Κυριακή 12 Δεκέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
BUSINESSEUROPE
Η ευρωπαϊκή συμμαχία των εργοδοτών αξιώνει το στραγγαλισμό των εργαζομένων

Το ταξικό μπλοκ θα έχει στο επίκεντρό του την πάλη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας που ταυτόχρονα θα βάζει και την προοπτική. Θα υιοθετεί ολοένα και πιο προωθημένα αιτήματα, βάζοντας στο επίκεντρο την ανάγκη αντικατάστασης του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλισμού
Το ταξικό μπλοκ θα έχει στο επίκεντρό του την πάλη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας που ταυτόχρονα θα βάζει και την προοπτική. Θα υιοθετεί ολοένα και πιο προωθημένα αιτήματα, βάζοντας στο επίκεντρο την ανάγκη αντικατάστασης του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλισμού
Οι βιομηχανικοί και εργοδοτικοί σύνδεσμοι της Ευρώπης, ένωση των οποίων αποτελεί η Businesseurope, όπου συμμετέχει και ο ΣΕΒ, συνασπίζονται σε ένα γερό αντεργατικό μπλοκ, προκειμένου να προασπίσουν τα συμφέροντά τους. Το αέναο κυνήγι της κερδοφορίας επιβάλλει τη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης προς τα κάτω, σε επίπεδα τέτοια, ώστε ο εργάτης να εξασφαλίζει μόνο τα αναγκαία μέσα για την επιβίωσή του. Στα πλαίσια αυτά, η μεγαλοεργοδοσία βάζει στο στόχαστρο και επιδιώκει την πλήρη καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με σκληρούς ταξικούς αγώνες τις προηγούμενες δεκαετίες.

Αποδεικνύεται περίτρανα ότι τα μέτρα που απορρέουν από το μνημόνιο είναι κεντρικές πολιτικές επιλογές της ΕΕ που υπηρετούν ακριβώς τον παραπάνω στόχο. Δεν είναι «ελληνική ιδιαιτερότητα», ούτε αποτελούν «φάρμακο για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης», όπως παραπλανητικά λένε, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα διάφορα παπαγαλάκια της αστικής τάξης, προκειμένου να συγκαλύψουν ότι οι επιλογές αυτές είναι μονόδρομος για τα μονοπώλια.

Την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης η επίθεση οξύνεται. Τη βλέπουν ως ευκαιρία, προκειμένου να περάσουν όλες αυτές τις κατευθύνσεις άμεσα και ραγδαία, φορτώνοντας στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων τα βάρη της και παράλληλα να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε και σε περίοδο ανάκαμψης, που θα είναι αναιμική, να έχουν φτηνούς εργάτες, χωρίς δικαιώματα. Είναι βέβαιο ότι η επίθεση αυτή δεν είναι πρόσκαιρη. Δεν πρόκειται να γίνουν τα πράγματα καλύτερα μόλις ξεπεραστεί η κρίση. Τα μέτρα που παίρνονται θα είναι μόνιμα και διαρκή.

Παραθέτουμε ορισμένες θέσεις των Ευρωπαίων εργοδοτών και βιομηχάνων για τη βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων, όπως διατυπώθηκαν από την Businesseurope στις 20/10/10:

  • Χρειάζεται να παρθούν μέτρα, βάζοντας ως προτεραιότητα την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, την εισαγωγή αυτόματων συστημάτων ρύθμισης. Η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια ήταν μόνο η αρχή, θα πάνε στα 67 (όπως σε Γερμανία), στα 70 (όπως προωθείται στην Αγγλία) και πάει λέγοντας. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να παραμένουν εκμεταλλεύσιμοι μέχρι τα βαθιά γεράματα.
  • Χρειάζεται να υπάρξει προσανατολισμός, ώστε οι επαγγελματικές και ιδιωτικές συντάξεις να αποτελέσουν τους βασικούς πυλώνες συνταξιοδότησης, μειώνοντας τις κρατικές. Που στην ουσία δε σημαίνει τίποτε άλλο από το να αναγκάζονται οι εργαζόμενοι να βάζουν το χέρι ακόμη βαθύτερα στην τσέπη, πληρώνοντας ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα. Με τις μειώσεις σε μισθούς και τις παράλληλες αυξήσεις σε ΦΠΑ, υπηρεσίες, είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και εμπορευματοποίηση τομέων, όπως Παιδεία και Υγεία - Πρόνοια, λίγοι θα είναι οι εργαζόμενοι αυτοί που θα μπορούν να πληρώνουν τα συνταξιοδοτικά αυτά προγράμματα, με αποτέλεσμα να μη βγουν στη σύνταξη ποτέ, ή να πάρουν τη βασική εθνική σύνταξη των πενιχρών 360 ευρώ.
  • Χρειάζεται αύξηση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. Πιο κερδοφόρο για τα δημόσια οικονομικά και τις εταιρείες είναι η αύξηση αυτή να πραγματοποιηθεί με το να εργάζονται περισσότεροι άνθρωποι για περισσότερα χρόνια. Με λίγα λόγια, επέκταση των ευέλικτων σχέσεων εργασίας.
  • Η EE θα πρέπει να προσανατολίσει τα κράτη - μέλη και τους εργοδότες στην κατεύθυνση απονομής συντάξεων που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων. Συντάξεις, δηλαδή, όχι με βάση τις ανάγκες του λαού, αλλά με βάση το τι απέμεινε στα Ταμεία μετά το τζογάρισμα, τις οφειλές από κρατικές και εργοδοτικές εισφορές.
  • Χρειάζεται η ΕΕ να στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις των κρατών - μελών στην κατεύθυνση: 1) αύξησης του εργάσιμου βίου, 2) προώθησης της ενεργούς γήρανσης, 3) εξασφάλισης ισορροπίας μεταξύ εισφορών και παροχών. Που σημαίνει αύξηση των ορίων και της ηλικίας συνταξιοδότησης, ανταποδοτικές εισφορές. Σήμερα οι παροχές θεωρούνται «υπερβολικές», χρειάζεται να μειωθούν στο ελάχιστο.
  • Χρειάζεται η ΕΕ να στηρίξει τα κράτη - μέλη στις μεταρρυθμίσεις σε ό,τι αφορά την ευελφάλεια, τον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών συστημάτων προστασίας και τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος, όπου οι εταιρείες θα μπορούν να δημιουργούν θέσεις εργασίας. Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη να εξασφαλίσουν ότι το νομοθετικό πλαίσιο και το κόστος εργασίας δε θα αποτελούν εμπόδια για τις εταιρείες, προκειμένου να δημιουργούνται θέσεις και ευκαιρίες εργασίας. Μέτρα, δηλαδή, όπως η μείωση μισθών, η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, η μείωση της φορολογίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις, η κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η απελευθέρωση των απολύσεων.
  • Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν ατομική ευθύνη για την παραμονή τους στην αγορά εργασίας ή την επιστροφή τους σε αυτή. Οι μεταρρυθμίσεις στα συστήματα Υγείας και η μείωση των παροχών χρειάζεται να αποτελέσουν κίνητρα στην κατεύθυνση αυτή. Χρειάζεται η στροφή προς τη διά βίου μάθηση και κατάρτιση. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες και πιθανές αλλαγές στον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Τι σημαίνει αυτό; Κόψιμο επιδομάτων ανεργίας και ό,τι αφορά σε παροχές Υγείας και Πρόνοιας για τους ανέργους, ώστε να μην «επαναπαύονται» και να βγαίνουν γρήγορα στην αγορά εργασίας (ωσάν να είναι η ανεργία επιλογή) και επειδή το κεφάλαιο ολοένα και βρίσκει νέους τομείς στους οποίους επενδύει, η διά βίου μάθηση και κατάρτιση αυτό ακριβώς εξυπηρετεί: Αναλώσιμες, περιοδικές δεξιότητες, γνώσεις που γρήγορα θα πρέπει να αντικατασταθούν με νέες, ανάλογα με τι χρειάζονται κάθε φορά τα μονοπώλια.
  • Χρειάζεται να βελτιωθεί η κινητικότητα στην αγορά εργασίας. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι προσαρμόσιμοι στις αλλαγές της αγοράς εργασίας, να είναι έτοιμοι να αλλάζουν αντικείμενα εργασίας σε όλο τον εργάσιμο βίο τους, ή να αναζητούν εργασία σε διάφορες χώρες της ΕΕ. Εργασιακή, δηλαδή, ανασφάλεια και περιπλάνηση από χώρα σε χώρα, από τομέα σε τομέα, από αντικείμενο σε αντικείμενο. Δεμένο με τη διά βίου μάθηση και κατάρτιση, φαίνεται ξεκάθαρα ότι για την αστική τάξη ο εργαζόμενος δεν είναι παρά αναλώσιμος.

Οι πρόσφατοι νόμοι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους παρουσιάζει ως «προσωρινούς» και «αναγκαίους» για να βγει η χώρα από την κρίση, συγκλίνουν απόλυτα με τις παραπάνω θέσεις της Businesseurope και τις πολιτικές της ΕΕ, είναι απαραίτητοι για τη διαφύλαξη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αναμένεται να ψηφιστεί την Τρίτη στη Βουλή.

Βλέπουμε ότι μπροστά στον κοινό «εχθρό», το λαό, η αστική τάξη είναι πλήρως συνασπισμένη. Ακολουθεί την ίδια γραμμή σε όλη την Ευρώπη, είτε πρόκειται για σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, είτε για φιλελεύθερες, είτε για κυβερνήσεις συνεργασίας, είτε ακολουθείται το ένα μοντέλο διαχείρισης, είτε το άλλο.

Χρειάζεται από την άλλη να δυναμώσουμε το μπλοκ των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, της μικρομεσαίας αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών, να οξύνουμε την αντεπίθεσή μας. Το ταξικό μπλοκ που θα έχει στο επίκεντρό του την πάλη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, που όμως ταυτόχρονα θα βάζει και την προοπτική. Που θα υιοθετεί ολοένα και πιο προωθημένα αιτήματα, βάζοντας στο επίκεντρο την ανάγκη αντικατάστασης του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλισμού.

Οι λαϊκές μάζες που βγήκαν στο δρόμο αγωνιστικά, οργανωμένα, με προσανατολισμό, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, όλο το προηγούμενο διάστημα, να πολλαπλασιάζονται, να μεγαλώνουν τη δύναμή τους, να απεγκλωβίζονται ολοένα και περισσότεροι εργάτες από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, από τον οπορτουνισμό, από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Με σταθμό την απεργία στις 15 Δεκέμβρη, να δώσουμε ένα ηχηρό χαστούκι στην πολιτική που μας εξαθλιώνει, δυναμώνοντας διαρκώς με όλες τις μορφές πάλης το μέτωπό μας ενάντια στους εκμεταλλευτές μας.


Μαρία ΚΑΤΣΑΛΗ
Μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Συνδικαλιστική δουλειά


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