«Προς το 16ο Συνέδριο

του ΚΚΕ

Αγαπητοί σύντροφοι,

Δεχθείτε ένα φιλικό χαιρετισμό με την ευκαιρία του 16ου Συνεδρίου σας, ένα γεγονός που γεμίζει με χαρά λόγω της ιστορικής στιγμής στην οποία διεξάγεται, λόγω της σημασίας των θεμάτων που μπήκαν στον προσυνεδριακό διάλογο και λόγω της μεγάλης σημασίας που έχει για την προοπτική της πάλης (...).

Στο Μεξικό η εργατική τάξη, ο λαός και το έθνος μας αντιμετωπίζουμε τις πιο αντίξοες συνθήκες που προκύπτουν από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει επιβάλει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο μέσω υποταγμένων κυβερνητών.

Επιτρέψτε μας να ενημερώσουμε το Συνέδριό σας με λίγα λόγια γύρω από την πραγματικότητα του σημερινού Μεξικού. Η βόρεια δύναμη, οι ΗΠΑ, τόνισε την πρόθεσή της να προωθήσει ακόμα παραπέρα την οικονομική της κυριαρχία. Αυτό συνεπάγεται το σφετερισμό των κύριων μέσων παραγωγής και ανταλλαγής, και επιπλέον την υπερεκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων και της εργατικής μας δύναμης και την ένταξη της οικονομίας μας στη δική τους, με τη μορφή της υποταγής. Σε όλα αυτά πέτυχαν οι ΗΠΑ σημαντικές προόδους.

Στη διαδικασία αυτή έπαιξαν σημαντικό ρόλο σαν όργανα νεοαποικισμού η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δύο δεκαετίες πέρασαν από την εφαρμογή των συνταγών τους: ελεύθερη ροή εμπορευμάτων μέσω συνόρων και, κυρίως, κεφαλαίων, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση και μείωση του εθνικού κράτους, θυσίες των εργαζομένων για να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη και προνόμια για τους καπιταλιστές, κυρίως τους ξένους.

Οι αρνητικές συνέπειες που έχουν σωρευτεί ενάντια στο λαό και το έθνος μετά από 20 χρόνια τέτοιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

α) Από ανεξάρτητο και κυρίαρχο που ήταν το Μεξικό, ύστερα από αγώνες που έγιναν για να επιβεβαιωθεί αυτό, οι νεοφιλελεύθεροι το μεταβάλλουν σε νεοαποικία στον οικονομικό και πολιτικό τομέα. Με τις ιδιωτικοποιήσεις μεταβιβάστηκαν τα αγαθά που αποτελούσαν την εθνική κληρονομιά των Μεξικανών και παραδόθηκαν σε ξένα κεφάλαια, με αποτέλεσμα να χάσουμε την οικονομική μας κυριαρχία. Μέσω της υπογραφής ανεπίτρεπτων συμφωνιών σ' ό,τι αφορά στην εθνική κυριαρχία, μεταβιβάστηκαν σε υπηρεσίες του εξωτερικού ζωτικές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, που έμειναν μονάχα υποθετικά στα πλαίσια των εθνικών εξουσιών, όπως είναι το Κογκρέσο της Ενωσης.

β) Ταυτόχρονα, διαλύθηκε το εθνικό κράτος που είχε προκύψει από τη Μεξικάνικη Επανάσταση, όχι για να αντικατασταθεί από ένα κράτος ποιοτικά διαφορετικό, αλλά από ένα ελάχιστο ψευτοκράτος, έναν σκέτο μηχανισμό που παύει να έχει τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν ένα εθνικό κράτος, για να αποκτήσει λειτουργίες καθαρά διαχειριστικές, παρακολούθησης και κοινωνικής καταστολής, χωρίς κυριαρχία. Ενα όργανο στην υπηρεσία των νέων αφεντικών, που διαθέτουν χρηματιστικό κεφάλαιο και βρίσκονται στο εξωτερικό.

γ) Ο λαός έχει περιθωριοποιηθεί σ' αυτούς ακριβώς τους τομείς, στην οικονομία και την πολιτική, παρά το γεγονός ότι έδωσε μάχες για την αυτοδιάθεσή του και την ελευθερία του. Οντως, ο λαός, με την έννοια της μεγάλης πλειοψηφίας που ζει από την εργασία του, έχει περιθωριοποιηθεί από τη συμμετοχή στην οικονομία, ως προς τη διανομή του κοινωνικού πλούτου που συγκεντρώνεται σε μια μικρή ομάδα, και από τη συμμετοχή στην πολιτική, ως προς τις βασικές αποφάσεις, που έχουν σχέση με την κατεύθυνση και το μέλλον του έθνους.

