-- Μια βδομάδα έμεινε ως τις εκλογές, η μάχη κορυφώνεται. Η ψήφος, αν και δε θα αναδείξει κυβέρνηση, είναι κρίσιμη όχι μόνο για την ανάδειξη των νέων κρατικών οργάνων στην τοπική διοίκηση, αλλά έχει γενικότερη πολιτική σημασία. Τι πρέπει να σταθμίσουν οι εργαζόμενοι για να πιάσει τόπο η ψήφος τους;

-- Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή μίλησε ξεκάθαρα για το πολιτικό περιεχόμενο της εκλογικής μάχης. Ξεσκέπασε τις προσπάθειες των άλλων κομμάτων, των υποψηφίων τους, αλλά και των δήθεν «ανεξάρτητων» και «υπερκομματικών» στηριγμάτων τους, να θολώσουν στα μάτια του λαού το χαρακτήρα των εκλογών.

Το κριτήριο της ψήφου δεν μπορεί να αφορά τα «τοπικά» προβλήματα και την προσωπική ικανότητα του κάθε υποψηφίου, τις «αντιμνημονιακές» του κορόνες, ούτε βέβαια τα διλήμματα που προσπαθεί να θέσει η κυβέρνηση. Κοινός στόχος όλων των παραπάνω είναι ο αποπροσανατολισμός.

Θέλουν να φτάσουν οι εργαζόμενοι στην κάλπη, αφήνοντας στην άκρη την επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Θέλουν, με κάθε τρόπο, να εμποδίσουν να εκφραστεί η δυνατότητα που έχει ο λαός να μετατρέψει την ψήφο του σε όπλο ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, ενάντια στα μονοπώλια, στην ΕΕ και τα κόμματά της.

Μπορεί στις 7 και τις 14 Νοέμβρη να μην εκλέγεται κυβέρνηση, αλλά οι εργαζόμενοι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη πως οι Δήμοι και οι Περιφέρειες είναι τα τοπικά όργανα της κρατικής διοίκησης, πως ο «Καλλικράτης» τούς αναγνωρίζει αναβαθμισμένο ρόλο στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο λαός έχει σήμερα την ευκαιρία και μπροστά στην κάλπη να βγάλει συμπεράσματα. Να αναλογιστεί ποιος τον προειδοποίησε έγκαιρα για τη θύελλα των μέτρων, ποιος στάθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο σύνολο της πολιτικής αυτής, ποιος έχει πρόταση για ριζικές αλλαγές που μπορεί να δώσει λύση στα οξυμένα προβλήματα και τα σημερινά αδιέξοδα.

-- Και βέβαια, αν αντιλαμβάνομαι, εννοείτε ότι η κυβέρνηση θα πάρει πρόσθετα μέτρα, παρότι το αρνείται;

-- Βεβαίως. Οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις θα επιδράσουν και την επόμενη περίοδο κι επιπρόσθετα η κυβέρνηση έχει πολλούς τρόπους να τα παίρνει από τους εργαζόμενους. Επομένως, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να αποδυναμώσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να εμπιστευθούν το ΚΚΕ και να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που αυτό στηρίζει.

Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα και την κλιμάκωση της επίθεσης, να μην επιτρέψουν να αποτελέσει η επιλογή τους στην κάλπη βαρίδι που θα δυσκολεύει την ανασύνταξη του κινήματος, που θα μπαίνει εμπόδιο στην πάλη για τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους.

Αντιθέτως, να τη μετατρέψουν σε όπλο, να συμβάλουν και με αυτή στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, στην οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, στη δρομολόγηση ριζικών αλλαγών και την επιλογή άλλου δρόμου ανάπτυξης σε όφελος του λαού, που σημαίνει εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας.

-- Ο πρωθυπουργός, στη διακαναλική συνέντευξη, έβαλε στο λαό ένα δίλημμα ευρύτερο από μια στενή κομματική εκλογική ενίσχυση, λέγοντας: `Η προχωράμε μπροστά ως χώρα με την πολιτική που η κυβέρνησή του εφαρμόζει, ή θα έρθει οπισθοδρόμηση και χρεοκοπία. Τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα;

-- Με το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός επιχείρησε να εκβιάσει με τρόπο ωμό και απροκάλυπτο το λαό και ιδιαίτερα τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Ομως, στην πραγματικότητα η χρεοκοπία για τα λαϊκά στρώματα έχει ξεκινήσει. Η στάση πληρωμών είναι ήδη καθημερινότητα για τους ανέργους, τους εκ περιτροπής απασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος της Υγείας, της Παιδείας, στις δόσεις των δανείων, στους λογαριασμούς του ρεύματος, του νερού και του τηλεφώνου.

