«Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αυτή που γεννά την αυξανόμενη εμπορευματοποίηση της γης, του νερού και των βασικών λαϊκών δικαιωμάτων. Στο κριτήριο του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων υποτάσσεται σήμερα ο σχεδιασμός των δημόσιων έργων υποδομής, οι προτεραιότητες και ο τρόπος χρηματοδότησής τους». Πόσο μάλλον που και η «Αττική δεν είναι βραχονησίδα, αποτελεί το φιλέτο των φιλέτων». Σε αυτά τα πλαίσια μεθοδεύεται και «η μετατροπή της παράκτιας περιοχής του Ελληνικού στα άθλια πρότυπα του Λας Βέγκας με καζίνο, πολυτελή ξενοδοχειακά κέντρα, μαρίνες θαλαμηγών και ιδιωτικά αεροδρόμια της ολιγαρχίας του πλούτου».

Με τα παραπάνω λόγια,ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Θανάσης Παφίλης, κατήγγειλε, μιλώντας χτες το απόγευμα σε συγκέντρωση στον Αλιμο, το νέο «έγκλημα» που προωθείται στο χώρο του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, αλλά και συνολικά τη ληστρική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας.

Οπως υπογράμμισε, «ο πολεοδομικός σχεδιασμός πανελλαδικά και στην Αττική καταργεί τους όποιους περιορισμούς υπάρχουν στην αλλαγή χρήσης γης, για να διευκολύνει την επενδυτική δράση των μονοπωλιακών ομίλων, θυσιάζοντας την όποια προστασία της δημόσιας υγείας, την ασφάλεια των κατοίκων και του περιβάλλοντος». «Παρέχεται η δυνατότητα χωροθέτησης εγκαταστάσεων, ακόμα και σε ορεινούς όγκους, παραλίες, δάση και γεωργικές εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας. Προβλέπονται επίσης και νέα κίνητρα για τη μετεγκατάσταση τους σε οργανωμένους χώρους, οι οποίοι είναι σε άμεση γειτνίαση με κατοικημένες περιοχές, με αυξημένο κίνδυνο ατυχημάτων μεγάλης έκτασης (π.χ. Θριάσιο). Η εγκατάσταση ιδιωτικών αιολικών πάρκων ακόμη και σε πυρήνες εθνικών δρυμών και περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, καθώς και άλλων μονάδων παραγωγής ενέργειας».

«Περιοχές, όπως το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, το πάρκο Αντώνη Τρίτση στη Δυτική Αθήνα, το πάρκο Γουδή στα Ιλίσια, που μπορούν να αποτελούν μερικούς από τους μοναδικούς - τελευταίους πνεύμονες υψηλού πρασίνου της Αττικής, για άθληση, πολιτιστικές δραστηριότητες, αναψυχή, κινδυνεύουν να θυσιαστούν στο βωμό της εμπορευματοποίησης της γης», σημείωσε.

Και πρόσθεσε: Απαιτούμε την ανάπτυξη ενός υπερτοπικού πόλου πρασίνου με τη δημιουργία ενός μεγάλου πολυθεματικού πάρκου στην περιοχή του Ελληνικού, που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες, παρέχοντας στους εργαζόμενους δυνατότητες για άθληση, ψυχαγωγία και πολιτιστική δραστηριότητα. Οι δαπάνες για την κατασκευή του πάρκου και την ανάπλαση του χώρου θα βαρύνουν το Δημόσιο, όπως και το κόστος διαχείρισης, συντήρησης και λειτουργίας του πάρκου. Να ακυρωθούν όλες οι συμβάσεις παραχώρησης των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Τέλος, υπογράμμισε πως, «το προσκλητήριο για "ενωτικό κίνημα σωτηρίας των ελεύθερων χώρων", όπως του Ελληνικού, από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (Κορτζίδης - Λαφαζάνης κλπ.), είναι αποπροσανατολιστικό όταν προέρχεται από αυτούς που δεν αμφισβητούν τον ευρωμονόδρομο της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας. Ο ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων για πρόσθετο κέρδος, καταβροχθίζει τους ελεύθερους χώρους».

