Η επικείμενη εκλογική μάχη επαναβεβαίωσε, για μια ακόμη φορά, τις ισχυρές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαγκωνισμοί και οι φυγόκεντρες τάσεις, είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής του. Συνιστούν αναπόφευκτη συνέπεια του ρόλου που καλείται να παίξει, να συμβάλει, δηλαδή, - στο μέτρο του μεγέθους του - στον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας εντός των τειχών του αστικού πολιτικού συστήματος.

Για να ανταποκριθεί σ' αυτόν το ρόλο, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει προτάσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, τις οποίες επιχειρεί να πλασάρει με κούφια αντικαπιταλιστική φρασεολογία. Τον ίδιο ακριβώς στόχο υπηρετεί η κατ' επίφαση «ενότητα» ανάμεσα σε ολιγάριθμες ομάδες που καλύπτουν όλο το φάσμα του εξωκοινοβουλευτικού αριστερισμού και της παλιάς κοπής σοσιαλδημοκρατίας.

Μέσα σ' ένα τέτοιο θερμοκήπιο, με συγκεκριμένη πολιτική στόχευση και ρόλο, είναι αναμενόμενο να φύονται ανταγωνισμοί, παραγοντισμοί, ομαδικές και προσωπικές φιλοδοξίες, οι οποίες, κάτω από την πίεση που ασκεί η οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, εκδηλώνονται με ιδιαίτερα έντονο τρόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αναζήτηση υποψηφίων για τον Δήμο της Αθήνας και την Περιφέρεια Αττικής.

«Η ενότητα του σχήματος κρέμεται από μια κλωστή», σχολίαζε την περασμένη βδομάδα στέλεχος του ΣΥΝ. Κι αυτό, καθώς η ηγεσία του ΣΥΝ δε θέλει ούτε να ακούσει, πόσο μάλλον να στηρίξει, την υποψηφιότητα του Αλ. Αλαβάνου για την Περιφέρεια Αττικής, ενώ συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ την προωθούν και απορρίπτουν κατηγορηματικά υποψηφιότητα προσώπου προερχόμενου απ' το ΠΑΣΟΚ που προωθεί η ηγεσία του ΣΥΝ.

Εκρηκτικό είναι το κλίμα και σε άλλες περιφέρειες, όπως σε Στερεά, Πελοπόννησο και Κρήτη. Αλλά και σε διάφορους δήμους της χώρας, όπου συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν τον ΣΥΝ ότι «υποστηρίζει υποψηφιότητες που δεν ταιριάζουν με τη δημόσια διακηρυγμένη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ "ενάντια στο μνημόνιο, την κυβέρνηση, τον Καλλικράτη"», όπως στην Ελευσίνα, στην Πετρούπολη, στου Ζωγράφου, στο Περιστέρι, αλλά και στην Πρέβεζα, στα Γιάννενα.

Εκτός απροόπτου, χτες Σάββατο, η εξ αναβολής συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ θα κατέληγε σε συγκεκριμένες υποψηφιότητες και ενδεχομένως ήδη να υπάρχουν εξελίξεις στο σχήμα. Η ηγεσία του ΣΥΝ ήταν αποφασισμένη να προσέλθει στη Γραμματεία με πρόταση να στηριχτεί στην Περιφέρεια ο Αλ. Μητρόπουλος, ο οποίος την Παρασκευή δήλωσε ότι δε θα παραστεί στις εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να παραιτείται από αυτό.

Με τη βεβαιότητα, ωστόσο, ότι η πρόταση αυτή θα απορρίπτονταν απ' τις άλλες συνιστώσες, ο ΣΥΝ είχε απ' την περασμένη Τετάρτη επεξεργαστεί και «σχέδιο B'» όπως οι ίδιοι το χαρακτήριζαν: Να αντιπροτείνει την υποψηφιότητα του Μ. Γλέζου, πλαισιωμένου για τις θέσεις των αντιπεριφερειαρχών απ' τους Αλ. Μητρόπουλο, Αλ. Αλαβάνο, ενδεχομένως και τον ίδιο τον Α. Τσίπρα. Οπως έλεγαν στελέχη του, αν και αυτή η πρόταση απορρίπτονταν απ' τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα αναλάμβαναν και την ευθύνη των όποιων εξελίξεων.

Την περασμένη Πέμπτη, η προγραμματισμένη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ αναβλήθηκε, καθώς ήταν δεδομένο ότι δεν μπορούσε να υπάρξει συμφωνία. Την ακύρωση της συνεδρίασης συνόδευσε ένα όργιο φημών απ' όλες τις πλευρές.