Η δυσκολία, για παράδειγμα, που αντιμετωπίζουν πολλοί να πληρώσουν το πετρέλαιο θέρμανσης δε θα ξεπεραστεί με την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου, γιατί πολύ απλά τα χρήματα αυτά δεν προορίζονται για το λαό. Αυτός θα είναι ούτως ή άλλως χαμένος όσο δεν ανατρέπεται αυτή η πολιτική. Αυτήν την αλήθεια αποκαλύπτει η απειλή της μη καταβολής των μισθών και των συντάξεων: Οτι θέλουν πάντα να στέλνουν το λογαριασμό στο λαό και ποτέ να μη θίγουν τα μονοπώλια και τα κέρδη τους, ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ, είναι κόμματα του κεφαλαίου.

Κανένας φόβος, λοιπόν, και καμία υποχώρηση μπροστά στον εκβιασμό. Αν οι εργαζόμενοι πρέπει να ανησυχούν για κάτι, αυτό είναι η κλιμάκωση της επίθεσης. Τα εκβιαστικά διλήμματα πρέπει να πέσουν στο κενό. Η προσπάθεια εκφοβισμού πρέπει να προσκρούσει στον τοίχο της λαϊκής απαίτησης να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός. Τα περί χρεοκοπίας φέρνουν στην πρώτη γραμμή την ανάγκη της λαϊκής αντεπίθεσης.

-- Εκβίασε και με βουλευτικές εκλογές ο πρωθυπουργός. Γύρω από αυτό το ζήτημα διεξάγεται καυγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ...

-- Ο καυγάς αφορά στο ποιος από τους δύο θα έχει το πάνω χέρι στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν αφορά το λαϊκό συμφέρον. Και σε τελευταία ανάλυση, οι εργαζόμενοι - κι αν γίνουν βουλευτικές εκλογές - πρέπει να τις κάνουν βήμα παραπέρα καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ενίσχυσης του ΚΚΕ. Να μην κάνει ο λαός δικά του αδιέξοδα τα αδιέξοδα των μονοπωλίων, των κομμάτων τους και του σάπιου πολιτικού συστήματος.

-- Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας είναι περιοχή με βιομηχανικές ζώνες, μεγάλα εργοστάσια, ορυχεία, ενώ υπάρχουν προγράμματα για νέες επενδύσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας. Τι σημαίνουν όλα αυτά για το λαό της περιοχής; Αποτελούν διέξοδο σε όφελός του, όπως προβάλλεται από άλλες δυνάμεις;

-- Η κυβέρνηση και η ΝΔ καλλιεργούν στους εργαζόμενους αυταπάτες ότι από τις επενδύσεις και την ανάπτυξη αυτή μπορούν να προσδοκούν και οι ίδιοι σε κάποιο όφελος. Ανάπτυξη υπήρχε, αλλά επειδή αυτή έχει κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος, ωφελημένη βγήκε η πλουτοκρατία. Η ανάπτυξη αυτή είναι αιτία της ανεργίας και της φτώχειας. Ο δρόμος αυτός έφερε την καπιταλιστική κρίση.

Σαν όρο για τις όποιες επενδύσεις, οι κεφαλαιοκράτες θέτουν το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και μισθούς πείνας. Η κυβέρνηση προσφέρει στους επιχειρηματικούς ομίλους νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές επιδοτήσεις, δρομολογεί αλλαγές στη χρήση γης και τους παραδίδει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Για τους εργαζόμενους, οι επενδύσεις αυτές σημαίνουν λιγοστές και επισφαλείς θέσεις εργασίας, με πενιχρές αποδοχές, στερημένες από δικαιώματα. Σημαίνουν ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, των ορυχείων και γενικά του φυσικού πλούτου, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Συνεπάγονται κινδύνους, ακόμα μεγαλύτερους από αυτούς που ήδη ζουν στο πετσί τους οι κάτοικοι της περιοχής, για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Οι σχεδιασμοί της άρχουσας τάξης στοχεύουν στην ανάδειξη της χώρας ως διεθνούς κόμβου μεταφορών - εμπορίου - ενέργειας και στην πράξη υπονομεύουν τις παραγωγικές της δυνατότητες, την αγροτική και τη βιομηχανική παραγωγή.