Στα κριτήρια ψήφου αναφέρθηκε στη συνέχεια ο Χρήστος Κατσώτης, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Τομέα Αθηνών, λέγοντας: «Δύο δρόμους ανάπτυξης έχουμε μπροστά μας. Ο ένας - τον ζούμε καθημερινά - είναι εκείνος που μας γεμίζει με τα βάσανα, τα αδιέξοδα, ανεργία, ανασφάλεια, αβεβαιότητα και είναι και εκείνος ο δρόμος του λαϊκού κινήματος που μέσα από τη δράση μας είναι βέβαιο ότι θα κατακτήσουμε τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου κύριος στόχος θα είναι η ευημερία του λαού και όχι τα κέρδη».

«Κανείς δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Δεν μπορεί να καταλαβαίνουμε ότι αύριο το ΠΑΣΟΚ θα πάρει αυτά τα μέτρα που θα μας γεμίσουν με αδιέξοδα και σήμερα ένας εργάτης να πάει να δώσει την ψήφο του ξανά στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ή στις εφεδρείες που έχουν για να ξεγελάσουν το λαό».

Κριτήριο ψήφου είναι όλα αυτά που μας βασανίζουν, όπως και το Ελληνικό, η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία που διασπάται το ενιαίο τους γιατί μεταφέρονται στους δήμους.

Αμέσως μετά το λόγο πήρε, ο Σταύρος Τάσσος, υποψήφιος δήμαρχος Γλυφάδας. Ανέφερε ότι η σχεδιασμένη από τα κόμματα της πλουτοκρατίας παράδοση τμήματος του χώρου του Ελληνικού (παραλία, αεροδρόμιο, πρώην αμερικανική βάση) στα επιχειρηματικά συμφέροντα, αναδεικνύει για μία ακόμα φορά τη σύγκρουση των δύο δρόμων ανάπτυξης. Από τη μια πλευρά, όπως είπε, μπαίνει το ζήτημα της παραγωγής έργων σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες - λαϊκή κατοικία, αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία, αποχετευτικά έργα, κτιριακές επεμβάσεις για εξοικονόμηση ενέργειας, διαμόρφωση δημόσιων χώρων, άθλησης, ψυχαγωγίας, συνδυασμένη αξιοποίηση υδάτινων πόρων, άρδευση και ηλεκτροπαραγωγή, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια - κι από την άλλη έργα και υπηρεσίες που «ενδιαφέρουν» το μονοπωλιακό κεφάλαιο - οδικοί άξονες, τουριστικά μεγαθήρια, ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Και πρόσθεσε καταλήγοντας: «Ενα τέτοιο πάρκο, όπως κι άλλα μικρότερα, συνδέεται άμεσα και με τη λαϊκή ανάγκη αντισεισμικής θωράκισης γιατί προσφέρει ένα μεγάλο και καλά οργανωμένο χώρο προσωρινής καταφυγής σε περίπτωση ενός καταστροφικού σεισμού».

Ο Θοδωρής Λιάππης, υποψήφιος δήμαρχος Ελληνικού, αμέσως μετά τόνισε ότι το σχέδιο εκποίησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, που έχει εκπονήσει η εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ», έδωσε τη δυνατότητα με συνοπτικές διαδικασίες να προχωρήσει η παραχώρηση των εγκαταστάσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό, όπως εξήγησε, φαίνεται κι από το σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή - και υλοποιήθηκε και από τις δύο κυβερνήσεις - που χρησιμοποιούσε ως βασικό πρόσχημα τη μείωση των δαπανών συντήρησης και λειτουργίας των εγκαταστάσεων μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Με αυτό το πρόσχημα πρότεινε την προσθήκη στις αθλητικές εγκαταστάσεις νέων χρήσεων εμπορικού χαρακτήρα (εμπορίου, αναψυχής και τουρισμού, κυρίως)», προκειμένου να υπάρξει «μια άλλη δυνατότητα αύξησης των ιδίων εσόδων», κατέληξε.

Ο Χρήστος Δουρίδας, υποψήφιος δήμαρχος Αλίμου, αμέσως μετά τόνισε ότι όλες οι γύρω από το αεροδρόμιο γειτονιές, που χρόνια στέναζαν από τη λειτουργία του, αντί για ένα μεγάλο πολυθεματικό πάρκο με δωρεάν πρόσβαση, θα βιώσουν την οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή της περιοχής, προς όφελος των κερδών μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Και πρόσθεσε: «Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η ανάπτυξη που προωθεί η κυβέρνηση της τρόικας και του μνημονίου, δεν έχει καμία σχέση με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αντίθετα οδηγεί το λαό στη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία».