Χωρίς ταυτότητα και ανίσχυροι - ο άγγελος Κάσιελ δεν κατορθώνει να σώσει το άτομο που επέλεξε να πεθάνει, τον αυτόχειρα του ουρανοξύστη - αόρατοι στα μάτια των ενηλίκων και ορατοί σε εκείνα των παιδιών, οι άγγελοι ρίχνουν το βλέμμα τους στην πόλη, στην ιστορία και τους κατοίκους της, σε ένα ταξίδι συλλογής σκέψεων, συναισθημάτων και μνημών ... στην συγκίνηση ενός άνδρα που επισκέπτεται το σπίτι της νεκρής μητέρας του, στους φόβους μιας ετοιμόγεννης γυναίκας, στους καυγάδες ενός ζευγαριού. Οι άγγελοι της ταινίας συναντιούνται συχνά και συζητούν για αποσπάσματα από ατομικές ιστορίες που μάζεψαν κατά την ατέρμονη περιπλάνησή τους. Ενας άγγελος εξομολογείται ότι υποφέρει με την ιδιότητα του «αιώνιου και αθάνατου» και θα ήθελε να πειραματιστεί ζώντας μια κανονική ανθρώπινη ζωή. Θα 'θελε να αισθανθεί το βάρος του σώματός του, να ταΐσει τη γάτα, να γευτεί ένα καλό φαγητό και να λερώσει τα δάκτυλά του ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα... Αγαπημένο μέρος των αγγέλων η Εθνική Βιβλιοθήκη όπου στεγάζεται συσσωρευμένη η γνώση και η μνήμη της ανθρωπότητας. Εδώ συναντούν το γέροντα - τον ιστορικό, τον παραμυθά, τον αφηγητή - που αναπολώντας το χρόνο παραπονιέται ότι έχασε τους ακροατές του. Κάποτε ήταν ο αφηγητής που συνιστούσε το κέντρο και ολόγυρά του υπήρχε ένας κόσμος που ο αφηγητής προσπαθούσε να εγκλωβίσει στον ιστό της αφήγησής του. Σήμερα, οι ακροατές μεταβλήθηκαν σε αναγνώστες και σε θεατές, σε ένα Βερολίνο που έχει απολέσει τον παλιό του χαρακτήρα. Στην πόλη βρίσκεται και ένας άλλος πρώην άγγελος, ο αγαπημένος του Βέντερς, Πίτερ Φολκ για τα γυρίσματα μιας ταινίας για τη ναζιστική περίοδο. Στην ίδια πόλη και η πανέμορφη ακροβάτισσα με τα ψεύτικα φτερά για την παράσταση του τσίρκου Αλεκάν. Και οι δυο καθημερινά λόγω δουλειάς εκθέτουν το σώμα τους και το επιδεικνύουν. Για χάρη της φτερωτής ακροβάτισσας που ερωτεύεται, αποποιείται ο Ντάμιελ την ιδιότητα του «αιώνιου κι αθάνατου» και ενδύεται το κοστούμι του θνητού.