MotionTeam

H νέα εξαγγελία έρχεται στο κατόπι του αντεργατικού νόμου που ψήφισε η κυβέρνηση, με τον οποίο καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις και μέσω των επιχειρησιακών μειώνονται μισθοί και μεροκάματα. Και τα δύο μαζί αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα για τους εργαζόμενους, για την κοινωνική τους ασφάλιση, τις παροχές των Ταμείων και την οικονομική τους βιωσιμότητα. Γιατί μισθοί και συντάξεις πάνε νύχι - κρέας. Το ύψος των συντάξεων καθορίζεται και εξαρτάται από τους μισθούς και την απασχόληση. Χαμηλοί μισθοί κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου μεταφράζονται αυτόματα σε ακόμα πιο φτωχές συντάξεις αύριο. Με δεδομένο μάλιστα ότι στο «νέο ασφαλιστικό σύστημα» οι συντάξεις υπολογίζονται με βάση τις αποδοχές ολόκληρου του εργάσιμου βίου -και όχι της τελευταίας πενταετίας- κάθε ευρώ που χάνει σήμερα ο εργαζόμενος, κάθε ημέρα ανεργίας, σημαίνει ακόμα πιο πενιχρή σύνταξη, ακόμα πιο δύσκολα γηρατειά.

Η κυβέρνηση μάλιστα φρόντισε με το νόμο για τις συμβάσεις και τις εργασιακές σχέσεις να δώσει στα χέρια της εργοδοσίας ένα ολόκληρο οπλοστάσιο για το χτύπημα των μισθών.

• Με την επιβολή επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες θα αντικαθιστούν τις κλαδικές και θα μειώνουν απευθείας τους μισθούς μέχρι το μίζερο επίπεδο της ΕΓΣΣΕ των 740 ευρώ μεικτά.
• Με τη δυνατότητα να επιβάλλονται σε μεγαλύτερη κλίμακα η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία, η διαθεσιμότητα και εμμέσως να μειώνονται οι αποδοχές του κάθε εργαζόμενου.
• Το ίδιο με τη δυνατότητα που του παρέχει ο νόμος στον εργοδότη να καθορίζει όλες τις συνθήκες και τους όρους εργασίας (ωράρια, αργίες, επιδόματα, άδειες) με τρόπο που τον συμφέρει και άρα να αυξάνει την απλήρωτη δουλειά και την εκμετάλλευση και να μειώνει τον εργατικό μισθό.
• Με την κατάργηση της προσαύξησης του 10% της υπερωριακής εργασίας όταν ο εργαζόμενος εργάζεται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης.
• Με τη διεύρυνση σε 9 από 6 μήνες της εκ περιτροπής εργασίας, δηλαδή του δικαιώματος της εργοδοσίας να επιβάλει μειωμένη απασχόληση (τριήμερα, τετραήμερα) και άρα εμμέσως και μείωση των αποδοχών των εργαζομένων.

Στα παραπάνω προστίθενται οι «διευκολύνσεις» προς τις επιχειρήσεις που εξασφαλίστηκαν με το νόμο 3863/2010 και μεταξύ άλλων προβλέπει:

• Τη μείωση κατά 20% των αμοιβών υπερωρίας και υπερεργασίας.
• Τη μείωση της αμοιβής των νεοπροσλαμβανόμενων κάτω των 25 ετών στο 84% του κατώτερου μισθού και μεροκάματου.
• Τη μείωση στο 70% της ΕΓΣΣΕ των αμοιβών για τους νέους που εργάζονται σε καθεστώς μαθητείας.

Ετσι με ένα σύνολο μέτρων και παρεμβάσεων η κυβέρνηση εξασφαλίζει στο κεφάλαιο φτηνή εργατική δύναμη για ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στα μεγάλα μονοπώλια που αξιοποιώντας τα νέα δεδομένα θα στύψουν στην κυριολεξία τους εργάτες και ταυτόχρονα θα σαρώσουν τους μικρομεσαίους από την αγορά. Και αυτά τα μέτρα λαμβάνονται τη στιγμή που ο μέσος καθαρός μισθός -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία- στον ιδιωτικό τομέα δεν ξεπέρασε το 2009 τα 1.200 ευρώ.

