Στο θέατρο «Πειραιώς 131» ξεκίνησαν χτες οι παραστάσεις του έργου «Ράους» των Ρέπππα - Παπαθανασίου. Η υπόθεση ξεκινάει από τη στιγμή που τρεις τυπικοί μικροαστοί, ένας υπάλληλος του υπουργείου συγκοινωνιών (Αλέξανδρος Αντωνόπουλος), μια προϊσταμένη νοσοκόμα (Ελένη Γερασιμίδου) και μία φαρμακοποιός (Αβα Γαλανοπούλου) κληρονομούν εξ αδιαιρέτου ένα νεοκλασικό στο κέντρο της Αθήνας. Ενα υπέροχο κτίριο με ιστορία, γιατί σε αυτό κάποτε είχε μείνει ο ποιητής Αγγελος Σικελιανός. Η πρώτη έκπληξη που περιμένει τους τρεις κληρονόμους είναι ότι στο εν λόγω κτίριο στεγάζεται ένας οίκος ανοχής στον οποίο δουλεύουν δύο πόρνες, μια Ελληνίδα (Βασιλική Ανδρίτσου) και μια Ρωσίδα (Ζώγια Σεβαστιανού), ένας υπάλληλος επί της υποδοχής (Παντελής Καναράκης) και ένας νταβατζής (Σπύρος Πούλης). Οι τρεις μικροαστοί κληρονόμοι κατ' αρχήν σοκάρονται από το είδος της επιχείρησης που στεγάζεται στην ιδιοκτησία τους αλλά γρήγορα ξεπερνούν το σοκ και συνεργάζονται με μεγάλη ευκολία με τον κόσμο της πληρωμένης ηδονής. Εκμεταλλευόμενοι μάλιστα το όνομα του Αγγελου Σικελιανού ιδρύουν ένα ψεύτικο πολιτιστικό σύλλογο και παίρνουν επιδότηση από τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Τι θα κάνουν όταν έρθει να τους ελέγξει ο αυστηρός Γερμανός επίτροπος; (Χάρης Γρηγορόπουλος).

• Ξεκίνησαν επίσης, στο «Μουσούρη» οι παραστάσεις της «Μαύρης Κωμωδίας» του Peter Shaffer, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, μετάφραση - διασκευή Πέτρου Φιλιππίδη και Χρήστου Σιμαρδάνη. Παίζουν: Τάσος Χαλκιάς, Ζέτα Δούκα, Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης, Χριστίνα Τσάφου, Χρήστος Σιμαρδάνης, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Θανάσης Τσαλταμπάσης και Χρήστος Συριώτης. Τα σκηνικά είναι του Γιώργου Γαβαλά, τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη και η μουσική επιμέλεια του Ιάκωβου Δρόσου. Το έργο εξελίσσεται κατά τη διάρκεια μιας διακοπής ρεύματος και οι ηθοποιοί καλούνται να υποκριθούν ότι κινούνται στο απόλυτο σκοτάδι, την ώρα που βρίσκονταν σε μια πλήρως φωτισμένη σκηνή και ο θεατής βλέπει τα πάντα! Η απουσία του φωτός δημιουργεί ανατροπές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στο «φως του μπλακ άουτ» οι χαρακτήρες του έργου, έχοντας την ψευδαίσθηση της κάλυψης του «σκοταδιού», ξεγυμνώνονται, σατιρίζονται και σαρκάζονται, ανατρέποντας την αρχικά αναμενόμενη «καθώς πρέπει» συμπεριφορά.