Αυτήν την ανάπτυξη προωθεί και ο «Καλλικράτης», ορίζοντας ως ευθύνη της Τοπικής Διοίκησης τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, τη δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις, την απελευθέρωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της κάθε περιοχής.

-- Η συγκεκριμένη Περιφέρεια έχει ταυτόχρονα και αγροτική οικονομία, με πολλούς μικρομεσαίους αγρότες. Ο «Καλλικράτης» είναι εργαλείο για την αλλαγή χρήσης γης. Τι εξελίξεις μπορεί να υπάρχουν για τη φτωχή αγροτιά, με δεδομένα και τα αδιέξοδα από την ΚΑΠ και την ως τώρα πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων;

-- Η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας της γης σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις αποτελεί βασικό σχεδιασμό της κεντρικής πολιτικής. Αυτό το στόχο εξυπηρετεί ο «Καλλικράτης». Μέσα από τον πολεοδομικό σχεδιασμό κατά περιφέρεια, καταργεί τους όποιους περιορισμούς υπάρχουν στην αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να διευκολύνει την επενδυτική δράση των μονοπωλιακών ομίλων, τις ξένες και εγχώριες επενδύσεις.

Προωθεί την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, επιδοτώντας δραστηριότητες εξωγεωργικές, όπως η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Οδηγεί, με τον τρόπο αυτό, στην αλλαγή χρήσης γης και στη συγκέντρωσή της στα χέρια των τραπεζικών ομίλων.

Ο «Καλλικράτης» επιβαρύνει τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους με πρόσθετα φορολογικά βάρη, με πρόσθετες εισφορές και χαράτσια, ενώ παράλληλα διευκολύνει το κεφάλαιο να απορροφά άμεσα και γρήγορα τα όποια κοινοτικά κονδύλια θα διατίθενται στον αγροτικό τομέα μέσω του προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» και του ΕΣΠΑ.

Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν τη δραστική περικοπή των αγροτικών επιδοτήσεων από το 2013 και τη μειωμένη πρόσβαση σε επιδοτούμενα προγράμματα σε σύγκριση με τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Η εφαρμογή του «Καλλικράτη» έχει στόχο να διευκολύνει και να ενισχύσει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και της γης και αναπόφευκτα θα οδηγήσει τη φτωχή αγροτιά μια ώρα αρχύτερα στο ξεκλήρισμα και την ανεργία.

-- Στην περιοχή των Οινοφύτων αλλά και της Εύβοιας έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας από τα απόβλητα των βιομηχανιών. Πρόκειται για πρόβλημα μόλυνσης του περιβάλλοντος που κάποιοι το αξιοποιούν μιλώντας κατά της ύπαρξης των βιομηχανιών. Είναι κρίσιμο ζήτημα για το λαό αυτών των περιοχών. Τι μπορεί να γίνει;

-- Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο, καθώς τα βιομηχανικά απόβλητα μολύνουν τον Ασωπό ποταμό, το νερό και τη γη στην περιοχή της Αττικο - Βοιωτίας και στα Μεσσάπια της κεντρικής Εύβοιας και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του λαού. Η κυβέρνηση αποθρασύνει τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, δίνοντάς τους τη δυνατότητα με τη διαδικασία του fast track να παρακάμπτουν ακόμα και την υπάρχουσα, στοιχειώδη περιβαλλοντική νομοθεσία.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση», σχετικά με την προστασία των υδάτινων πόρων, παλεύει για την αναβάθμιση και προστασία όλων των υδροφορέων από αστικά και βιομηχανικά λύματα, για την άμεση χωροθέτηση της βιομηχανικής ζώνης Οινοφύτων - Σχηματαρίου και τον αυστηρό έλεγχο του βιοχημικού καθαρισμού των αποβλήτων από το εργοστάσιο μέχρι το τελικό στάδιο.

