Σε δεινή κατάσταση, με τα προβλήματά τους διαρκώς να οξύνονται, ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής, βρίσκει η σημερινή Παγκόσμια Μέρα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες τους ανάπηρους απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τις οικογένειές τους στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα:

• Η ανεργία στους ικανούς προς εργασία ανάπηρους ξεπερνά το 90%.
• Απ' τα 200.000 παιδιά μαθητικής ηλικίας με αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που χρειάζονται υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής, είναι ενταγμένα σε κάποια δομή Ειδικής Αγωγής, δημόσια ή ιδιωτική, περί τα 19.000. Οι δημόσιες δομές δεν μπορούν να καλύψουν πάνω από 15.000 παιδιά.
• Πάνω από τα μισά κτίρια των ειδικών σχολείων της Αθήνας είναι ακατάλληλα, ακόμη και επικίνδυνα.
• Τα κέντρα Ειδικής Αγωγής «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» κοστίζουν από 130 ευρώ έως 1.800 ευρώ το μήνα. Για «κλειστή» περίθαλψη ζητούνται από τις οικογένειες - εκτός από την κάλυψη του ασφαλιστικού ταμείου - εφάπαξ πληρωμή για την είσοδο από 8.000 έως 15.000 ευρώ και το μήνα από 1.500 ευρώ έως 2.500 ευρώ.
• Η απλήρωτη εργασία στα κέντρα Ειδικής Αγωγής έχει γίνει καθεστώς (πάνω από 6.000 εργαζόμενοι στην Πρόνοια και την Ειδική Αγωγή παραμένουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες). Τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κάνουν τους εργαζόμενους λάστιχο.
• Τα τελευταία χρόνια γίνονται αθρόες περικοπές σε θεραπείες και βοηθήματα για τους ανάπηρους.

Από το 2004, με αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κόπηκαν κατά 50% οι θεραπείες για τα παιδιά με αναπηρίες όταν συμπληρώσουν τα 18 χρόνια. Το ΙΚΑ έκοψε σε πολλές περιπτώσεις τα έξοδα μεταφοράς από και προς τα κέντρα αποκατάστασης για τα παιδιά με βαριές αναπηρίες. Ο ΟΑΕΕ πριν έξι μήνες έκοψε κατά 1/3 τις θεραπείες για παιδιά με βαριές αναπηρίες. Ο OΠΑΔ έκοψε σημαντικό αριθμό λογοθεραπειών, ψυχοθεραπειών και φυσικοθεραπειών εκτός των 87 εργαστηριακών εξετάσεων.

• Τα ιδρύματα Πρόνοιας αδυνατούν να λειτουργήσουν, λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές και της υποχρηματοδότησης απ' το κράτος.
• Κέντρα Ειδικής Αγωγής, ξενώνες και οικοτροφεία που ιδρύθηκαν από συλλόγους γονέων και φιλανθρωπικά σωματεία με την παρότρυνση από το κράτος κινδυνεύουν να κλείσουν ή βάζουν τους γονείς να πληρώνουν γιατί το κράτος αρνείται να χρηματοδοτήσει πλέον τη λειτουργία τους.
• Τα ελάχιστα δημόσια ιδρύματα που έχουν απομείνει για την προστασία του παιδιού χωρίς οικογένεια στενάζουν από τις ελλείψεις προσωπικού και την υποχρηματοδότηση, ενώ υπάρχει τεράστια έλλειψη δημόσιων δομών για τη στήριξη του εγκαταλειμμένου και κακοποιημένου παιδιού. Την ίδια ώρα χρηματοδοτούνται οι διάφοροι ιδιώτες, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού».
• Η κυβέρνηση προωθεί την κάρτα αναπηρίας ή λειτουργικότητας ως εργαλείο για περικοπές επιδομάτων και παροχών στους αναπήρους αλλά και για το χτύπημα του θεσμού των αναπηρικών συντάξεων.