Ο διευθυντής του ΔΝΤ, στην ομιλία του, στην επιτροπή της Βουλής είπε χτες μία αλήθεια. Μίλησε για υποτίμηση. Τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα πριν το μνημόνιο αλλά και με τα μνημόνια, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και άλλα αστικά επιτελεία, η κυβέρνηση, δικαιολογούσαν ως αναγκαία για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους, το ΚΚΕ εξηγούσε και εξηγεί ότι δεν εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση του χρέους και των ελλειμμάτων, άλλωστε στο παρελθόν υπήρξαν καπιταλιστικές οικονομίες με μεγαλύτερα ελλείμματα και χρέη, αλλά για την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση σε βάρος του λαού και σε όφελος του κεφαλαίου. Τι κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, έχουμε υποτίμηση της εργατικής δύναμης, οι εργάτες φτηναίνουν για το κεφάλαιο. Επομένως, οι καπιταλιστές καταναλώνουν λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή για πληρωμή μισθών, ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ. Που σημαίνει ότι οι καπιταλιστές πληρώνουν τους εργάτες λιγότερο από τις ανάγκες αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, τις ανάγκες του εργάτη και της οικογένειάς του για να μπορεί να ζει και να δουλεύει. Τους αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες που να μην ικανοποιούν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Αλλωστε, τι να ικανοποιήσει εργαζόμενος με 592 ευρώ το μήνα; `Η τι μπορεί να ικανοποιήσει εργαζόμενος που κάνει τρία μεροκάματα τη βδομάδα; Για τους ανέργους δε γίνεται λόγος, ωθούνται στην εξαθλίωση. Πράγματι, ως τώρα έχουν μειώσει δραστικά μισθούς, συντάξεις, παροχές Υγείας, Πρόνοιας, καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις, αυξάνουν την απλήρωτη δουλειά, επιμηκύνοντας το χρόνο εργασίας χωρίς πληρωμή υπερωριών, επιβάλλουν την επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, εκ περιτροπής εργασία, τριήμερα - τετραήμερα ανά βδομάδα, αξιοποιούν τα επιδόματα ανεργίας για χρηματοδότηση θέσεων τάχα εργασίας στους εργοδότες, ενώ η ανεργία αυξάνεται ραγδαία. Ολα τα παραπάνω, όμως, ωθούν σε καταστροφή εργατικής δύναμης είτε με την ανεργία, είτε με τη μη ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων.

Ακριβώς αυτό είπε και ο Στρος Καν. Χρειάζεται υποτίμηση. Που επειδή η καπιταλιστική Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα, για να μπορεί να την κάνει, αλλά είναι στο ευρώ, γίνεται με διαφορετικό τρόπο, δηλαδή με τις αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τα άλλα μέτρα των μνημονίων. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είπε πως δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Είπε, επίσης, πως ο καπιταλισμός για να βγει από την κρίση του καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη. Αυτό ουσιαστικά είπε και ο Στρος Καν με την υποτίμηση, αλλά και την προειδοποίηση ότι δεν τελείωσαν τα μέτρα, χρειάζονται νέες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που η κυβέρνηση ήδη ετοιμάζει, π.χ. επιχειρησιακές συμβάσεις, παραπέρα αντιδραστικές αλλαγές στην Ασφάλιση, κ.λπ.

Σχετικά με την υποτίμηση του νομίσματος ως μορφή διαχείρισης εξόδου από την κρίση, πράγματι για ένα κράτος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σημαίνει υποτίμηση μισθών και μεροκάματου, συντάξεων κ.λπ., αλλά και υποτίμηση, απαξίωση κεφαλαίου. Οποιος όρος και αν χρησιμοποιηθεί το ίδιο είναι. Δηλαδή, με την υποτίμηση καταστρέφεται μέρος του κεφαλαίου. Αρα το πρόβλημά τους είναι η διαχείριση της κρίσης, δηλαδή, της αναπόφευκτης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων. Που τη διαχειρίζονται έτσι ώστε να εκφραστεί μόνο με καταστροφή εργατικής δύναμης. Θέλουν να γλιτώσουν την καταστροφή κεφαλαίου, πράγμα αναπόφευκτο. Αυτό επιδιώκουν να κάνουν ελεγχόμενα, ώστε οι συνέπειες για τους καπιταλιστές να είναι όσο γίνεται λιγότερες. Και, φυσικά, θα πληρώσουν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ηδη στην ΕΕ έχουν αποφασίσει για ελεγχόμενη χρεοκοπία, είτε μέσω επιμήκυνσης αποπληρωμής χρεών είτε μέσω της αναδιάρθρωσής τους. Αυτό σημαίνει ελεγχόμενη απαξίωση, αφού θα έχει συνέπειες καταστροφής μέρους κρατικών ομολόγων που αγόρασαν τράπεζες, άρα θα καταστραφεί μέρος του κεφαλαίου τους. Ελπίζουν έτσι, οι συνέπειες για τους καπιταλιστές να είναι όσο γίνεται λιγότερες. Μόνο που το ποιοι καπιταλιστές, ποιοι όμιλοι θα βγουν λιγότερο χτυπημένοι από την κρίση κανείς δεν ξέρει για την ώρα. Για το λαό όλ'αυτά σημαίνουν οργάνωση, αντεπίθεση, ρήξη με τον καπιταλισμό.