Επείγουσα ανακοίνωση: Ανακαλύφθηκε το πρόβλημα της χώρας! Είναι η έλλειψη αξιοπρέπειας ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο, οι οποίοι προτιμούν να πηγαίνουν στη δουλειά και να πληρώνονται χωρίς να κάνουν τίποτα.

Την αποκάλυψη έκανε με τη δέουσα βαρύτητα η παρουσιάστρια του δελτίου των 8 στο MEGA, η κα Τρέμη, την επικύρωσε ο καλεσμένος της, πάντα πρόθυμος για τέτοιες δουλιές, Καρατζαφέρης, με τον Πρετεντέρη και τον Τσίμα να κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι.

Τους αναγνωρίζουμε υψηλού επιπέδου ανακλαστικά. Μόλις δυο μέρες πριν, την Κυριακή, βγήκε η Ξαφά με άρθρο και εξήγησε γιατί οι απολύσεις στο δημόσιο είναι αναγκαίες ώστε το κρατικό χρήμα αντί να πηγαίνει στους χαραμοφάηδες υπαλλήλους να πηγαίνει στο ταμείο των καπιταλιστών. Χτες το μεσημέρι επανέλαβε τη θέση ο πρόεδρος του ΣΕΒ, για όσους είχαν καθυστερήσει να πιάσουν το νόημα και το βράδυ τα «δελτία ειδήσεων» είχαν συντονιστεί απόλυτα.

Κάτσε εσύ δύστυχε που ψηφίζεις ακόμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που διατηρείς εκτός από τους πολιτικούς του κεφαλαίου και τους εργατοπατέρες στο σβέρκο σου, να περιμένεις από το δελτίο των 8 στα κανάλια των καπιταλιστών να μάθεις τι θα πάθεις...

Το άρθρο της Ξαφά στην κυριακάτικη «Καθημερινή» δεν ήταν ένα απλό γέννημα της σκέψης της. Είναι κοινή γραμμή για την αστική τάξη και την πολιτική εκπροσώπησή της. Ο,τι ζήτησε η κυρία, περιέχονται ήδη αυτούσια στο πρόγραμμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το επόμενο διάστημα.

Να θυμίσουμε τον πυρήνα: το κεφάλαιο χρειάζεται χρήμα και το χρήμα θα το δώσει το κρατικό ταμείο. Πού θα το βρει; Θα το πάρει από τους εργαζόμενους. Τόσο απλό είναι αυτό που συμβαίνει.

Επειδή αυτό στην εφαρμογή του θα κάνει και τις πέτρες να γυρίσουν ανάποδα, ψάχνουν έγκαιρα και το πολιτικό σχήμα που θα παρουσιαστεί σα νέο ώστε να εκτονώσει την ένταση, να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι κάτι μπορεί να γίνει. Κοντή αυταπάτη. Για τους εργαζόμενους τα πράγματα δεν έχουν πίσω.

Η αστική τάξη γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι της δουλειάς θα ψάξουν τη λύση έξω από το σύστημα. Και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Πασχίζοντας να επιβάλει ότι για το λαό δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.

Περισσεύουν αυτές τις μέρες οι περιγραφές της πραγματικότητας που όμως καταλήγουν σε ένα: «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».

Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα με την περιγραφή της πραγματικότητας. Οι δήμιοι μπορούν να την περιγράψουν ανέξοδα με τα πιο μελανά χρώματα καθώς έχουν όλο το σχέδιο μπροστά τους.

Το δύσκολο ήταν πάντα η αλλαγή της πραγματικότητας. Κι εκεί κρίνονται όλοι. Πριν απ όλα αυτοί που περιγράφουν τα δεινά, για να σπείρουν μετά μοιρολατρία, υποταγή.

Αυτό κάνουν όταν μυξοκλαμμένα διαπιστώνουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Την οποία ψάχνουν σε κάποια μορφή διαχείρισης του προβλήματος και όχι στη λύση του.

Τα πράγματα όμως είναι ακριβώς εκεί: Η λύση υπάρχει έξω από το σύστημα.

Αρχίζοντας από τα απλά: να μην έχουν τόπο να σταθούν οι εργατοπατέρες. Να μην μπορούν να βγουν στο δρόμο οι δήμαρχοι του Καλλικράτη. Να ακολουθεί μόνιμα η κατακραυγή κάθε πολιτικό των κομμάτων του κεφαλαίου.

Και παράλληλα να προχωρά η οργάνωση του λαού από τα κάτω, έτσι που μαζί με τις άμεσες διεκδικήσεις να συγκροτείται και να αναδεικνύεται η κοινωνική συμμαχία σε πολιτική, με σχέδιο που θα διεκδικεί την εξουσία. Ωστε να αλλάξει την ίδια την οικονομική βάση που ευθύνεται για τα σημερινά αδιέξοδα.

Η λύση προβλήθηκε με τον πιο ανοιχτό τρόπο από το ΚΚΕ. Και είναι ελπιδοφόρο ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων της δουλειάς ψήφισαν τους υποψήφιους που πρότεινε το ΚΚΕ. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι αποδέχτηκαν στην ολότητά του το πρόγραμμά του, έκαναν ένα βήμα, έδειξαν ότι μέσα στο λαό συντελούνται θετικές διεργασίες.

Σ' αυτό να στραφεί η προσοχή όλων μας. Στο πώς αυτές οι διεργασίες θα γίνουν καταστάλαγμα, ανώτερη ποιότητα και στο κίνημα και στην πολιτική έκφραση.

Η αστική τάξη, ήδη, μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς για το εκλογικό αποτέλεσμα, προετοιμάζεται για την επόμενη σύγκρουση.

Γι' αυτήν ακριβώς την αναπόφευκτη σύγκρουση πρέπει να συγκεντρώσει δυνάμεις και η εργατική τάξη με τους συμμάχους της.

Τη ρότα την έχει δείξει ήδη το ΚΚΕ. Η συμπόρευση μαζί του είναι εκ των ων ουκ άνευ, όχι μόνο για όσους θέλουν να νικήσουν, αλλά και γι' αυτούς που δεν θέλουν να πάνε άκλαυτοι.

* «προετοιμασία απάρσεως» είναι η διαδικασία κατά την οποία το πλήρωμα ενός πολεμικού πλοίου σιγουρεύει ότι όλα είναι έτοιμα έτσι ώστε το πλοίο να ανοιχτεί στη θάλασσα, έτοιμο να δώσει τη μάχη, στηριγμένο στις δικές του δυνάμεις.