Αναγκαίο να επισημαίνονται οι πικρές αυτές αλήθειες, αφού πολλά και πολύπλευρα πρέπει να γίνουν μέχρι το έργο του Σκαλκώτα να γίνει κοινό κτήμα του λαού και να διδάξει τους νέους και αυριανούς μουσικούς μας. Ο Σκαλκώτας, παρά τη σύντομη ζωή του, έγραψε 110 περίπου έργα, που αφορούν όλα τα μουσικά είδη, εκτός της όπερας. Συμφωνικά, έργα για έγχορδα και πνευστά, μπαλέτα, μουσική δωματίου, έργα για σόλο όργανα, φωνητικά έργα και σκηνική μουσική.
Ενα πρώτο «βήμα» γνωριμίας με το έργο του Σκαλκώτα, είναι η κασετίνα που κυκλοφόρησε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, σε συνεργασία και επιμέλεια της «Λέσχης του Δίσκου» (Ακαδημίας 57, τηλ. 3631.819), η οποία διαθέτει το εξαιρετικό αυτό δώρο. Η κασετίνα περιέχει δύο cd και ένα βιβλίο (45 σελ.), με τίτλο «Νίκος Σκαλκώτας -Μεγάλα Συμφωνικά Εργα», το οποίο περιέχει βιογραφία και αναλυτική παρουσίαση των έργων που ηχογραφήθηκαν γι' αυτή την έκδοση, η οποία εικονογραφείται με μαυρόασπρες φωτογραφίες, χειρόγραφες παρτιτούρες του συνθέτη και δύο πίνακες του Γιώργου Μπουζιάνη.
Τα κείμενα της έκδοσης έγραψε ο μελετητής του Σκαλκώτα, συνθέτης και μαέστρος Νίκος Χριστοδούλου, ο οποίος και διηύθυνε την ηχογράφηση των έργων της έκδοσης: «Με του Μαγιού τα μάγια- Παραμυθόδραμα», «Κονσέρτο για Κοντραμπάσο και ορχήστρα», «Τρεις ελληνικοί χοροί», «Κονσέρτο για βιολί και ορχήστρα», «Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα», «Εισαγωγή Κοντσερτάντε», «Largo Simfonico», «Η Λυγερή και ο Χάρος- Χορευτική σουίτα για ορχήστρα», «Εφτά ελληνικοί χοροί». Η ηχογράφηση των έργων έγινε με τις συμφωνικές ορχήστρες της Ισλανδίας και του Μάλε και σολίστ τους Γιώργο Δεμερτζή (βιολί), Βασίλη Παπαβασιλείου (κοντραμπάσο), τον Αυστραλό Τζέφρεϊ Ντούγκλας Μαντζ (πιάνο) και την Ισλανδή λυρική τραγουδίστρια Θόρα Εϊναρσδόττιρ.
«Ο Σκαλκώτας είναι μια σπάνια (αν όχι, με τον τρόπο του, μοναδική) περίπτωση δημιουργού, ο οποίος στο έργο του χρησιμοποιεί και εξερευνά όλες τις κύριες και σύγχρονες μουσικές τάσεις της εποχής του, που καθόρισαν τη μουσική του 20ου αιώνα: ατονικότητα, δωδεκαφθογγισμό (σειραϊκή ατονικότητα), προχωρημένη τονικότητα, νεοκλασικισμό. Επίσης, έκανε συστηματική χρήση στοιχείων δημοτικής μουσικής σε αρκετά έργα (...) Ο Σκαλκώτας οικειοποιείται μοντέρνα και πρωτοποριακά ιδιώματα, τα οποία αμέσως εξελίσσει σε δικές του κατακτήσεις», επισημαίνει μεταξύ άλλων ο Νίκος Χριστοδούλου.