Και βέβαια στην ίδια δεινή θέση βρίσκονται όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι με την κατακρεούργηση των μισθών τους αλλά και οι εργαζόμενοι των πρώην ΔΕΚΟ των οποίων το εισόδημά τους στην κυριολεξία στραγγαλίζεται.

Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις γίνονται ακόμα πιο επώδυνες στο φόντο της ραγδαίας αύξησης της ανεργίας. Ηδη ο ΟΑΕΔ το Νοέμβρη κατέγραψε πάνω από 770.000 ανέργους, το ΙΟΒΕ εκτιμά την επίσημη ανεργία για το τρέχον έτος στο 12,2%, ενώ προβλέπει ότι το 2011 η, επίσημη πάντα, ανεργία θα κυμανθεί μεταξύ 14% και 15%.

Που σημαίνει ότι οι μισθοί ολόκληρης της εργατικής τάξης, όλων των ομάδων και των επαγγελμάτων στήνονται στον τοίχο. Και ταυτόχρονα χιλιάδες εργάτες που σήμερα έχουν κάποιο πενιχρό μεροκάματο, αύριο απειλούνται να χάσουν ακόμα και αυτό. Οι ανατροπές μάλιστα αυτές δεν επιβάλλονται προσωρινά, δε θα εξαλειφθούν εύκολα. Επιβλήθηκαν για να παράξουν αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Πρόκειται για ανατροπές στρατηγικού και μόνιμου χαρακτήρα στο μέλλον.

Απ' αυτή την άποψη η κατάσταση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, οι συντάξεις, τα εφάπαξ, κάθε είδους παροχή των Ταμείων μπαίνουν σε τούνελ σκοτεινό. Δεν χωρά αμφιβολία ότι μετά πέντε - δέκα χρόνια οι συντάξεις που θα αποδίδουν τα Ταμεία, με δεδομένους τους μισθούς που διαμορφώνονται σήμερα και σε συνάρτηση με το νέο τρόπο υπολογισμού τους, με πολύ χαμηλότερους συντελεστές αναπλήρωσης από τους σημερινούς, θα μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα σημερινά προνοιακά βοηθήματα.

Τα ίδια τα Ταμεία θα παραπαίουν. Νέες περικοπές θα μπούνε και πάλι στην ημερήσια διάταξη. Ηδη, άλλωστε, το επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπει μείωση των επικουρικών από την 1/1/2012. Η εξαγγελία της κυβέρνησης για μείωση των εισφορών κατά 25% σημαίνει ότι το ΙΚΑ θα χάσει τουλάχιστον το 1/4 από τα σημερινά του έσοδα. Αν σε αυτό υπολογίσουμε και τη μείωση των μισθών και άρα των εισφορών που αναλογούν, αν προσθέσουμε την απώλεια πόρων από τη διόγκωση της ανεργίας, το χτύπημα στον μεγαλύτερο ασφαλιστικό Οργανισμό της χώρας θα είναι συντριπτικό. Γίνεται φανερό ότι η αντεργατική επέλαση απειλεί την ίδια την ύπαρξη της κοινωνικής ασφάλισης, την ίδια την ύπαρξη των συντάξεων, των υπηρεσιών υγείας, την πρόνοια, την ίδια τη ζωή και των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Το ερώτημα πλέον δεν θα είναι για το ύψος της σύνταξης και για τα πόσα χρόνια θα εργαστεί κάποιος, αλλά αν θα αποδίδεται σύνταξη, αν θα υπάρχει δημόσια κοινωνική ασφάλιση.

Να γιατί πρόκειται για ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη. Εναν πόλεμο που η πλουτοκρατία τον κήρυξε με σχέδιο, αποφασιστικότητα και στόχο: Να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Να πληρώσει ο λαός. Σε έναν τέτοιο πόλεμο, μία μπορεί να είναι η απάντηση των εργαζομένων: Γενική λαϊκή επιστράτευση. Οργάνωση, αποφασιστικότητα, ταξική αδιαλλαξία. Κλιμάκωση των αγώνων, με κάθε κόστος, με κάθε θυσία. Σύγκρουση ταξική που θα διεκδικεί μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας προς όφελος του λαού και των λαϊκών αναγκών. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει!