Ναρκω-κουλτούρα ... από πρώην προέδρους
Την πρόταση της προώθησης της ναρκω-κουλτούρας με νομιμοποίηση των ναρκωτικών, αποποινικοποίηση της κατοχής και της κατανάλωσης, πρότεινε ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας «σοσιαλιστής» Φελίπε Γκονθάλεθ, μια παρόμοια πρόταση σαν και αυτή που είχε κάνει και στη χώρα μας ο Γ. Παπανδρέου με τη γνωστή «γλάστρα στο μπαλκόνι» για ατομική χρήση.
Το δήθεν επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο Γκονθάλεθ, όπως τον περασμένο Φλεβάρη και τρεις πρώην πρόεδροι, ο Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο της Βραζιλίας, ο Ερνέστο Σεντίγιο του Μεξικού και ο Σέσαρ Γκαβίρια της Κολομβίας, είναι ότι «όλα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι αντιπαραγωγικά και αρνητικά, μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχει σκοτωθεί και τεράστια ποσά έχουν δαπανηθεί, χωρίς να αλλάξει τίποτα». Και μάλιστα ζητούν να υπάρξει και συμφωνία σε διεθνές επίπεδο. Σημειώνεται επίσης ότι το εμπόριο των ναρκωτικών έχει οδηγήσει σε 200 εκατομμύρια χρήστες και αγγίζει τα 270 δισεκατομμύρια ευρώ και επικαλούνται την αύξηση του οργανωμένου εγκλήματος που προκύπτει από αυτό. Αρα ...συνάγεται ότι η νομιμοποίηση θα οδηγήσει σε μείωση της εγκληματικότητας και θα μειώσει δήθεν τους θανάτους από τα «επικίνδυνα και νοθευμένα ναρκωτικά».
Αυτά τα ιδεολογήματα κρύβουν την κοινωνική φύση της μάστιγας, το γεγονός ότι η τοξικοεξάρτηση αξιοποιείται από την κυρίαρχη αστική τάξη, για να δημιουργεί υποταγμένες και εύκολα χειραγωγήσιμες συνειδήσεις ιδιαίτερα νέων ανθρώπων. Αυτές οι αντιλήψεις βολεύουν το κεφάλαιο, για να διαιωνίζει την εξουσία του. Εξάλλου, τα παραδείγματα χωρών όπως η Ολλανδία που επιτρέπουν τη ναρκω-κουλτούρα και έχει δημιουργήσει ειδικά μαγαζιά για ελεύθερη χρήση, δείχνουν ότι έχει μεγαλώσει ο αριθμός των χρηστών (250% αύξηση), όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι έχουν βυθιστεί στη μαστούρα της αποξένωσης, της παραίτησης από τον αγώνα για ζωή με πραγματικά δικαιώματα. Ευθύνη έχουν και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν το διαχωρισμό «σκληρών - μαλακών» ουσιών, προπαγανδίζει τη νομιμοποίηση του χασίς, τα λεγόμενα «αντιαπαγορευτικά φεστιβάλ και διαφημίζουν το μοντέλο της Ολλανδίας όπου «τα κέρδη έχουν φύγει από τα χέρια των λαθρεμπόρων και ένα μέρος τους ενισχύει την οικονομία του κράτους».
Και με αφορμή τις τελευταίες προτάσεις του Γκονθάλεθ, φαίνεται ότι εντείνεται η προσπάθεια της προώθησης της ναρκω-κουλτούρας, πράγμα που απαιτεί και από την πλευρά του λαϊκού κινήματος ένταση της πάλης ιδιαίτερα μέσα στη νεολαία, και ειδικά σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, για οργανωμένη απάντηση. Το σύνθημα που προβάλλει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ για «Ζωή ολόκληρη, όχι με δόσεις» είναι επίκαιρο όσο ποτέ, δείχνει το δρόμο του αγώνα, του μοναδικού που μπορεί να οδηγήσει το λαό μας και τη νεολαία στο να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και να ζήσουν έτσι όπως αξίζει στους παραγωγούς όλου του κοινωνικού πλούτου: χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Δ. Κ.