Τρίτη 18 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ποιον «πατριωτισμό» προπαγανδίζουν;

Με τις «θεωρίες συνωμοσίας» γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ασχολείται ο Α. Παπαχελάς στην «Καθημερινή» της Κυριακής, δίνοντας μαθήματα «πραγματικού πατριωτισμού», όπως τιτλοφορεί το άρθρο του. Γράφει μεταξύ άλλων: «Μου προκαλεί μεγάλη απέχθεια η χρήση του όρου "προδότης", "προδοσία" (...) Πατριώτης είναι αυτός που υπηρετεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και μόνο. Προδότης είναι αυτός ο οποίος τα υπονομεύει για ίδιον όφελος ή γιατί έχει περάσει στην αντίπερα όχθη (...) Η Ιστορία μας βρίθει παραδειγμάτων ανεγκέφαλου, συγκινητικού, αυθόρμητου πατριωτισμού, ο οποίος οδήγησε σε εθνικές καταστροφές (...) Η συζήτηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Σκοπιανό ή ό,τι άλλο δεν μπορεί να γίνει με όρους πατριωτισμού ή προδοσίας. Στο κάτω κάτω της γραφής, ποια υπέρτατη δύναμη έδωσε πιστοποιητικό πατριωτισμού σε μερικούς και όχι σε άλλους; (...) Για μένα, σήμερα, πατριωτισμός είναι να πετάξεις έξω τις κομματικές νεολαίες και τη διαπλοκή της μετριότητας από τα πανεπιστήμιά σου, να γίνεις μια δυναμική οικονομία και να τηρείς τους νόμους έναντι όλων, των ισχυρών, των λαθρομεταναστών, των διαπλεκομένων και των αναρχικών. Αν, λέω, αν και το απεύχομαι, πάθουμε κάποια εθνική καταστροφή, θα είναι γιατί είμαστε μια διαλυμένη χώρα που στηρίζεται σε δεκανίκια ξένων (...) Επιτέλους, ας σοβαρευτούμε και ας αρχίσουμε να μιλάμε για σοβαρά πράγματα με σοβαρό και ψύχραιμο τρόπο σε αυτήν τη χώρα, μακριά από τον χουλιγκανισμό και την πατριδοκαπηλία. Ο πατριωτισμός δεν ανήκει μόνο στους φωνακλάδες, αλλά και στους συνετούς και τους ρεαλιστές που μεγάλωσαν και δόξασαν αυτήν τη χώρα».

****

Σκόπιμα ο Παπαχελάς αντιπαραβάλλει την προδοσία στον πατριωτισμό για να κρύψει το ταξικό περιεχόμενο του δεύτερου και να πολώσει σε λάθος κατεύθυνση την πολιτική αντιπαράθεση για την πολιτική της κυβέρνησης, όπως αυτή εκφράζεται και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ταυτίζει τον πατριωτισμό με την υπηρέτηση εκείνης της πολιτικής που θα κάνει την οικονομία «δυναμική». Στον καπιταλισμό, όμως, ο δυναμισμός της οικονομίας εξαρτάται από το πόσο ανταγωνιστικά είναι τα ντόπια μονοπώλια και πόσο αποδοτικές είναι οι κολεγιές τους σε διεθνές επίπεδο. Εξαρτάται, δηλαδή, από το πόσο φτηνή είναι η εργατική δύναμη, ώστε η οικονομία να είναι ανταγωνιστική και το κεφάλαιο ενισχυμένο στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ανταγωνισμό. Αρα, πατριωτισμός για το κεφάλαιο και όχι για την εργατική τάξη και το λαό. Το ίδιο ισχύει και για την εξωτερική πολιτική. Η ελληνοτουρκική προσέγγιση γίνεται στη βάση του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και του ρεαλισμού της κερδοφορίας του. Για τον Παπαχελά και την πολιτική υπέρ της οποίας προπαγανδίζει, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στέκονται εμπόδιο στο να κάνει κερδοφόρες μπίζνες η ντόπια αστική τάξη στο Αιγαίο, έχοντας επιλέξει τη συνεκμετάλλευση με τα γειτονικά και άλλα μονοπώλια. Αρα, λέει ο Παπαχελάς, όποιος δε συμφωνεί με το να γίνει ο φυσικός πλούτος αντικείμενο κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρήσεων και, στο όνομα αυτής της κερδοφόρας για το κεφάλαιο προοπτικής, να απεμπολήσει η χώρα τα κυριαρχικά της δικαιώματα, είναι φωνακλάς και ταυτίζεται με τον εθνικισμό, που είναι η άλλη όψη του κοσμοπολιτισμού στην υπηρέτηση των μονοπωλιακών συμφερόντων. Η συλλογιστική τους είναι επικίνδυνη για το λαό. Πρόκειται για τους ίδιους προπαγανδιστές που στις αρχές της δεκαετίας του '90 ταύτιζαν το «πατριωτικό» συμφέρον της Ελλάδας με το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και το ξεκλήρισμα κάθε φωνής αντίστασης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. «Πατριωτισμός» τους είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου και εκεί είναι που πρέπει να τους απαντήσει ο λαός με τη γνήσια αντιιμπεριαλιστική του πάλη.


Π.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