Οσον αφορά στην κινητοποίηση των ιδιοκτητών φορτηγών

(και μιλάμε για εκείνους τους βιοπαλαιστές της μιας άδειας, όχι για τους πολυέχοντες, τους μεγαλοκατέχοντες και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους),

πράγματι είναι «υποκινούμενοι»:

*

Υποκινούνται από τον Παπακωνσταντίνου, που «απελευθερώνει» το δρόμο στους μονοπωλιακούς ομίλους μεταφορών, για να έρθουν στην Ελλάδα και να κλείσουν σπίτια,

*

υποκινούνται από την ΕΕ των «4 ελευθεριών του Μάαστριχτ», δηλαδή τη μία και μοναδική ελευθερία προς τις πολυεθνικές να μπορούν ελέω ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ, να επιβάλουν τους «νόμους τους» πέρα και πάνω από σύνορα,

*

υποκινούνται από το «μαύρο μέτωπο» κυβέρνησης, συμπολιτευόμενης «αντιπολίτευσης, ΣΕΒ, ΜΜΕ, που μ' ένα στόμα και μια φωνή έχουν μοιράσει τους ρόλους σε μια ανεπανάληπτη επιχείρηση υπονόμευσης, συκοφάντησης, ελεεινολόγησης, καταστολής του οποιουδήποτε αντιδρά στην πολιτική τους.

***

Οταν όλοι αυτοί του «μαύρου μετώπου» μιλούν για το «νόμο που άπαξ και ψηφίστηκε ουδεμία αντίρρησις νοείται» (!), δεν απευθύνονται στους φορτηγατζήδες.

• Απευθύνονται σε όλη την κοινωνία που «πρέπει να συμμορφωθεί»: Αφού χτες το μνημόνιο έγινε νόμος, ή αν αύριο ψηφίσουν με νόμο πως κάθε οικογένεια εκτός από τους φόρους θα καταβάλλει στο ΔΝΤ και τα πρωτότοκα τέκνα της, τότε ουδείς θα πρέπει να αντιδρά, διότι θα... «το λέει ο νόμος»!

Οταν όλα αυτά τα επίλεκτα μέλη του κλαμπ της πιο παρασιτικής συντεχνίας, της συντεχνίας των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των «νταβατζήδων», μιλούν για τη «συντεχνία των δρόμων», όπως έπραξε χτες ο κ. Παπανδρέου, δεν απευθύνονται στους φορτηγατζήδες.

• Απευθύνονται στην κοινωνία την οποία θέλουν να την «παθητικοποιήσουν», να την «κομματιάσουν», να την καταστήσουν έρμαιο του «διαίρει και βασίλευε», να «ξεμοναχιάσουν» το κάθε τμήμα της, να το απομονώσουν και αφού θα του έχουν στερήσει τις εφεδρείες της κοινωνικής αλληλεγγύης να το τσακίσουν, ώστε με την ίδια μέθοδο να καθυποτάξουν, τελικά, όλη την «κατατεμαχισμένη» κοινωνία.

Οταν όλα τα φερέφωνα των «αφεντικών», αυτοί που δε δίνουν δεκάρα για την ανεργία και για τις απολύσεις, αντιπαραθέτουν στο «δικαίωμα της απεργίας» το... «δικαίωμα στην εργασία», δεν απευθύνονται στους φορτηγατζήδες.

• Απευθύνονται στην κοινωνία, η οποία πάνω από έναν αιώνα μετά την εξέγερση στο Σικάγο θα πρέπει να «ρυθμίσει» τη συνείδησή της, ώστε να μη θεωρεί πια ότι «η δουλειά είναι δικαίωμα», αλλά ότι «δικαίωμα» είναι η απεργοσπασία (!), να μάθει να βλέπει την εργασία σαν... «προνόμιο», σαν... «παραχώρηση», σαν... φιλάνθρωπη «προσφορά», για την οποία οφείλει να δοξολογεί τον καλοκάγαθο καπιταλιστή!

Και φυσικά:

Οταν έμβλημα της πολιτικής τους έφτασαν να καθιστούν τη... φυλακή (!), όταν ποινικοποιούν ως «κακούργημα» τις κινητοποιήσεις, όταν ομολογούν πως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου κατά των απεργών αποτελούν έναν εκσυγχρονισμό των... γραφειοκρατικών διατάξεων της χούντας (!),

σίγουρα δε μιλούν στους φορτηγατζήδες.

• Απευθύνονται σε όλο το λαό, του κουνούν ως «γκαουλάιτερ» του κεφαλαίου το δάκτυλο της καταστολής, τον απειλούν με τον πιο χυδαίο, τον πιο ιταμό, τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, ότι ή θα γίνει ραγιάς να τους προσκυνάει ή θα τον... ξεκάνουν!

***

Ο πόλεμος, επομένως, που έχουν εξαπολύσει είναι καθολικός.

Τα «νταϊλίκια» του Παπακωνσταντίνου θα ήταν ανάξια να γίνουν ακόμα και γελοιογραφία, αν δεν επρόκειτο για τον γραβατοφορεμένο «τσαμπουκά» μιας πρωτοφανούς πολιτικής αγριότητας που

αφορά τους φορτηγατζήδες, όπως χτες αφορούσε τους ναυτεργάτες, όπως προχτές αφορούσε τους δημόσιους υπαλλήλους, όπως πέρσι αφορούσε τους αγρότες, όπως κάθε μέρα αφορά τους εργάτες.

*

Αν αυτός ο καθολικός πόλεμος ενάντια σε κάθε τμήμα της κοινωνίας δεν πάρει καθολική απάντηση μέσα από ένα κοινό μέτωπο εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχής αγροτιάς, βιοτεχνών, μικρεμπόρων,

που σημαίνει λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση, συστράτευση και αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλα τα στρώματα που υφίστανται την εκμετάλλευση,

αν κόντρα στο «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» δεν πάρει σάρκα και οστά το «ο ένας για όλους και όλοι για έναν»,

τότε,

τα υποκινούμενα της πλουτοκρατίας μπορεί να φύγουν νύχτα, μαζί με όλη την κυβερνητική τους «νταλίκα» (και κάπως έτσι θα φύγουν),

αλλά προηγουμένως θα έχουν μετατρέψει έναν ολόκληρο λαό σε... χαλκομανία.