Πέμπτη 21 Οχτώβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΣΕΜΙΧ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ
Μέλι

Το βραβευμένο με την Χρυσή Αρκτο, καλύτερης ταινίας, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, «Μέλι», βγαίνει στις αίθουσες την Παρασκευή 22/10, αντί της Πέμπτης. Το «Μέλι» (2010) αποτελεί μέρος της «Τριλογίας του Γιουσούφ», τριλογία που ολοκληρώνεται με τα δυο παλαιότερα φιλμ /κεφάλαια, το «Αυγό» (2007) και το «Γάλα» (2008), τριλογία στην οποία ο Τούρκος σκηνοθέτης Σεμίχ Καπλάνογλου αναζητά την προέλευση της ανθρώπινης ψυχής.

Οπτική ελεγεία για τα ορθάνοιχτα, περίεργα μάτια του μικρού δυσλεκτικού μαθητή που αρχίζει να χτίζει μια δυνατή σχέση με τους στίχους και την ποίηση. Βλέπει, κοιτά, παρατηρεί , ρουφά σαν σφουγγάρι κι αποθηκεύει στις αποσκευές του τις εικόνες της παραμυθένιας σκουρόχρωμης μαγείας ειδικά όταν ζωηρεύει από τις πολύχρωμες ανθρώπινες φιγούρες που εξακολουθούν να ζουν με τις παραδόσεις του τόπου και θρησκευτικότητα άλλων εποχών, σε συνθήκες δύσκολες που καθορίζονται πρώτιστα από την ίδια την φύση. Η ταινία συναντά τον εφτάχρονο Γιουσούφ εν μέσω της καθημερινής του ρουτίνας, λίγο πριν ξεσπάσει το μεγάλο κακό. Ο απόμακρος και σιωπηρός μικρός αισθάνεται καλά και απελευθερώνεται μόνο μέσα στην δυνατή σχέση και τον σύνδεσμο που έχει με τον μελισσοκόμο πατέρα του, για τον οποίο τρέφει απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό. Ο πατέρας είναι υποχρεωμένος να δουλεύει σκληρά. Τοποθετεί τις κυψέλες του στην κορυφή των πανύψηλων δέντρων του δάσους, από εκεί παίρνει το καλύτερο μέλι. Η ταινία διαδραματίζεται στην σημερινή Τουρκία και σε επίπεδο θεματικής παρουσιάζει εκλεκτικές συγγένειες με την ισπανική «Το Πνεύμα του Μελισσιού» του Βίκτορ Ερικε από το 1973. Τα γυρίσματά της έγιναν κοντά στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στην Βορειοανατολική Τουρκία. Η ταινία μοιάζει χωμένη στην καρδιά των μυστηρίων της φύσης, δίνει την εντύπωση προστατευμένης από τα πυκνά ορεινά δάση με τα πανύψηλα γέρικα δέντρα και τους αιωνόβιους κορμούς. Ο καιρός σχεδόν πάντα απρόσμενος. Βροχή, ήλιος κι ομίχλη, φαινόμενα που πολύ συχνά συνυπάρχουν σε σχήματα υποβλητικά. Η δουλειά του πατέρα απαιτεί να δένει στα κλαδιά σκοινιά και με την βοήθειά τους να αναρριχάται ως τα μελίσσια να μαζέψει το μέλι. Ενα κλαδί έσπασε κι ο πατέρας δεν επέστρεψε ποτέ. Για τον Γιουσούφ ο θάνατος του πατέρα σηματοδοτεί μια καινούρια περίοδο όπου αρχίζει να βιώνει και να διαχειρίζεται την απουσία. Απλά πράγματα που ο Καπλάνογλου αφηγείται με προσωπικό στιλ, με λυρισμό και ποιητική μαεστρία, με βραδείς εσωτερικούς ρυθμούς που υποβάλλουν παρατήρηση και αισθαντικότητα, πυκνή σιωπή που σπάει τους ήχους της φύσης και της καθημερινότητας. Κάτι που ο σκηνοθέτης αποκαλεί αδόκιμα «πνευματικό ρεαλισμό». Ομορφο, πανέμορφο αλλά λίγο ισχνό και πολύ ethnic για να είναι και γοητευτικό! ...

Παίζουν: Μπόρα Αλτας, Ερντάλ Μπεσικτσίογλου, Τούλιν Εζεν κ.ά.

Παραγωγή: Τουρκία (2010).


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