταδικάσει το αντιμεταναστευτικό Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για το Ασυλο και τη Μετανάστευση ως κατασκεύασμα «νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων» ή «νεοφιλελεύθερης έμπνευσης». Μέχρι εκεί.

Ο θάνατος του 15χρονου Αφγανού μετά από έκρηξη βόμβας στα Κάτω Πατήσια, το Μάρτη του 2010, έδωσε ευκαιρία στην κυβέρνηση να ανακοινώσει ξανά κατασταλτικά μέτρα, όπως αυτό της συγκρότησης της «νέας ομάδας ταχείας αστυνομικής επέμβασης» με τη συμμετοχή 2.000 αστυνομικών σε 75 δήμους της Αττικής και 444 σε 21 περιοχές της Θεσσαλονίκης, που θα βρίσκονται με μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού στους δρόμους των πόλεων. Στην ουσία, χρησιμοποίησαν την υπόθεση με στόχο να εντείνουν την άγρια καταστολή ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Ωστόσο, αυτές οι «αντιρατσιστικές» ομάδες, που αποθεώνουν κάθε «αυθόρμητη πράξη αντίστασης», ανεξάρτητα αν εξυπηρετεί το αστικό κράτος, έκαναν λόγο για «τρομο-υστερία» που ξαφνικά έχει καταλάβει το κράτος. Δεν καταδικάζουν τέτοιες προβοκατόρικες ενέργειες, που τις αξιοποιεί το αστικό κράτος, ώστε να δικαιολογηθούν κατασταλτικές δράσεις που χτυπούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.


Ε.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