Απαιτεί να ξεκινήσουν άμεσα τα έργα απορρύπανσης της περιοχής, αξιοποιώντας το επιστημονικό δυναμικό της χώρας μας, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Το κόστος να πληρώσουν οι υπεύθυνες ρυπογόνες βιομηχανίες που θησαυρίζουν στις πλάτες του λαού, καταστρέφοντας το περιβάλλον.

Διεκδικεί τον άμεσο εκσυγχρονισμό των δικτύων ύδρευσης όλων των περιοχών και την ένταξή τους σε ενιαίο κρατικό φορέα που θα έχει την ευθύνη διαχείρισης όλων των υδάτινων πόρων της Αττικής και θα εξασφαλίζει άριστης ποιότητας και φτηνό νερό για όλες τις χρήσεις.

-- Μπορούν τα νέα καλλικρατικά όργανα να λύσουν τα λαϊκά προβλήματα, με δεδομένη τη θεσμοθέτηση των αρμοδιοτήτων τους ιδιαίτερα σε ζητήματα ανάπτυξης στα πλαίσια του ΕΣΠΑ και με ποιες προϋποθέσεις;

-- Ούτε τα νέα καλλικρατικά όργανα, ούτε το ΕΣΠΑ μπορούν να δώσουν λύσεις στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Και αυτό γιατί είναι μοχλοί που δρουν σε συνεργασία με στόχο την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, εργαλεία που εξυπηρετούν την ταχύτερη και πιο αποτελεσματική εφαρμογή της.

Τα κονδύλια του προγράμματος ΕΣΠΑ (Ενιαίο Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς) 2007 - 2013, θα πάνε στην Τοπική Διοίκηση αλλά δε θα αξιοποιηθούν για να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες. Οι πόροι του ΕΣΠΑ θα αποτελέσουν «μποναμά» για τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους επιχειρηματίες. Θα τεθούν στη διάθεσή τους, προκειμένου να αναλάβουν επενδύσεις σε δημόσια έργα, σε έργα υποδομής τα οποία ιεραρχεί η πλουτοκρατία.

Θα διοχετευθούν, για παράδειγμα, στις κατασκευαστικές εταιρείες που θα αναλάβουν να φτιάξουν τους οδικούς άξονες που εξυπηρετούν την ταχύτερη μεταφορά των εμπορευμάτων, βάζοντας για το λαό το χαράτσι των διοδίων. Μέσα από τη διαχείριση των χρημάτων αυτών θα πραγματοποιηθεί το ξεπούλημα των τομέων και των υπηρεσιών που θα μεταφερθούν στις αρμοδιότητες της Τοπικής Διοίκησης, όπως της ενέργειας και της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Οι κομμουνιστές μπορούμε να διεκδικούμε γιατί στηριζόμαστε στο λαϊκό κίνημα. Μπορούμε να διεκδικούμε κονδύλια, επειδή απειθαρχούμε στις αντιλαϊκές κατευθύνσεις. Κονδύλια για να κατευθύνονται στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες όπως η αντισεισμική προστασία και άλλα.

Η επίλυση ακόμα και επιμέρους προβλημάτων σε όφελος των εργαζομένων απαιτεί Δημάρχους και Περιφερειάρχες που θα είναι υπηρέτες του λαού και όχι του κεφαλαίου. Και τέτοιοι μπορούν να είναι μόνο οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

-- Εννοείτε ότι τα μεγάλα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται στο παρόν πλαίσιο...

-- Κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί με την άλφα ή βήτα διαχείρισή του. Πάρτε ως παράδειγμα το πρόβλημα της ανεργίας. Σήμερα είναι ρεαλιστικό να υπάρξουν ορισμένα μέτρα ανακούφισης των ανέργων, είναι ρεαλιστικό σε μια σειρά τομείς να προσληφθούν άνεργοι, για να καλυφθούν κενές θέσεις, όμως το πρόβλημα της ανεργίας απαιτεί ριζικές αλλαγές για να λυθεί.

Το ίδιο και το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος, όπως και της Υγείας κ.λπ. Το θέμα είναι ο λαός να εγκαθιδρύσει τη δική του εξουσία, για να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής. Μόνο έτσι θα μπει στην υπηρεσία του ο παραγόμενος πλούτος.