Απ' τη μια, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει πως αυτές οι εκλογές έχουν «κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα» και θα εκπέμψουν ισχυρά πολιτικά μηνύματα. Απ' την άλλη, όταν στριμώχνεται στη γωνία για τις κολεγιές του σε διάφορους δήμους με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ. όπως στον Δήμο Ικαρίας, όπου στηρίζουν κοινό υποψήφιο απέναντι στον υποψήφιο που στηρίζει το ΚΚΕ, τότε το ρίχνει στο «τσάμικο» και ανασύρει τα «αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά» της μάχης και τις «τοπικές κοινωνίες». Απ' τη μια δηλώνουν ότι κριτήριο για τη στήριξη ενός υποψηφίου είναι «το πρόγραμμά του και η αντιπαράθεσή του με την κυρίαρχη πολιτική», απ' την άλλη δηλώνουν ότι ο Α. Μητρόπουλος ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και «δεν υπάρχει πρόβλημα με τις ιδέες του και τις απόψεις του» ανάμεσα στις οποίες κι αυτή ότι δε θέλει να ρίξει την κυβέρνηση αλλά να την επαναφέρει στον ίσιο δρόμο. Απ' τη μια, δηλώνουν ότι η ψήφος στον Γ. Δημαρά, αν πέσει, θα δώσει θέση στην περιφέρεια - άρα εξουσία - στο υπό ίδρυση κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη, απ' την άλλη ότι «δεν τον θεωρούν αντίπαλο καθώς αντίπαλός τους είναι οι υποψήφιοι των κομμάτων εξουσίας»... (διακαναλική συνέντευξη Τύπου Αλ. Τσίπρα).

Απ' τη μια, επιμένουν ότι η ψήφος στις 7 Νοέμβρη μπορεί να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά, απ' την άλλη, όχι μόνο αρνούνται να υποδείξουν στάση για το δεύτερο γύρο, αλλά φτάνουν στο σημείο να δηλώνουν «το πολιτικό μήνυμα στέλνεται στον πρώτο γύρο. Στο δεύτερο γύρο, θεωρούμε ότι με ελευθερία και με βάση τη συνείδησή του ο καθένας μπορεί να ψηφίσει ή όχι και να επιλέξει. Το πολιτικό μήνυμα όμως στέλνεται στον πρώτο γύρο» (Δ. Βίτσας ρ/σ «Κανάλι 1»). Κατόπιν αυτών μόνον ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η καυχησιολογία του Αλ. Τσίπρα ότι «εμείς απαντάμε με μια ενωτική πρόταση, όχι με μια πρόταση νέας περιχαράκωσης, δικής μας περιχαράκωσης. Οχι με μια πρόταση καταγραφής των δυνάμεών μας. Οχι με μια πρόταση σεχταρισμού». Απαντάνε με μια πρόταση «ευκολοχώνευτη» απ' το σύστημα και γι' αυτό πρέπει ο λαός να τους καταδικάσει στην κάλπη.