Δεν πρόλαβε η κυβέρνηση να κάνει νόμο την απόφασή της για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων και ήδη στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς η μεγαλοεργοδοσία αξιώνει τη μείωση μισθών και μεροκάματων, ντε-φάκτο επιβάλλει την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που ισχύουν. Εξοπλισμένοι με την πολιτική της κυβέρνησης, αξιοποιώντας το παράδειγμά της για το Δημόσιο και τις πρώην ΔΕΚΟ, ένα τσούρμο κεφαλαιοκρατών, ΣΕΒ, τραπεζίτες, εφοπλιστές, με το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων, απειλούν με απολύσεις, εκβιάζουν ακόμα και με κλείσιμο επιχειρήσεων. Στοχοποιούν και τρομοκρατούν πάνω από 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τις οικογένειές τους.

Η επίθεση στο εργατικό εισόδημα παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας, καθώς η μείωση των μισθών όχι μόνο θα κάνει αβίωτη τη ζωή της εργατικής οικογένειας, αλλά θα έχει αντανάκλαση στις συντάξεις - και αυτών που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση - αφού μικρότεροι μισθοί θα μεταφραστούν και σε μικρότερες συντάξεις. Χτύπημα θα δεχτούν και τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων, των οποίων τα έσοδα θα συρρικνωθούν, ενώ σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις σε οργανισμούς όπως ο ΟΑΕΔ, η Εργατική Κατοικία και η Εργατική Εστία, των οποίων τα έσοδα προέρχονται κυρίως από τις εισφορές των εργαζομένων, σε εξάρτηση με το ύψος του μισθού τους.

Γίνεται καθαρό ότι απειλείται συνολικά η ζωή της εργατικής τάξης. Μπροστά της ορθώνεται ο κίνδυνος για απότομη και κάθετη πτώση του βιοτικού της επιπέδου. Εκεί ακριβώς αποβλέπει όχι μόνο η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που καλύπτουν περίπου τα 4/5 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και οι άλλες διατάξεις που θα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και σύμφωνα με το επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπει:

• Την παραπέρα μείωση των υπερωριακών αποδοχών πλέον αυτής που επιβλήθηκε με το νόμο 3863/2010.
• Την ενίσχυση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και άρα την υπονόμευση του 8ωρου και 7ωρου.
• Την κατάργηση της διάταξης που προβλέπει την επέκταση μιας συλλογικής σύμβασης και στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που οι ιδιοκτήτες τους δεν εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση.
• Την επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου για τους νεοπροσλαμβανόμενους από τους 2 στους 12 μήνες.
• Τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων για μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης.

Ο ακρωτηριασμός και του ΟΜΕΔ υπακούει απόλυτα στις αξιώσεις του ΣΕΒ και συμπληρώνει το αντεργατικό οπλοστάσιο που κατασκευάζει η κυβέρνηση και στην κορωνίδα του βρίσκεται η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

Σε κενό γράμμα μετέτρεψε η κυβέρνηση και το ισχύον καθεστώς της διαιτησίας (ΟΜΕΔ) για τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ικανοποιώντας πλήρως τις απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Αφού αρχικά η κυβέρνηση - με βάση τα πρώτα της σχέδια - εξασφάλισε τη δυνατότητα προσφυγής και στους εργοδότες, αφού τους όπλισε και με το δικαίωμα να προσβάλλουν τις διαιτητικές αποφάσεις στα δικαστήρια, εμπλέκοντας τα συνδικάτα σε ατέρμονες δικαστικές διαμάχες, τώρα δίνει και την τελειωτική βολή στον ΟΜΕΔ. Ετσι, σύμφωνα με τη νέα εκδοχή του σχεδίου νόμου, το οποίο αναρτήθηκε για διαβούλευση προχτές από το υπουργείο Εργασίας, τίθενται νέα εμπόδια στα συνδικάτα για να κάνουν χρήση του ΟΜΕΔ, ενώ παράλληλα περιορίζεται δραστικά και το εύρος των αποφάσεών του, οι οποίες πλέον για τις ομοιοεπαγγελματικές και επιχειρησιακές συμβάσεις θα αφορούν μόνο το βασικό μισθό.

Οπως ορίζεται στο άρθρο 1 του σχεδίου νόμου, το οποίο αντικαθιστά τη σχετική διάταξη του νόμου 1876/1990 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, «οι όροι της προσφυγής στη μεσολάβηση και διαιτησία και η όλη διαδικασία καθορίζονται με τη συνομολόγηση σχετικών ρητρών στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας» ή «με κοινή συμφωνία των μερών που διαπραγματεύονται». Με τον τρόπο αυτό, επί της ουσίας καταργείται η δυνατότητα προσφυγής μονομερώς της εργατικής πλευράς στον ΟΜΕΔ, αφού πρώτα θα πρέπει να έχει υπάρξει συμφωνία και της εργοδοτικής.

Αλλά ακόμα και αν τελικά η προσφυγή στον ΟΜΕΔ επιτευχθεί, αυτή όσον αφορά στις ομοιοεπαγγελματικές και επιχειρησιακές συμβάσεις περιορίζεται μόνο στο βασικό ημερομίσθιο και στο βασικό μισθό (άρθρο 3). Για τα υπόλοιπα θέματα δεν έχει αρμοδιότητα ο ΟΜΕΔ.