Κυριακή 14 Νοέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΔΙΗΓΗΜΑ
Μικρός ερωτικός...

Το κηροπήγιο με το κερί αναμμένο έπεσε πάνω στο καλό χαλί. Μια σταγόνα λιωμένο λευκό κερί. Μια κάποια ανεξήγητη κι αδέξια κίνησή της - προφανώς. Το κηροπήγιο πέφτοντας παρέσυρε το μικρό κόκκινο βιβλίο, μισάνοιχτο στη σελίδα 11.

Κυρά των λιμανιών/ πώς να κρατήσουμε στον ώμο μας τόσο ουρανό./ Πώς να κρατήσουμε τόση σιωπή μ' όλα τα μυστικά των δέντρων./ Είσαι η ομορφιά και η λεβεντιά και είσαι η Ελλάδα.../

Κι αυτόματα τέσσερα χέρια σκύψαν να πιάσουν το κηροπήγιο με το αναμμένο κερί... Κι αυτόματα τέσσερα χέρια δέσανε πάνω στο μισάνοιχτο κόκκινο βιβλίο και σφίξαν.

Κι έγινε η αφή συγκλονιστική, αβάσταχτη, βασανιστική.

Προσπάθησε να κρατήσει την ισορροπία της μην πέσει και γκρεμοτσακιστεί. Μην αφεθεί στην επαφή των χεριών του. ...Κι αν αφεθεί; Κι αν πρέπει ή δεν πρέπει; Τάχα μου τυχαία και συμπτωματικά.

Οχι. Οχι τίποτα δεν είναι τυχαίο και συμπτωματικό... Η σπίθα μόνο. Κάποτε θα ξεπεταχθεί η σπίθα. Η σπίθα που λιώνει τα ατσάλι και κοκκινίζει η κάφτρα. Η σπίθα που γίνεται φλόγα.

- Τα ρημάδια τα χρόνια που φύγανε... Θεέ μου, ακόμα την κρατά. Την κρατά και την σφίγγει. Της παίρνει το μυαλό και την αναστατώνει...

Η Κυρά των Αμπελιών μαντηλωμένη με ένα ζεμπίλι κόκκινα γλυκά σταφύλια κι ένα λαγήνι δροσερό νερό στην κάψα του καλοκαιριού. Και οι ξωμάχοι και οι δουλευτάδες με τα κάρα γιομάτα τρυγισμένο σταφύλι και ο μεθυστικός μούστος να χύνεται από τις χαραμάδες των κοφινιών και να σημαδεύει κόκκινο το χωματόδρομο.

Γι' αυτά ακριβώς που ήθελε να του μιλήσει!

Κι εκείνος την κρατά σφιχτά και δεν μπορεί να πάρει ανάσα.

Αγγισε με τα δάχτυλά του την άκρη των χειλιών της... Ενας μικρός βέβαιος χτύπος στο βάθος της καρδιάς... Τόσο κοντά που την τρυπούσαν τα αξύριστα γένια του. Τόσο κοντά που ξεχώριζε την ύφανση της ρίγας του πουκαμίσου του.

Απλώνει τις τεράστιες χερούκλες του και την παίρνει στην αγκαλιά του..! Ετσι μικροκαμωμένη κι αχαμνή χάνεται και σβήνει. Ξετρυπώνει το πρόσωπό της ανάμεσα από τα δυνατά του μούσκουλα.

- Αφησε την σιωπή να μεγαλουργήσει... Σιωπή ατέλειωτη. Πλατειά σιωπή. Σαν σε θεϊκή αγκαλιά. Ψήγματα ευτυχίας, μαγικά παιχνιδιάρικα αστράκια στα μαλλιά, στην ωμοπλάτη, στην καρδιά της.

Ψήγματα ευτυχίας. Μαγικά παιχνιδιάρικα αστράκια πάνω στο εικόνισμα του Εσταυρωμένου... Πάνω στις μελαγχολικές φωτογραφίες των πεθαμένων της γονιών... Ενα μπουκέτο ξεραμένα άνθη πασπαλισμένα με μικρά αστέρια... Μια φωτογραφία με τις συμμαθήτριές της, την Ολγα και την Ειρήνη. Με τις γαλάζιες ποπλινένιες ποδίτσες και τα άσπρα γιακαδάκια. Με τις μακριές καστανόξανθες κοτσίδες κρατημένες σε βυσσινιές μπανέλες. Η Ολγα έγινε κιόλας γιαγιά. Η Ειρήνη με ύφος μοιραίας γυναίκας - θρασύτατη όπως πάντα. Δυο γάμους κι άντρα δε στέριωσε..! Στην εξώπορτα του Γυμνασίου Θηλέων Καλλιθέας τη μέρα των απολυτηρίων εξετάσεων.