δ) Καθιέρωσαν μια τυπική δημοκρατία που θεωρείται ως δεδομένη, και που οι άξονές της είναι ένα εκλογικό σύστημα και ένα σύστημα κομμάτων αυστηρά ελεγχόμενων, πέρα από μια ψεύτικη κοινωνική συνείδηση που έχει δημιουργηθεί μέσω της χειραγώγησης της αγοράς και της τεχνικής, ένα καθεστώς που πρακτικά αποκλείει περισσότερο, είναι πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό απ' ό,τι έφτασε να γίνει το προηγούμενο σύστημα, με ένα κυρίαρχο κόμμα, το Θεσμοθετημένο Επαναστατικό Κόμμα (PRI), με όλα τα μειονεκτήματα που ολοφάνερα είχε. Η νέα, καθαρά τυπική ψευτοδημοκρατία εγγυάται την υπεροχή του τμήματος εκείνου που ασκεί σήμερα την πραγματική εξουσία στο Μεξικό, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου - με τους ντόπιους συνεργάτες του - και το εξόπλισε με ένα σύστημα εναλλαγής και αντικατάστασης των διαχειριστών που είναι στην υπηρεσία του, καλυμμένων με το προσωπείο των «κυβερνητών που έχουν εκλεγεί δημοκρατικά», την ίδια στιγμή που δημιουργεί σε τμήματα του πληθυσμού την απατηλή εικόνα που οδηγεί στην αποστράτευση ενός «δημοκρατικού» καθεστώτος.

Σ' αυτά τα πλαίσια, ο νέος Πρόεδρος του Μεξικού, ο Βισέντε Φοξ, ένας λαϊκιστής της Δεξιάς, συνδεμένος με το μεγάλο εθνικό και διεθνές κεφάλαιο, που χρηματοδότησε την προεκλογική του εκστρατεία, ένας άνθρωπος που διαθέτει μια βαθιά αντιδραστική νοοτροπία, πολύ απέχει από τη δυνατότητα να αρχίσει μια αλλαγή προοδευτικού χαρακτήρα. Αντίθετα, η κυβέρνησή του θα σημάνει τη συνέχιση και εμβάθυνση της δημόσιας πολιτικής που είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα του έθνους και του λαού.

Η πραγματικότητα που περιγράψαμε παραπάνω σ' ό,τι αφορά στη χώρα μας, μπορεί κανείς να πει ότι είναι στην ουσία παρόμοια για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Γι' αυτό και σε σχέση με την περιοχή στο σύνολό της, μετά τη χαμένη δεκαετία του '80, παρουσιάζεται άλλη μια ίδια περίοδος, η χαμένη δεκαετία του '90, λόγω της οικονομικής στασιμότητας. Πραγματικά, μετά από μια περιορισμένη αύξηση από το 1991 μέχρι το 1995, την περίοδο από το 1996 και πέρα, η αύξηση του προϊόντος της περιοχής μειώθηκε παραπέρα, και μόλις έφτασε το 2,5% ετησίως, που με τη δημογραφική αύξηση του 1,5% αφήνει μια πραγματική αύξηση ανά κάτοικο μόλις 1%. Και ιδιαίτερα το 1999, η άνοδος του ΑΕΠ ήταν μηδέν, πράγμα που σημαίνει μια πραγματική μείωση 1,5% ανά κάτοικο. Σε αντίθεση με αυτή τη γενική εικόνα, τα αντικειμενικά στοιχεία δείχνουν ένα ιδιαίτερο γεγονός: μια μόνο χώρα στην περιοχή πέτυχε το 1999 ένα υψηλό ποσοστό αύξησης της τάξης του 6,2%. Πρόκειται για την Κούβα, τη μοναδική σοσιαλιστική οικονομία - σε μεταβατική διαδικασία - στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Και λάβετε υπόψη σας ότι πέτυχε αυτό το ποσοστό αύξησης παρά τον πολύ παρατεταμένο και απάνθρωπο αποκλεισμό που, αντίθετα προς κάθε δίκαιο, της έχει επιβάλει η ιμπεριαλιστική δύναμη του Βορρά.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η επαναστατική Αριστερά στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική αύξησε τις προσπάθειές της για την οικοδόμηση δεσμών συνεργασίας και ανταλλαγή πείρας και, μαζί με πολλές άλλες προοδευτικές, δημοκρατικές και λαϊκές δυνάμεις, ρίχτηκε στην πάλη για την υπεράσπιση της κυριαρχίας των εθνών μας και για την ενότητά τους: για μια πραγματική δημοκρατία και για τη δίκαιη διανομή του κοινωνικού προϊόντος.

Στο Μεξικό, το Κόμμα μας προετοιμάζεται για τη διεξαγωγή του 19ου Συνεδρίου του στα μέσα του επόμενου έτους. Για το σκοπό αυτό εμβαθύνει στην εξέταση των σημερινών συνθηκών και των αλλαγών και προσαρμογών που αυτές απαιτούν στην κομματική μας δουλιά, χωρίς παραχωρήσεις σε θέματα αρχών. Με αυτό τον τρόπο, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που δημιουργούν ο συσχετισμός δυνάμεων που επικρατεί σήμερα στον πλανήτη, η προώθηση της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής και της Δεξιάς στη χώρα μας και τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο κόμμα οι οπορτουνιστικές ομάδες που άνθισαν τα τελευταία χρόνια. Ετσι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να εκπληρώσουμε το ιστορικό μας καθήκον σε σχέση με το μετασχηματισμό της κοινωνίας μας σε μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνία.

Ζήτω το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ!

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!

Αδελφικά,

Για την Κεντρική Επιτροπή

Κουαουτέμοκ Αμεσκούα Ντρομούντο, Γενικός Γραμματέας».