Παρασκευή 17 Δεκέμβρη 2010 - Κυριακή 19 Δεκέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
Τεράστια η συμβολή του στην υπόθεση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού

 ΓΕΩΡΓΙΑ: Ο νεαρός Στάλιν μιλά σε συμπατριώτες του.
ΓΕΩΡΓΙΑ: Ο νεαρός Στάλιν μιλά σε συμπατριώτες του.
Εχουν περάσει 131 χρόνια από τις 21 Δεκέμβρη του 1879, ημέρα γέννησης του Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι. Αυτό ήταν το πραγματικό όνομα του Ι. Β. Στάλιν, που συνδέθηκε με μία από τις πιο σημαντικές περιόδους της ιστορίας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Ο Στάλιν, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και επικεφαλής του σοβιετικού κράτους, συνεχιστής του Λένιν στο τεράστιο ιστορικό έργο της σοσιαλιστικής πορείας των Σοβιετικών ανθρώπων, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς ηγέτες του προλεταριάτου της ΕΣΣΔ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Ποιος ήταν

Το όνομα και η δράση του Στάλιν, ως επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν, συνδέθηκε, τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όσο και με την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα, το όνομα του Στάλιν συνδέεται με την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της πάλης των λαών πριν το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκειά του για τη συντριπτική ήττα του φασισμού, αλλά και αμέσως μετά τον πόλεμο, στα πρώτα χρόνια της ανοικοδόμησης. Ο ιμπεριαλισμός διεθνώς σ' αυτό το πεδίο δέχτηκε μια μεγάλη ήττα, αφού σ' ένα μέρος του πλανήτη, αρκετά σημαντικό από πολλές πλευρές, οι λαοί οικοδομούσαν το δικό τους μέλλον, τη νέα κοινωνία, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας την τύχη τους στα χέρια τους.


Ο Γεωργιανός Ιωσήφ Στάλιν εντάσσεται από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία. Στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) συμμετέχει, από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Πλεχάνοφ. Παίρνει μέρος στην έκδοση μαρξιστικών εφημερίδων στην Υπερκαυκασία και στην προπαγάνδιση του μαρξισμού στους εργάτες της περιοχής. Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ενωσης και Μπακού, στηρίζει τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την τακτική και τη στρατηγική του και παίρνει μέρος στην Επανάσταση του 1905 - 1907.

Στα 1912, ο Στάλιν έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», που είναι από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα, για ένα από τα πιο δύσκολα στην επίλυσή τους προβλήματα, όπως είναι το εθνικό ζήτημα.

Στην καθοδήγηση της ένοπλης εξέγερσης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, πήρε μέρος σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του Στρατιωτικοεπαναστατικού Κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής.

Εγινε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.

ΣΤΑΛΙΝ 1902
ΣΤΑΛΙΝ 1902
Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του Τρότσκι. Αγωνίστηκε ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα. Επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμέλιου για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ` Διεθνούς.

Σημαντική ήταν η συμβολή του στη δημιουργία της ΕΣΣΔ στα 1921 και στη λύση του πιο δύσκολου «εθνικού ζητήματος», αλλά και στην επεξεργασία και εφαρμογή των σχεδίων της οικονομικής και πολιτιστικής, αλλά και αμυντικής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ.

Μερικά από τα έργα του, εκτός από το σημαντικό για το εθνικό ζήτημα, το οποίο αναφέραμε ήδη, είναι: «Για τις βάσεις του λενινισμού», «Τροτσκισμός ή λενινισμός», «Ζητήματα λενινισμού», «Ακόμα μια φορά για τη σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στο κόμμα μας», «Για τη δεξιά παρέκκλιση στο ΠΚΚ (μπ.)», «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» κ.ά.