Ψήγματα ευτυχίας στα καυτά της χείλη που δρόσεψαν. Μαγιάτικες πυγολαμπίδες φτερούγισαν στην ανεμότρατα. Ξαναφιλήθηκαν και ξαναδρόσεψαν με δεύτερο και τρίτο φιλί.

Ψήγματα ευτυχίας χύθηκαν από τις χαραμάδες και πυρπόλησαν τον ουρανό και πυρπόλησαν το Σαρωνικό και την Καστέλλα.

- Κυρά των Αμπελιών, Ελλάδα. Χίλιες λέξεις. Χίλιες ψυχές. Χίλιες πληγές. Χίλιοι καημοί. Χίλιες αισθήσεις.

Εκείνος εξακολουθεί και την σφίγγει. Αιώνες μέσα σε δευτερόλεπτα. Το μυαλό της τρέχει. Τρέχει... τρέχει!

Φως παντού. Δυνατό ανελέητο φως, ανασκαλεύει εμπειρίες και μνήμες.

- Η Ελλάδα του Ολύμπου, του Ταΰγετου, του Παρνασσού, της Γκιώνας, της Πίνδου.

Της ψυχής και του Ερωτα...! Το φαράγγι της Σαμαριάς και του Βίκου, ο οδοντωτός στο Βοχαϊκό!

Ο Παρθενώνας, το Ερεχθείο, το Θησείο, η Επίδαυρος, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Δωδώνη, η Δήλος, οι Μυκήνες, η Κνωσός, η Βεργίνα.

- Η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια, η Αντιγόνη, η Κλυταιμνήστρα, η Ιοκάστη, η Μήδεια, η Φαίδρα, η Αλκηστις, η Εκάβη, η Ισμήνη, η Χρυσόθεμις, η Ελένη, η Κασσάνδρα..!

Ο Αγαμέμνωνας, ο Αχιλλέας, ο Οιδίποδας, ο Ορέστης, ο Αίγισθος, ο Οδυσσέας, ο Νέστορας, ο Πάρις, ο Αίας, ο Εκτορας, ο Κρέων.

Της ψυχής και του Ερωτα!

Της μεγάλης αγάπης, πιο αγάπη.

Ο Μυστράς, η Μονεμβασιά, το Παλαμήδι, ο Διρός, το Μπούρτζι, η Μεθώνη, ο Πλαταμώνας, Τα κάστρα τ' απόρθητα.

Η Ελλάδα της Ορθοδοξίας. Η Ελλάδα της Χριστιανοσύνης και του Βυζαντίου.

- Το μυαλό της τρέχει αυτή την ώρα της μεγάλης συγκίνησης. Κι εκείνος την σφίγγει. Την σφίγγει δυνατά κι αγαπημένα.

- Ελλάδα των μοναστηριών. Αγιον Ορος, Μετέωρα, Παναγία Σουμελά, Παναγία Προυσσιώτισσα, Παναγία η Μαλεβή. Το Μέγα Σπήλαιον.

- Ελλάδα, Ελλάδα. Κάθε φορά που την σφίγγει και την φιλά.

- Το θυμάρι, η ρίγανη, η θρούμπη, το φλισκούνι, το φασκόμηλο, το φλαμούρι, το δίκταμο, το χαμομήλι, η πιπερόριζα, το δενδρολίβανο, ο δυόσμος, ο βασιλικός, η μαντζουράνα, η δάφνη... Το νέκταρ των Θεών... το μέλι, το ξύδι, το κρασί.

Ποιος είδε τον αμάραντο σε τι βουνά φυτρώνει..! Ελλάδα, Ελλάδα. Των ποταμών, των γεφυριών, των πηγών, των δασών, των νυμφών και των νεραϊδών. Του Διονύσου, του Βάκχου, του Πανός και του Σάτυρου.

Θεέ μου, τι ίλιγγος τρομερός. Πώς να κρατηθεί και να μην πέσει; Πώς μπορεί ακόμα και σκέφτεται, όσο εκείνος την σφίγγει;

- Το Μέτσοβο, το Καρπενήσι, η Αράχωβα, τα Ζαγοροχώρια, το Πήλιο, η Ανδρίτσαινα, η Δημητσάνα... Η λίμνη της Δοϊράνης, της Καστοριάς, των Ιωαννίων, των Πρεσπών, της Βόλβης, των Αγράφων. Σωπαίνει. Κι εκείνος σωπαίνει. Εχει κάθε δικαίωμα να μη μιλά. Τα φώτα χαμηλώνουν.

- Η Μύκονος, η Υδρα, οι Σπέτσες, η Σαντορίνη, η Σκιάθος, η Πάρος, η Νάξος, η Θάσος, η Αλόννησος, η Αμοργός, η Ιθάκη, τα Κύθηρα, η Σαμοθράκη, η Ικαριά.

