Tο πνεύμα της Μεξικάνικης Επανάστασης, το πιο κρίσιμο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας του Μεξικού, επιζεί με ζωντάνια μέσα από τον κινηματογράφο του Μεξικού, για περισσότερο από 70 χρόνια. Οι πιο σημαντικές από αυτές τις ταινίες θα αποτελέσουν το υλικό του Φεστιβάλ 100 Χρόνια Μεξικανικής Επανάστασης που διοργανώνει η NEW STAR από τις 18 έως τις 24 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ και ΣΙΝΕ ΦΙΛΙΠ. Την πρεμιέρα θα χαιρετίσουν: Ο επιτετραμμένος της Μεξικανικής Πρεσβείας, κος Buenrostrο, και ο Μιχάλης Κακογιάννης, ενώ στις 21:00 θα προβληθεί η ταινία «Vamonos con Pancho Villa!» του Fernando de Fuentes (1936, 92'), που μέχρι και σήμερα θεωρείται η καλύτερη ταινία του μεξικάνικου σινεμά. Θα ισχύει ένα ημερήσιο εισιτήριο για όλες τις προβολές. Για περισσότερες πληροφορίες, για κρατήσεις θέσεων κλπ., μπορείτε να επικοινωνείτε με το ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ στο 210 3418550 και ΣΙΝΕ ΦΙΛΙΠ στο 210 8612476.

Ο μεξικάνικος κινηματογράφος προσπάθησε να καταγράψει ένα συνταρακτικό γεγονός, που επηρέασε ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, και να δοξάσει τον αγώνα των απλών ανθρώπων για τη δημοκρατία, που είχε καταπατηθεί άγρια, την ελευθερία τους, καθώς είχαν μετατραπεί σε δούλους μέσα στην ίδια τους τη χώρα, και την ανεξαρτησία τους από ξένες επιρροές, που επέβαλλαν πολιτικά συστήματα και ανάλογους ανθρώπους.

Στο διάστημα της Επανάστασης γίνανε μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Ηταν μια πολύ αιματηρή περίοδος, γεμάτη ένοπλες συγκρούσεις, σκληρούς και αμείλικτους γαιοκτήμονες, απίστευτους οικονομικούς θησαυρούς που παρήγαγαν τα τσιφλίκια και εκμεταλλεύονταν οι λίγοι με την προστασία ενός δικτάτορα, και ένα απόλυτα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Από την άλλη, φτωχός κόσμος, μανάδες με γιους, οικογένειες με μικρά παιδιά που δούλευαν όλοι κάτω από το μαστίγιο, περιπλανώμενοι εργάτες χωρίς στον ήλιο μοίρα, άκληροι ιθαγενείς που τους αρπάξανε τη γη με τη βία. Και, τέλος, επαναστατικός ενθουσιασμός, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, λαϊκοί ήρωες, όπως ο Πάντσο Βίλα και ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, πολέμησαν σαν τίγρεις και λιοντάρια, ενθουσιάσανε το λαό, λατρευτήκανε, τραγουδηθήκανε, γίνανε ταινίες και παγκόσμια αγωνιστικά σύμβολα...

Ο ίδιος ο μεξικάνικος λαός, από την αρχή της Επανάστασης, προσπάθησε να καταγράψει την πορεία του Πάντσο Βίλα και των ανταρτών του με ντοκιμαντέρ, αλλά και με ταινίες μυθοπλασίας, αφιερωμένες στους αγώνες του και την προσωπικότητά του, του ίδιου και του Ζαπάτα. Από τη δεκαετία του '30 κιόλας, λίγα χρόνια μετά τη λήξη της Επανάστασης, γυρίστηκαν μεξικάνικες ταινίες με θέμα κυρίως αυτούς τους δύο ήρωες.

Οι πιο σημαντικοί σκηνοθέτες που έχουν ασχοληθεί με το θέμα της Επανάστασης είναι οι Fernando de Fuentes, Ismael Rodriguez, Marcela Fernandez Violante, Emilio Fernandez, Edmundo, κ.ά.

Ο Fuentes, ένας πολύ σημαντικός δημιουργός, πριν ξεκινήσει να σκηνοθετεί, είχε εργαστεί και στο Χόλιγουντ ως ηθοποιός και η γνωριμία του με τον Σεργκέι Αϊζεντάιν, που βρισκόταν εκεί την ίδια εποχή, είχε σημαντική επίδραση πάνω του και στο έργο του. Μέσα από την κινηματογραφική του τριλογία EL PRISIONERO 13, EL COMPADRE MENDOZA, και VAMONOS CON PANCHO VILLA, περιέγραψε τον πόλεμο με μια αιχμηρή, κριτική ματιά και ανέδειξε τη δραματική ένταση των γεγονότων, με έναν τρόπο που τον έκαναν κλασικό. Η ανθρώπινη, σπαρακτική ιστορία του EL PRISIONERO 13, για τον αγώνα ενός καθεστωτικού πατέρα να σώσει τον επαναστάτη γιο του, ο «συμπατριώτης» MENDOZA, ο κοινός άνθρωπος που θέλει να τα έχει καλά με όλες τις πλευρές για να επιβιώσει, αλλά αναγκάζεται τελικά να πάρει θέση, και οι αγρότες του VAMONOS CON PANCHO VILLA, που αποφασίζουν να αφήσουν τα σπίτια τους για να ακολουθήσουν τον Πάντσο Βίλα στο δύσκολο και μοιραίο αγώνα του, είναι οι τρεις ιστορίες που καθιέρωσαν τον Fuentes ως έναν από τους καλύτερους Μεξικανούς σκηνοθέτες.

Ενας άλλος σημαντικός δημιουργός που γύρισε ταινίες με θέμα την Επανάσταση, ήταν ο Ismael Rodreguez, ο οποίος ήταν σκηνοθέτης μεγάλων Μεξικανών αστεριών, που ασχολήθηκε και με γυναικείους χαρακτήρες, καθώς μεγάλο ρόλο στην Επανάσταση έπαιξαν και γυναίκες, και πιο ρομαντικές ιστορίες και μελοδράματα, που βρήκαν μεγάλη απήχηση στο κινηματογραφικό κοινό.

Και σε όλη τη δεκαετία του '60 ο θρύλος της Μεξικάνικης Επανάστασης εξακολουθούσε να εμπνέει - ως φόντο κυρίως τώρα - πολλές ταινίες, όπως LA BANDIDA, LA VALENTINA και JUANA GALLO, όπου πρωταγωνιστούσε η Maria Filix, άλλες δραματικές και άλλες με πιο κωμική διάθεση. Ενώ αίσθηση προκάλεσε και η σπαραχτική «στρατιωτίνα» LA SOLDADERA (1967) του Jose Bolanos.

Η δεκαετία του '70, όμως, υπήρξε πιο «ώριμη» στο θέμα της Επανάστασης στο μεξικάνικο κινηματογράφο, καθώς είχε υπάρξει πια μεγάλη απόσταση χρόνου, και δημιούργησε μια πιο κριτική ματιά και καλύτερη ανασκόπηση των τότε συγκλονιστικών γεγονότων.

Από τη δεκαετία του '80 και έπειτα, η Μεξικάνικη Επανάσταση συνέχισε να απεικονίζεται τόσο με ταινίες μυθοπλασίας, όσο και με έναν αυξανόμενο ρυθμό ντοκιμαντέρ. Στα σημερινά χρόνια, εποχή κρίσεων και δυσκολιών, οι βιογραφίες και προσωπογραφίες του Ζαπάτα και του Βίλα ήρθαν στο προσκήνιο ακόμα πιο έντονα, μέσα από ντοκιμαντέρ που παρουσιάζουν τα θαυμαστά κατορθώματα των δύο ηγετών και αποτελούν έμπνευση για νέους ανθρώπους και νέους αγώνες. Παράλληλα, πολλά ντοκιμαντέρ, καταγράφουν ανθρώπινες μαρτυρίες και ανθρώπους που θυμούνται ιστορίες από γονείς και παππούδες ενώ συμπεριλαμβάνουν και νέα στοιχεία για την Επανάσταση.