Οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για: καμία αύξηση στα εισιτήρια. Δωρεάν μετακίνηση για όλους το πρωί και για τους ανέργους, τους φοιτητές και τους μαθητές όλες τις ώρες. Αποκλειστικά δημόσιες, σύγχρονες συγκοινωνίες

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δηλώσεις του υφυπουργού Υποδομών Σπ. Βούγια:

• Το ισχύον εισιτήριο, που ισχύει για 90 λεπτά πολλαπλών διαδρομών από 1 ευρώ, θα εκτοξευθεί στο 1,4 ευρώ (ποσοστό αύξησης 40%).
• Καθιερώνεται εισιτήριο μιας απλής διαδρομής με ένα μεταφορικό μέσο στην τιμή του 1,2 ευρώ.
• Η μηνιαία κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα μέσα από 35 ευρώ, θα φτάσει τα 45 ευρώ (ποσοστό αύξησης 28,6%).

Ωστόσο, αναμένονται αυξήσεις και στις τιμές των μειωμένων εισιτηρίων και περικοπή του αριθμού των δικαιούχων (πολύτεκνοι, σπουδάζουσα νεολαία, ΑΜΕΑ, ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών κ.ά.), αφού στο επερχόμενο νομοσχέδιο του υπουργείου, θα προβλέπεται η υπογραφή συμβάσεων των συγκοινωνιακών φορέων με τα υπουργεία και τους φορείς για τη χρηματοδότηση του παραπάνω κόστους με το ανάλογο τίμημα. Με δεδομένη τη μείωση των κοινωνικών δαπανών από τους προϋπολογισμούς των αρμόδιων υπουργείων, κατά κύριο λόγο των υπουργείων Παιδείας και Υγείας, ακόμη και τα φοιτητικά πάσο ή και οι κάρτες απεριορίστων διαδρομών των ΑΜΕΑ, τίθενται υπό αμφισβήτηση.

Παράλληλα, ο υπουργός Υποδομών Δ. Ρέππας επανέλαβε το κατάπτυστο επιχείρημα ότι δήθεν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα αστικά ΜΜΜ «πλήττουν κυρίως τους μη εύπορους πολίτες», προσθέτοντας ότι το υπουργείο «αντί για την επίταξη που ως επιλογή προσφέρεται (...) μόνο σε περίπτωση έσχατης ανάγκης, έχουμε σχεδιάσει εναλλακτικά πλάνα και μάλιστα όχι μόνο ένα»... Είπε ακόμη ότι στο αμέσως επόμενο Υπουργικό Συμβούλιο το νομοσχέδιο θα κατατεθεί προς έγκριση και αμέσως μετά θα τεθεί υπό δημόσια διαβούλευση, με προοπτική να έχει ψηφιστεί έως τον ερχόμενο Μάρτη.

Ο Δ. Ρέππας, συνεχίζοντας τον αντιδημοκρατικό - αντιλαϊκό κατήφορο της κυβέρνησης, επισήμανε ότι οι κινητοποιήσεις στα αστικά ΜΜΜ στρέφονται εναντίον «ήδη ψηφισμένου Νόμου του Κράτους», λες και θα είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος νόμος που καταργείται υπό το βάρος της λαϊκής κατακραυγής και των κινητοποιήσεων του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ συνέχισε τον εκβιασμό προς τους εργαζόμενους, λέγοντας ότι «αν αποτύχει η πρωτοβουλία μας, οι φωνές για ιδιωτικοποίηση και απολύσεις θα ακουστούν πιο δυνατά». Απειλή ήταν επίσης και η «παρότρυνση» προς τους εργαζόμενους να «κινηθούν αντιλαμβανόμενοι τους περιορισμούς που τους επιβάλλει το συμφέρον της πλειοψηφίας των πολιτών αλλά και το δικό τους...».