Ηλιος, και πέτρα, και φως, και θάλασσα γαλάζια! Ατέλειωτες μαγεμένες παραλίες! Ο αφρός του κύματος που σβήνει. Ο αφρός του κύματος ζωγραφίζει καρδιές χτυπημένες από βέλη.

Γυμνά πέλματα πάνω στην άμμο, την ώρα που δύει ο ήλιος. Κατακόκκινος, ματωμένος, στεφανωμένος από μενεξεδένιες πινελιές.

Φεγγάρι κατακίτρινο που ανατέλλει. Πιασμένοι χέρι χέρι. Ο αφρός του κύματος καλύπτει τις γυμνές πατημασιές. Ενα ζουζούνι, που σπάει τη σιωπή!!

***

Ελλάδα της εξορίας. Της κυνηγημένης Ιδέας. Μακρόνησος, Γιούρα, Αϊ - Στράτης, Ανάφη, Ικαρία, Φολέγανδρος, Ακροναυπλία, Τρίκερι, Λέρος. Της αντίστασης και του αγώνα.

Ελλάδα της θυσίας. Καλάβρυτα, Δίστομο, Μονοδέντρι, Κάνδανος, Φαρδύκαμπος, Καισαριανή, Βίτσι και Γράμμος.

Το Σούλι, το Κούγκι, το Αρκάδι, το Μεσολόγγι, το Ζάλογγο, το Χάνι της Γραβιάς... του Υμηττού και του Μπιζανίου.

Η Δέσπω, η Λασκαρίνα, η Μαντώ, η Τζαβέλαινα, η Ηλέκτρα.

- Η Ελλάδα της πίκρας, της προδοσίας, του μισεμιού και του κατατρεγμού.

Ολο το βιος, κι όλες οι αγάπες, μέσα σε μια αγκαλιά, μέσα σε λίγη ώρα...! Ελλάδα... Ο τσάμικος, ο καλαματιανός, ο συρτός, ο μπάλος, το πεντοζάλι, ο πωγωνίσιος, ο πυρρίχιος, ο καρσιλαμάς, το ζεϊμπέκικο της λεβεντιάς και του πάθους. Ελλάδα, το σουράβλι, το κλαρίνο, το σαντούρι, ο ζουρνάς, η λύρα, η πίπιζα, το λαγούτο, το μπουζούκι, το μαντολίνο, ο ταμπουράς, το μπαγλαμαδάκι. Το Δημοτικό Τραγούδι, το Λαϊκό και το Ρεμπέτικο, Ελλάδα... Το ρόδι, το κυδώνι, ο λωτός, το βύσσινο, το κάστανο, το φουντούκι, το καρύδι, το κίτρο, το μανταρίνι, το περγαμόντο, το βατόμουρο, το σύκο, το κουκουνάρι, η φράουλα, η μαστίχα, το ρετσίνι. Δροσοσταλίδες. Χυμός φρούτων. Χυμός από δέντρα, από τις ρίζες, από τις φυλλωσιές, από το άνθος των λουλουδιών, των οσπρίων και των ζαρζαβατικών.

Το ξεραμένο χταποδάκι που κρέμεται. Η φωτιά που ανάβει να σιγοψήσει. Το ούζο, το τσίπουρο, η ρακί, το κονιάκ, η τσικουδιά, η βυσσινάδα, η σουμάδα, το ροδόνερο, η ρετσίνα, η μαυροδάφνη. Το γλυκό του κουταλιού. Η βανίλια, το λουκούμι, το παστέλι, το μαντολάτο.

Ενα ποτήρι παγωμένο νερό!

Ευχή και μόνο ευχή που περιδιαβαίνουν όλα από μπροστά της.

Ελλάδα... του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Της Γκόλφως και του Τάσου. Του Μιμίκου και της Μαίρης. Της Φόνισσας του Παπαδιαμάντη. Η Φραγκοσυριανή.

- Η Ελλάδα του έρωτα, του πάθους και της στέρησης. Ευλογημένη μέσα στις ευλογημένες.

Η Ερση, η Μυρτώ, η Κύνθια, η Αλεξάνδρα... Πάντα ποιητή θα στέκεσαι μπροστά της. Θα της σκιάζεις με το τεράστιο μπόι σου το δρόμο και την ανάσα.

Κι εσύ... κι εσύ... κι εσύ... Η μικρή κολοκυθιά με το τεράστιο κολοκύθι. Η τεράστια βελανιδιά με το μικρό βελανίδι. Πλάτανος, Πεύκος, Ελατος και κυπαρίσσι.

Ολοι της οι έρωτες, χίλιοι τον αριθμό, όσους απαρίθμησε όλος ο κόσμος και τα όνειρά της. Ολη της η ζωή, σ' ένα πρόσωπο μονάχα. Τον Αντωνάκη...!

(Από το βιβλίο του «Αναζητώντας το χαμένο γάτο...!»)


Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