«Αρχόντισσα Ροδίτισσα, πώς μπήκες;

Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία

εδώθε». «Εχω ένα ανίψι, τον Ευκλέα,

τρία αδέρφια, γιο, πατέρα, Ολυμπιονίκες.

Να με αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες,

και εγώ να καμαρώσω μες στα ωραία

κορμιά, που για το αγρίλι του Ηρακλέα

παλεύουν, θιαμαστές ψυχές αντρίκες.

Με τες άλλες γυναίκες δεν είμαι όμοια

στον αιώνα το σόι μου θα φαντάζει

με της αντριάς τ' αμάραντα προνόμια.

Με μάλαμα γραμμένος το δοξάζει

σ' αστραφτερό κατεβατό μαρμάρου

ύμνος χρυσός τ' αθάνατου Πινδάρου».

(Λορέντζου Μαβίλη, «Καλλιπάτειρα» )