Πού αποσκοπεί η επίθεση στον Ι. Β. Στάλιν;

Κάθε επέτειος και όχι μόνο για τον Ι. Β. Στάλιν γίνεται αφορμή της πιο σφοδρής επίθεσης των αστών, των ιμπεριαλιστικών επιτελείων που έχει γίνει ποτέ σε ιστορική προσωπικότητα. Και κάθε φορά συνοδεύεται και από την πιο χυδαία αντικομμουνιστική και αντισοσιαλιστική προπαγάνδα. Φαίνεται πως το φάντασμα του κομμουνισμού πλανιέται μέσα στα κεφάλια των αστών και τους προκαλεί ταραχή, παρά τις αντεπαναστατικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και την ΕΣΣΔ στα 1989 - 1991 και τη μεγάλη οπισθοδρόμηση που έφεραν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Φυσικά, παρά την προσωρινή υπεροχή του καπιταλισμού, οι αστοί ποτέ στα χρόνια που ακολούθησαν δεν εγκατέλειψαν την αντικομμουνιστική πάλη, παρά τους πανηγυρισμούς τους για οριστική και πλήρη νίκη τους, όπως υπεροπτικά προπαγάνδιζαν. Η οποία παίρνει διαστάσεις πολύμορφης πολεμικής, είτε ανοιχτής, είτε ύπουλης υπονομευτικής, με στόχο να διεισδύσει στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος και των επαναστατικών κομμάτων η αμφισβήτηση του νομοτελειακού, του αντικειμενικού, του ιστορικά αναγκαίου, για το επαναστατικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και, άρα, το ουτοπικό της πάλης για την κοινωνική επανάσταση.

Ο Στάλιν με τον Λένιν
Ο Στάλιν με τον Λένιν
Η κυρίαρχη τάξη των καπιταλιστών δεν αισθάνεται και τόσο καλά. Η οξύτατη και βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού, συγχρονισμένα σε πολλά καπιταλιστικά κράτη και μάλιστα και τα ισχυρά, ΗΠΑ, Γερμανία, Ευρωζώνη κ.λπ. Η κρίση δείχνει τα ιστορικά όρια του συστήματος, δηλαδή ότι είναι ξεπερασμένο. Οι αστοί και οι κυβερνήσεις τους παίρνουν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα για το ξεπέρασμα της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαών. Το εργατικό κίνημα είναι που τους προκαλεί φόβο και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ξέρουν πως το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό είναι νομοτελειακό και αναπόφευκτο, ξέρουν πως η δράση του επαναστατικού κινήματος αυτή τη στρατηγική έχει, μ' αυτήν δρα. Επομένως, η επίθεση στον Στάλιν είναι επίθεση σ' αυτήν την υπόθεση. Και χρησιμοποιούν και την ταχτική διαστρέβλωσης της Ιστορίας. Ετσι, η αντιδραστική ιμπεριαλιστική προπαγάνδα της χύνει δηλητήριο στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα της νεολαίας σε όλα τα πεδία της ιδεολογικής διαπάλης. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι έχει επιλέξει ως αιχμή την Ιστορία του 20ού αιώνα. Είναι ο αιώνας κατά τον οποίο πέρασε οριστικά στην αντίδραση ως παρασιτική κοινωνική τάξη, ανατράπηκε σε πολλές χώρες του πλανήτη από την εξουσία, με πρώτη απ' όλες την τσαρική Ρωσία, με τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, και στη συνέχεια σε μια σειρά από χώρες της Ευρώπης, της Ασίας καθώς και στην Κούβα, ακριβώς γιατί είναι αχρείαστη πλέον ή, πιο σωστά, μπαίνει εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη. Και παρά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού, την οποία αξιοποίησε ως αφορμή για να επιτεθεί με τη θεωρία του τέλους της Ιστορίας, πολύ γρήγορα η ίδια η ζωή την έστειλε εκεί που ανήκει και η ίδια η αστική τάξη ως ιστορικά ξεπερασμένη. Η ταξική πάλη αναπτύσσεται, η αντιιμπεριαλιστική πάλη δυναμώνει. Και ας κάνουν τα μονοπώλια πολέμους. Ακριβώς επειδή η κυρίαρχη τάξη έχει βρωμίσει από την οσμή της σαπίλας της και του επερχόμενου θανάτου της χτυπά με κάθε μέσο το νεκροθάφτη της πριν της περάσει τη θηλιά.


Η διαστρέβλωση της Ιστορίας από τα σύγχρονα ιμπεριαλιστικά επιτελεία έχει πάρει διαστάσεις υστερίας. Επειδή δεν μπορεί να αποσιωπήσει τα γεγονότα, τα ερμηνεύει σύμφωνα με τις τωρινές επιδιώξεις των αστών. Ταυτόχρονα, τα μεμονωμένα γεγονότα γενικεύονται σύμφωνα με την ιμπεριαλιστική ερμηνεία και παρουσιάζονται ως πυρήνες της ιστορικής εξέλιξης. Σ' αυτό το πλαίσιο τοποθετούν και ιστορικές προσωπικότητες που η δράση τους ιδιαίτερα ως ηγετών των λαών και καθοδηγητών της πολιτικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό έδωσε διέξοδο σε όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Απ' αυτό το πεδίο δε θα μπορούσε να ξεφύγει ο Ι. Β. Στάλιν. `Η θα λέγαμε, το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο της πιο μαύρης προπαγάνδας των ιμπεριαλιστών. Τόσο που ούτε όταν ήταν ζωντανός δεν αντιμετώπισε από τους καταχθόνιους εχθρούς του. Πράγματι, τόνοι μελανιού χύνονται από αστούς ιστοριογράφους και δημοσιολόγους ενάντιά του. Τόσοι που στην παγκόσμια Ιστορία δεν πρέπει να υπάρχει ηγετική προσωπικότητα που να έχει κατασυκοφαντηθεί με τόσο αποκρουστικό τρόπο όσο αυτός. Ούτε ο Χίτλερ, τον οποίο πάνε να αθωώσουν ως «τρελό». Με κάθε αφορμή. Το λιγότερο σ' αυτήν την προπαγάνδα είναι η εξομοίωση του Στάλιν με τον Χίτλερ. Του αποδίδουν φανταστικά εγκλήματα, καταγεγραμμένα από τους αντεπαναστάτες που πήραν την εξουσία στην πρώην ΕΣΣΔ και την εξουσία του καπιταλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης καταγράφεται ως στυγνός εγκληματίας του σοβιετικού λαού και όχι μόνο. Το ίδιο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η υστερία των σταλινολόγων και της αποσταλινοποίησης εντείνεται. Αλλά φαίνεται πως η αντισταλινική υστερία δεν έχει όρια για όλους αυτούς τους «σύγχρονους» ιδεολόγους του καπιταλισμού. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν να παίρνουν κάθε αφορμή, όπως, για παράδειγμα, η αυριανή μέρα που είναι η επέτειος του θανάτου του.

Επίθεση στην εργατική εξουσία

Αυτή η επίθεση, βεβαίως, γίνεται πέρα και έξω από τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής, όπου έδρασε ο Στάλιν. Αυτές σκόπιμα αποσιωπούνται. Μόνο που έξω απ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει ίχνος δυνατότητας προσέγγισης τόσο της Ιστορίας, όσο και της προσωπικότητας, στην οποία αποδίδεται η εξέλιξη της Ιστορίας. Πολύ περισσότερο που η Ιστορία δημιουργείται από τη δράση των λαϊκών μαζών και έτσι αναδεικνύονται οι προσωπικότητες. Και, πάνω απ' όλα, ότι αυτή δημιουργείται έξω από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής όπου δρα η προσωπικότητα. Αυτές σκόπιμα αποσιωπούνται. Αλλά οι επιδιώξεις δε σταματούν εδώ. Ο Στάλιν ήταν ηγέτης του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους. Και αυτό είναι το κύριο. Οι αστοί ιστορικοί και δημοσιολόγοι αποτελούν μοχλούς της ταξικής πάλης της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική τάξη, του καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, στο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.

Επομένως, πρέπει να πούμε πως ο Στάλιν έδρασε ως Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ. Το Κόμμα καθοδηγούσε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση σε άμεση σχέση και κινητοποιώντας τους σοβιετικούς λαούς, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Επομένως, η πραγματικότητα, δηλαδή ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, ήταν έργο των λαών της, που καθοδηγούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα, με Γραμματέα της ΚΕ τον Στάλιν. Ετσι δημιουργήθηκε αυτή η Ιστορία. Γιατί τότε η συνεχιζόμενη επίθεση στον Στάλιν; Μα, γιατί η ταξική πάλη συνεχίζεται σφοδρή, σφοδρότατη. Αλλά και γιατί η προσωπική συμβολή του Στάλιν, στα ιστορικά πλαίσια που προαναφέραμε, είναι τεράστια. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Οι τοποθετήσεις του για τις οποίες δέχτηκε και δέχεται αυτήν τη σφοδρή επίθεση επαληθεύτηκαν όχι μόνον όσο ζούσε, αλλά ιδιαίτερα μετά το θάνατό του.

Αυτή η επαλήθευση έχει σχέση με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τις δυνάμεις που αναδείκνυε ο Στάλιν, ως μοχλούς σ' αυτήν την επιδίωξη. Η τοποθέτηση του Στάλιν για την απειλή της διείσδυσης του ιμπεριαλισμού, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα από το «εξωτερικό», έβρισκε την έκφρασή της στη δράση των αντεπαναστατικών αντισοσιαλιστικών στοιχείων μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού. Που αντιμετωπίστηκε με επιτυχία από την εργατική εξουσία, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Και αυτό θέλουν να συκοφαντήσουν. Οτι ο σοσιαλισμός είναι εγκληματικός ως έργο εγκληματιών. Ακριβώς γιατί καταργεί, και με τη βία όταν χρειάζεται, τους καπιταλιστές, ανοίγοντας το δρόμο στην εργατική τάξη και τους λαούς να περάσουν από το «βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας».

Ο Στάλιν, όμως (όπως, πριν από αυτόν, ο Λένιν), είχε ξεκάθαρο πως ο σοσιαλισμός οικοδομείται σε πολιτική αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος διαθέτει ακόμη σημαντικές δυνάμεις και ο οποίος δεν παραιτείται από την επιδίωξη παλινόρθωσης του καπιταλισμού.

Η επίθεση στο πρόσωπό του γίνεται για έναν ακόμη λόγο: Ο Στάλιν καθοδηγούσε το Κόμμα, έχοντας καθαρή τη λενινιστική υποθήκη ότι κανένας δεν μπορεί να μας ανατρέψει εκτός από τα δικά μας λάθη. Οπως, επίσης, είχε καθαρό το ενδεχόμενο της απειλής που αποτελεί τόσο η ιμπεριαλιστική επέμβαση για την ανατροπή του σοσιαλισμού «απ' έξω», όσο και η οργάνωση της ανατροπής «από τα μέσα», δηλαδή η δράση ισχυρών δυνάμεων που δρουν μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό. Η ταξική πάλη στην περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης συνεχίζεται και μάλιστα σε ορισμένες φάσεις παίρνει οξυμένες μορφές. Αυτό ο Στάλιν το γνώριζε καλά, όπως και πριν απ' αυτόν ο Λένιν, και έτσι πορευόταν το Κόμμα. Στο εσωτερικό της χώρας η αστική τάξη, που χάνει την εξουσία, γίνεται πολλαπλάσια πιο επικίνδυνη απ' ό,τι πριν, αφού επιδιώκει να την επανακατακτήσει. Εχει δε μαζί της, ως ισχυρούς συμμάχους, τους καπιταλιστές όλου του κόσμου. Βεβαίως, οι ιμπεριαλιστές της ΑΝΤΑΝΤ το δοκίμασαν στα 1918 με τη στρατιωτική επέμβαση, αλλά ηττήθηκαν. Αλλά και η αντεπαναστατική εξέγερση της Κροστάνδης στα 1921 δεν άφηνε περιθώρια χαλάρωσης. Επομένως, η από τα μέσα απειλή ήταν υπαρκτή. Αλλωστε, ήταν και οι συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Αλλά και η πάλη για την εκβιομηχάνιση αντιμετώπισε εκτεταμένα σαμποτάζ και καταστροφές, όπως και μετά η κολεκτιβοποίηση τη μεγάλη αντίσταση, έως και ένοπλη σε πολλές περιπτώσεις, κατά των μελών και στελεχών του Κόμματος, από τους κουλάκους (αστική τάξη του χωριού).

Η επαγρύπνηση απέναντι στην αντεπαναστατική δράση του διεθνούς ιμπεριαλισμού ήταν και είναι αυτή που δέχτηκε την πιο μεγάλη επίθεση. Αλλωστε, η εκτίμηση ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται με άλλες μορφές κατά την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, που αργότερα καταδικάστηκε από το ΚΚΣΕ σαν λαθεμένη, ήταν σωστή. Και την καταδίκη αυτής της εκτίμησης την «πλήρωσε» ο σοσιαλισμός, όπως εκ των υστέρων φάνηκε με την αντεπανάσταση.

