«Η πολιτική συμπεριφορά του ΠΑΜΕ είναι σαφής. Περιχαρακωμένη πορεία, σε ξεχωριστό σημείο συγκέντρωσης. Καμιά παραμονή στο χώρο που έχει αναδειχθεί ως επίκεντρο (το Σύνταγμα) και γρήγορη αποχώρηση προς ανώδυνους για το "κεφαλαιοκρατικό σύστημα" χώρους. Επομένως, τα λεγόμενα "τώρα έχουμε πόλεμο" δεν παίρνονται τοις μετρητοίς από την αντίπαλη όχθη... Για τον Ριζοσπάστη υπήρξε μια μόνο πορεία, αυτή του ΠΑΜΕ και το υπόλοιπο ήταν όχι ακριβώς πορεία αλλά το μαξιλαράκι για να γίνουν προβοκάτσιες και προβοκατόρικες επιθέσεις ή να εφαρμοστούν σχέδια της κυβέρνησης. Η αντικαπιταλιστική συνθηματολογία και η απουσία αιχμών αποσκοπεί ... στο να μην εκτραπούν τα πράγματα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις για το ίδιο αλλά και για το σύστημα (ενδεικτική η στάση του για τον Δεκέμβρη του 2008)».

Αυτά γράφονται σε άρθρο στην εφημερίδα «Δρόμος» (20/12/2010), από τον Ρ. Ρινάλντι. Αφήνουμε κατά μέρος τα γνωστά περί «απομόνωσης» και «περιχαράκωσης» του ΠΑΜΕ. Αυτό κρίνεται καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, και η ζωή αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Κάποιες δυνάμεις σαν και αυτή που ανήκει ο συγκεκριμένος αρθρογράφος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τώρα τραβούσαν κατά ΓΣΕΕ μεριά στο όνομα της ενότητας, και σπεκουλάριζαν για το αντιενωτικό ΠΑΜΕ, ενώ την ίδια ώρα συμβάδιζαν με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες - όργανα του κεφαλαίου.

Αλλού είναι η στόχευσή του. Λέει ο συγκεκριμένος: Για τον «Ριζοσπάστη» υπήρξε μια μόνο πορεία, αυτή του ΠΑΜΕ και το υπόλοιπο ήταν όχι ακριβώς πορεία αλλά το μαξιλαράκι για να γίνουν προβοκάτσιες και προβοκατόρικες επιθέσεις». Μήπως δεν ήταν έτοιμο στημένο το σκηνικό της προβοκατόρικης δράσης στο Σύνταγμα τη μέρα της απεργίας;

Τι άλλο λέει; «Καμιά παραμονή στο χώρο που έχει αναδειχθεί ως επίκεντρο (το Σύνταγμα) και γρήγορη αποχώρηση προς ανώδυνους για το "κεφαλαιοκρατικό σύστημα" χώρους. Η αντικαπιταλιστική συνθηματολογία αποσκοπεί... στο να μην εκτραπούν τα πράγματα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις για το ίδιο αλλά και για το σύστημα (ενδεικτική η στάση του για τον Δεκέμβρη του 2008)». Λέει, λοιπόν, ότι η δράση του ΠΑΜΕ, του ΚΚΕ για την οργάνωση του ταξικού εργατικού κινήματος, είναι ανώδυνη για το σύστημα, ότι κίνημα επικίνδυνο για το σύστημα είναι «η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008» όπως την αποκαλούν, δηλαδή το κίνημα των λεγόμενων «αντιεξουσιαστών», της κουκούλας, της σπασμένης βιτρίνας, των μολότωφ για καταστροφές κ.λπ. Τέτοιο κίνημα στηρίζουν αυτοί.

Αυτό το «κίνημα» που στηρίζουν δυνάμεις σαν και αυτές που ανήκει ο αρθρογράφος δεν ενοχλούν στο ελάχιστο το αστικό πολιτικό σύστημα, αντίθετα είναι συμπλήρωμά του. Τους το έχουμε ξαναπεί. Τέτοιο «κίνημα» το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, ούτε το στηρίζουν ούτε συμμετέχουν, γιατί αυτό δεν είναι κίνημα, αντίθετα υπονομεύει την ταξική πάλη. Βάζει τεράστια εμπόδια στη συνειδητοποίηση της ανάγκης ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης, στη λαϊκή αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική συμμαχία και τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία ως διέξοδο για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Και είναι επικίνδυνη αυτή η τακτική για την εργατική τάξη, το λαό, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, αφού καλλιεργεί κλίμα αποστροφής στο κίνημα, στους αγώνες. Τέτοιες υπηρεσίες προσφέρουν, λοιπόν, οι θιασώτες αυτού του κινήματος. Οχι στο λαό, αλλά στην άρχουσα τάξη. Και της είναι χρήσιμοι...