Οι του ΣΥΝ διέρρεαν ότι ο Μ. Γλέζος έχει αποδεχτεί την πρόταση. Καλλιεργούσαν προσδοκίες ότι στελέχη του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται να δηλώσουν αποχώρηση απ' αυτό και φιλοδοξούσαν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να ξανασκεφτούν την υποψηφιότητα του Α. Μητρόπουλου.

Από πλευράς άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, προσκείμενων στον Αλ. Αλαβάνο, διέρρεε ότι ο Μ. Γλέζος όχι μόνο δεν έχει συμφωνήσει να είναι υποψήφιος, αλλά επιθυμεί να διεκδικήσει το Δήμο της Πάρου, όπου βρίσκεται και ότι είχε ήδη εκφράσει τη στήριξή του στον Αλ. Αλαβάνο. Ο τελευταίος, φερόταν αποφασισμένος με ή χωρίς τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει την περιφέρεια Αττικής και ενδεχόμενα να ανακοινώσει την απόφασή του στα μέσα της βδομάδας που έρχεται.

Στο ίδιο πνεύμα της φαγωμάρας για τις καρέκλες και με στόχο το καλύτερο πλασάρισμα στον εσωκομματικό ανταγωνισμό, υπήρχαν άλλοι που κατηγορούσαν τον ΣΥΝ για «υπονόμευση» του ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της επιμονής του σε πρόσωπα που είναι μέλη άλλων κομμάτων και για πλήγματα στην αξιοπιστία του. Υπενθύμιζαν μάλιστα τον τρόπο που χειρίστηκε πιθανές υποψηφιότητες, όπως της Σ. Σακοράφα (την οποία τώρα ανασύρει το ΠΑΣΟΚ), του Σπ. Παπασπύρου, ή ακόμα και του Δ. Τσακνή για τον Δήμο της Αθήνας, κάνοντας λόγο για «φιάσκο» και απανωτά «χαστούκια».

Αλλοι απ' τον ΣΥΝ κατηγορούσαν τον Αλ. Αλαβάνο και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιορκητικό κριό», για «εκδήλωση ανταγωνιστικών σχεδίων», για «ακραίο ατομικισμό και παραγοντισμό» και για «πολιτικό εκβιασμό που δεν μπορεί να γίνει δεκτός».

Δεν έλειψαν ούτε οι φαιδρότητες με τον εκλεκτό του ΣΥΝ για την Περιφέρεια Αττικής Α. Μητρόπουλο τη μια να αρνείται την πρόταση και την επομένη να δηλώνει ξανά διαθέσιμος. Με τη δημοτική παράταξη στο Δήμο Αθήνας να καταγγέλλει η ίδια ότι έχει πλήρως αγνοηθεί και παρακαμφθεί κι όταν οι διερευνητικές επαφές με διαφόρους έπεσαν στο κενό, να εξυμνείται απ' την ηγεσία του ΣΥΝ η συλλογικότητα (!) και να της ανατίθεται η αποστολή της εξεύρεσης υποψηφίου δημάρχου.

Ανεξάρτητα απ' την κατάληξη που θα έχει η εσωκομματική διαμάχη, αν θα οδηγήσει σε διάσπαση ή αν τελικά θα υπάρξει ανακωχή υπό το βάρος των συνολικότερων σχεδιασμών που κάνει το αστικό πολιτικό σύστημα, παραμένει γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι ο καιροσκοπικός χαρακτήρας αυτής της συμμαχίας έχει πλήρως εκτεθεί στα μάτια του λαού. Επιβεβαιώνεται ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Απεναντίας, δρα αποπροσανατολιστικά σε μια στιγμή που η προσήλωση του λαού στην οργάνωση και στην ανάπτυξη της πάλης με ταξικό προσανατολισμό είναι επιτακτική ανάγκη. Σε μια στιγμή που η καταδίκη της ακολουθούμενης πολιτικής, που απορρέει απ' τη συνολική στρατηγική των μονοπωλίων, πρέπει να εκφραστεί ηχηρά και στην εκλογική αναμέτρηση του Νοέμβρη.

Η προσπάθεια του οπορτουνισμού αποσκοπεί ακριβώς στο να αποτραπεί η έκφραση της λαϊκής καταδίκης με ένα τέτοιο περιεχόμενο. Σαν τέτοια πρέπει να την καταδικάσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, γυρνώντας μια και καλή την πλάτη τους σε δυνάμεις που συνειδητά ροκανίζουν το κίνημα και υπονομεύουν τη ριζοσπαστικοποίησή του.