Το Κόμμα με την καθοδήγηση της Κεντρικής του Επιτροπής και ΓΓ τον Στάλιν αντιμετώπισε με επιτυχία όλες αυτές τις δυσκολίες και οικοδόμησε το σοσιαλισμό. Ο Στάλιν, επίσης, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο, ως ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος των μπολσεβίκων, και στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, ιδιαίτερα μετά τη νίκη των λαών της ΕΣΣΔ κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Που ως αποτέλεσμα είχε και το πέρασμα στο σοσιαλισμό μιας σειράς χωρών στην Ευρώπη και την Ασία. Αυτές ήταν και είναι οι αιτίες που δέχεται την πιο βρώμικη επίθεση, από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του ιμπεριαλισμού.

Αλλά όλ' αυτά, λοιπόν, επιβεβαιώνονται, με την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού και αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, στην πάλη του στις σύγχρονες συνθήκες.

Μια τοποθέτηση του Ι. Β. Στάλιν στα 1951

Σήμερα παρουσιάζουμε μια πτυχή αυτής της προσπάθειας υπεράσπισης της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, δημοσιεύοντας την απάντηση του Ι. Β. Στάλιν σε δηλώσεις του Αγγλου υπουργού των Εξωτερικών, Μόρισον, δηλώσεις επιθετικές, τόσο ενάντια στην εσωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, όσο και ενάντια στην εξωτερική, στην εφημερίδα «Πράβντα».

Την περίοδο που ο Ι. Β. Στάλιν απαντά στην «Πράβντα» στις δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος, οι διεθνείς εξελίξεις χαρακτηρίζονται ήδη απ' αυτό που ονομάστηκε εποχή του ψυχρού πολέμου. Είναι περίοδος, που τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη εντείνουν την πολύμορφη επιθετική υπονομευτική πολιτική τους ενάντια στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και την ΕΣΣΔ, με σκοπό την ανακοπή της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης και της Ασίας. Ηδη, το Σχέδιο Μάρσαλ βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει ξεκινήσει η αμερικανική επέμβαση στην Κορέα, ενώ οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κυριαρχήσουν γεωστρατηγικά, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στη Μεσόγειο και στην Απω Ανατολή. Ηδη, έχει ιδρυθεί το βορειοατλαντικό πολιτικοστρατιωτικό ιμπεριαλιστικό σύμφωνο, το ΝΑΤΟ. Η κοινή ιμπεριαλιστική δράση ενάντια στο σοσιαλισμό, σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, η συνεχής ανάπτυξη των στρατιωτικών εξοπλισμών από τους Αγγλοαμερικάνους, που «μυρίζουν» προετοιμασία πολέμου λίγα μόλις χρόνια μετά τον τερματισμό του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, απαιτούν από τους ιμπεριαλιστές και τον προσδιορισμό του βασικού εχθρού και την ανάλογη προπαγάνδα, προκειμένου να καταφέρουν οι ίδιοι να πείσουν τους λαούς των καπιταλιστικών κρατών για την επιθετική πολιτική τους ή να την ανεχτούν. Ο εχθρός, η ΕΣΣΔ και ο σοσιαλισμός. Βασική αιχμή της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας είναι ότι ο σοσιαλισμός είναι ανελεύθερο καθεστώς, ότι ετοιμάζεται να εξαπλωθεί μέσω και της στρατιωτικής απειλής στη Δύση, γι' αυτό και εξοπλίζεται. Αυτές οι χυδαίες ιμπεριαλιστικές συκοφαντίες αποτελούσαν το περιεχόμενο της προπαγάνδας των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων, αυτές εξαπέλυσε με τις δηλώσεις του ο Αγγλος υπουργός Εξωτερικών κ. Μόρισον. Ας παρακολουθήσουμε την απάντηση του Ι. Β. Στάλιν. Δίνει με συνοπτικό και μεστό τρόπο την πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ, σχετικά με το περιεχόμενο της σοσιαλιστικής δημοκρατίας, αλλά και την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ απέναντι στη διεθνή ιμπεριαλιστική δράση στην τότε εποχή. Ηταν το 1951.


Σ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