Η ανάγκη να απομονωθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αναδεικνύεται ακόμα μεγαλύτερη, μαζί με την ανάγκη συντονισμού των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί οι τρικλοποδιές που βάζουν οι εργατοπατέρες στην ταξική οργάνωση είναι σίγουρο πως θα αυξηθούν.

Χρήσιμα συμπεράσματα γι' αυτό βγαίνουν από κάθε κλάδο. Για παράδειγμα, χτες, οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ έκαναν κινητοποίηση στην Αθήνα μαζί με τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες. Και βέβαια, για να αντιμετωπιστεί η πολιτική με την οποία η κυβέρνηση παραχωρεί συνολικά τις μεταφορές στον έλεγχο των μονοπωλίων, χρειάζεται η συντονισμένη οργάνωση όλων των εργαζομένων του κλάδου. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να καρπίσει ο συντονισμός υπέρ των εργατικών συμφερόντων είναι τα αιτήματα και η κατεύθυνση με την οποία αναπτύσσεται να συγκρούoνται με την πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια. Ας πούμε, η σταθερή εργασία στον ΟΣΕ και γενικά στα Μέσα Μεταφοράς δεν μπορεί να προστατευτεί χωρίς πολιτική για συγκοινωνίες σχεδιασμένες για ασφαλές, σύγχρονο και άνετο δίκτυο μεταφορών. Αρα, χρειάζεται μέτωπο όχι απλά ενάντια π.χ. στην ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Αλλά, συνολικά για να γίνουν και να λειτουργούν οι σιδηρόδρομοι ως δημόσια, λαϊκή περιουσία. Κι αυτό απαιτεί καθαρή σύγκρουση με την πολιτική και της ΕΕ και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και όλων όσοι τους στηρίζουν. Διαφορετικά, κάθε συντονισμός μπορεί εύκολα να καλλιεργήσει έδαφος για την απογοήτευση και το συμβιβασμό των εργαζομένων.