Πέμπτη 14 Δεκέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο

Το κεντρικό ζήτημα που θέτουν οι θέσεις του 16ου Συνεδρίου αφορά την αναγκαιότητα να κτισθεί Μέτωπο συμμαχίας και συνεργασίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, κοινωνικοπολιτικών παραγόντων που θα οργανώσει τη λαϊκή πάλη για τα καθημερινά προβλήματα του λαού. Θα πείσει την πλειοψηφία του λαού ότι αξίζουν οι θυσίες, ότι μπορεί να παλέψει με στόχο να κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία με κύριο χαρακτηριστικό την κοινωνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Η λαϊκή εξουσία θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία, υλική βάση, για την κοινωνική ευημερία, για την αποδέσμευση και την πολιτική ανεξαρτησία της χώρας από την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Ο όρος «λαϊκό μέτωπο» ή «λαϊκή συμμαχία» χρησιμοποιείται για να δείξει τον κινηματικό του χαρακτήρα, την ανάγκη να στηρίζεται και να στηρίζει την ταξική πάλη, τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Την ανάγκη να κερδίσει όχι απλά την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του λαού, αλλά να συμβάλει ώστε να βγει στο προσκήνιο ο λαϊκός παράγοντας. Να διεκδικήσει την εξουσία, μαχητικά αντιμέτωπος με την εγχώρια και διεθνή αντίδραση, που δε θα μείνει αδιάφορη μπροστά στον κίνδυνο να χάσει τον έλεγχο στη χώρα.

Από τη στιγμή που γίνεται λόγος για συμμαχία είναι καθαρό ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία σε όλα τα ζητήματα, όχι μόνο για πολιτικούς λόγους, αλλά και γιατί τα συμφέροντα των κοινωνικών δυνάμεων δεν ταυτίζονται πλήρως. Eχουν και διαφορές πέρα από το κοινό συμφέρον πάλης. Στο Μέτωπο θα συμμετέχουν δυνάμεις με αντιθέσεις μεταξύ τους, όπως συμβαίνει με την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα. Δυνάμεις με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, πείρας, διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις. Ολες αυτές οι δυνάμεις μπορούν να συμφωνήσουν στην ανάγκη να αντιπαρατεθούν στα συμφέροντα των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Τα τελευταία χρόνια, προσυνεδριακά, χρησιμοποιήθηκε πολύ μελάνι, χύθηκαν κροκοδείλια δάκρυα, επειδή το ΚΚΕ δήθεν παραβιάζει τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου. Οτι διολίσθησε σε μια πρόταση συμμαχίας που θέτει ως όρο τη συμφωνία με το ΚΚΕ «εφ΄ όλης της ύλης», ως και τη δικτατορία του προλεταριάτου. Με δημαγωγικό τρόπο επικρίθηκε το ΚΚΕ, γιατί, αντί να ενώσει την εργατική τάξη δήθεν τη διαχωρίζει, προβάλλοντας μια γραμμή συσπείρωσης που βρίσκεται έξω από την πραγματικότητα. Οτι χάρη της σοσιαλιστικής επανάστασης παραιτείται από τον αγώνα για τα καθημερινά προβλήματα του λαού. Εφτασαν στο σημείο αυτοί που κατηγόρησαν το ΚΚΕ ως δήθεν υποκινητή όλων των μεγάλων κινητοποιήσεων, των εργατών, των αγροτών, της νεολαίας, να πουν ότι το ΚΚΕ έχει αποχωρήσει από τα σημερινά πεδία πάλης.

Βεβαίως, αυτές οι δημαγωγικές και εντελώς ψεύτικες θεωρίες δεν απευθύνονται στα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Κυρίως στρέφονται σε ένα ακροατήριο που ευαισθητοποιείται στην πρόταση του ΚΚΕ, που συγκινείται με την ιδέα του Λαϊκού Μετώπου, προβληματίζεται σε μια κοινή ή παραπλήσια κατεύθυνση μαζί του. Από μια άποψη αυτή η επίθεση δίνει την ευκαιρία να ακουστεί η πραγματική πρόταση του ΚΚΕ πιο πλατιά, αυθεντικά.

Το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι αν χρειάζεται συμμαχία. Το θέμα είναι σε ποια βάση πρέπει να χτιστεί, για ποιο σκοπό. Ποιο είναι το αναγκαίο επίπεδο συμφωνίας, ποιες διαφορές είναι απαγορευτικές για τη συγκρότησή της, ποιες διαφορές μπορεί να παραμείνουν και πώς θα λύνονται στην πορεία. Κρίσιμο επίσης ζήτημα είναι οι μορφές οργάνωσης και πάλης του Μετώπου, η σύνθεσή του, ο τρόπος λειτουργίας του.

Πρόκειται για συμμαχία με πολιτικούς στόχους, με εναλλακτικό πρόγραμμα, που έχει στο επίκεντρό του το πρόβλημα της εξουσίας και με αυτόν τον τρόπο δίνει απάντηση στα μεγάλα, πιεστικά προβλήματα του λαού. Δεν υπάρχει κόμμα, πολιτική κίνηση, δεν υπάρχει πρόταση πολιτικής συμμαχίας που να μην έχει σημείο αναφοράς το πρόβλημα της εξουσίας είτε το ομολογεί είτε το κρύβει. Αυτή είναι άλλωστε η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στα κόμματα και τις μαζικές οργανώσεις.

Τα αστικά κόμματα προσφεύγουν στην πολιτική των συμμαχιών για να διατηρήσουν την εξουσία και να αδρανοποιήσουν τον λαϊκό παράγοντα. Τα μικροαστικά κόμματα, κόμματα, πολιτικές κινήσεις, ομάδες που διακηρύσσουν την πάλη κατά του νεοφιλελευθερισμού, έχουν δύο επιλογές: `Η να κλίνουν στην υπεράσπιση του σημερινού συστήματος, να περιοριστούν σε μια λογική διαχείρισης ή να το αντιπαλέψουν οργανώνοντας την πάλη κατά της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Να πάρουν μέρος στη διαχείριση του συστήματος ή να γυρίσουν την πλάτη και να βάλουν πλώρη για ριζικές και όχι επιφανειακές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, προς όφελος του λαού.

Το ΚΚΕ πάντοτε, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του και στις μέρες μας, υπολόγιζε πολύ σοβαρά την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, του λαού, με βάση τα προβλήματα και τις ανάγκες, γνωρίζοντας ότι η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της δε θέλουν τους εργαζόμενους ενωμένους ούτε πάνω σε άμεσα προβλήματα. Γι' αυτό άλλωστε το ΚΚΕ είχε και έχει πρωτοπόρα συμμετοχή στους μαζικούς αγώνες, παλεύει για την αναζωογόνηση της δράσης των σωματείων. Στηρίζει το ΠΑΜΕ. Ενδιαφέρεται για τα κινήματα της αγροτιάς και των ΕΒΕ, για την αναζωογόνηση της δράσης των οργανώσεών τους, αλλά και για τη διαμόρφωση αγωνιστικού πόλου στα άλλα κινήματα των μικροαστικών στρωμάτων.

Γι' αυτό και πρέπει με ακόμα μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες να στηρίζουν κάθε μορφή λαϊκής οργάνωσης, κάθε πρωτοβουλία που ενώνει στον αγώνα ακόμα και όταν τα αιτήματά τους και στόχοι αφορούν περιορισμένες πλευρές, είναι στενά αμυντικά. Γι' αυτό και δουλεύουν επίμονα να υπάρξει όσο γίνεται πιο ευρεία συσπείρωση στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, των στρατιωτικών επεμβάσεων, των δυνάμεων ταχείας επέμβασης, κατά της κατάργησης δημοκρατικών και κοινωνικών ελευθεριών.

Ομως πουθενά και ποτέ, πολύ περισσότερο σήμερα, που ζούμε μια νέα περίοδο μεγάλης καπιταλιστικής επιθετικότητας και βαρβαρότητας, οι αγώνες δε θα δώσουν λύση, αν δεν προσανατολίζεται η λαϊκή πάλη από μια ισχυρή κοινωνικοπολιτική συμμαχία, με κατεύθυνση ριζικών αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας.

Τα περί ενότητας δράσης του λαού «με βάση το πρόβλημα του κάθε χώρου» είναι άλλοθι, είναι προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν οι πραγματικές απόψεις που υποστηρίζουν μια γραμμή συμμαχίας που, αν δε συγκλίνει στα περισσότερα, συγγενεύει με την κεντροαριστερά, γραμμή που ήδη είναι μια δοκιμασμένη στις πλάτες των λαών της Ευρώπης διαχείριση του συστήματος. Η «ενότητα στο πρόβλημα» ενισχύει την τάση κατακερματισμού των προσπαθειών. Δεν ενώνει, χωρίζει σε κουτάκια τους εργαζόμενους. Μπορεί να συγκινεί λαϊκές μάζες που δεν έχουν αναπτυγμένη πείρα ή δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα όπλα και τη δύναμη που διαθέτουν. Εξηγείται αυτό το φαινόμενο. Οταν όμως προβάλλεται σε αντικατάσταση της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής συμμαχίας, τότε προσφέρει υπηρεσίες στο σύστημα, στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση και ειδικότερα στη σοσιαλδημοκρατία, βοηθάει να παρουσιάζεται καλλωπισμένη κοινωνικά η ΝΔ.

Το 16ο Συνέδριο με τις αποφάσεις του θα δώσει στο λαό συγκεκριμένα και ξεκάθαρα, χωρίς μισόλογα, ντοκουμέντα. Βεβαίως δεν είναι δυνατόν από σήμερα να λυθούν όλα τα προβλήματα του αύριο, του μέλλοντος. Δεν είναι δυνατό να γίνουν λεπτομερειακά σχέδια, γιατί θα είναι «επί χάρτου». Σήμερα το ΚΚΕ απαντά συγκεκριμένα τι είναι και προς τα πού πρέπει να κινηθεί το Μέτωπο. Η δυναμική των εξελίξεων θα δώσει απαντήσεις και σε εκείνα τα ερωτήματα και διαφορετικές απόψεις που σήμερα δεν έχει ωριμάσει η λύση τους. Αλλωστε το ΚΚΕ δε θεωρεί ότι μόνο του θα τα μελετήσει και θα τα αντιμετωπίσει όλα. Συζητά και αύριο θα συζητά περισσότερο με συμμάχους, με αυτούς οι οποίοι στην πορεία θα έλθουν κοντά μας.

Το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει ότι το Μέτωπο θα εκφράζει και θα συσπειρώνει σε οργανωμένη δράση τα κινήματα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικροαστικών στρωμάτων που ασφυκτιούν από τη δράση των μονοπωλίων. Θα συσπειρώνει πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να αντισταθούν και να δράσουν σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Κοινωνικά κινήματα που εκφράζουν τα αιτήματα της νεολαίας, των γυναικών. Κινήματα κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, κατά του ΝΑΤΟ και του πολέμου, κατά των ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων. Κινήματα για τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, την παιδεία και την υγεία, το περιβάλλον, τον αθλητισμό, κατά των ναρκωτικών. Κάθε κίνημα ή κίνηση που θέλει να προσφέρει σ' αυτή την κατεύθυνση, μέσα από τα ιδιαίτερα προβλήματα που προβάλλει.

Από μια άποψη είναι μια πρωτόγνωρη μορφή συμμαχίας, για τη χώρα μας, στις σύγχρονες συνθήκες, καθώς περικλείει κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, μαζικά κινήματα. Οι δυνάμεις που θα συγκροτήσουν το Μέτωπο με ένα πανελλαδικό προγραμματικό πλαίσιο πάλης διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Το Μέτωπο δεν πρέπει να «χωνέψει», να «συγχωνεύσει» πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Τότε δε θα γίνει τίποτε άλλο παρά ένα πολυτασικό κόμμα χωρίς δυναμική και προοπτική. Αλλωστε, υπάρχει πείρα πώς εξελίχθηκαν συμμαχίες που μετατράπηκαν σε κομματικούς σχηματισμούς.

Οι βασικότερες διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις του Μετώπου θα αφορούν το ερώτημα: Μετά τη ριζική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης, τι θα συμβεί στο επίπεδο της εξουσίας; Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα υπάρχουν διαφορές και σε άλλα ζητήματα τακτικής και στρατηγικής.

Πώς θα λύνεται το ζήτημα των διαφορών: Με τη διαπάλη απόψεων στις γραμμές του Μετώπου, φροντίζοντας όμως η διαπάλη αυτή να μην εμποδίζει την κοινή δράση, να μη θέτει σε κίνδυνο το κατακτημένο επίπεδο συμφωνίας στη γενική κατεύθυνση. Οι διαφορές δε θα λύνονται μόνο στο επίπεδο της συζήτησης ανάμεσα στις ηγεσίες των πολιτικών δυνάμεων και των κοινωνικών κινημάτων, αλλά και μέσα στην πορεία των αγώνων, με τη βοήθεια και του συσχετισμού δύναμης που θα διαμορφώνεται στην κοινωνία. Οι συμβιβασμοί είναι αναγκαίοι και επιτρεπτοί, αρκεί να μη φέρνουν προς τα πίσω το λαϊκό κίνημα, να μην οδηγούν στην υποχώρηση και αναδίπλωση μπροστά και στις διαιρετικές ενέργειες του κατεστημένου και τις πιέσεις για συμμετοχή ή στήριξη της αστικής διαχείρισης. Είναι αναγκαίοι, σε συνθήκες προσωρινής υποχώρησης, προκειμένου να προετοιμασθεί το έδαφος για την επόμενη επιθετική προσπάθεια, τη νέα φάση αντεπίθεσης.

Το ίδιο το Μέτωπο θα υπόκειται σε αλλαγές στο εσωτερικό του και στις σχέσεις του με την κοινωνία, κάτω από τη δυναμική των εξελίξεων, ανάλογα αν περνάει τη φάση της «αμπώτιδας» ή της «πλημμυρίδας». Η πρόοδος του αγώνα θα φέρνει ανακατατάξεις στο πολιτικό επίπεδο. Επομένως, η τάση, λογικά, θα είναι να εισέρχονται στο Μέτωπο, να το προσεγγίζουν νέες δυνάμεις. Αλλά δεν μπορεί προκαταβολικά να αποκλειστεί και το αντίστροφο: κάποιες δυνάμεις να μην μπορέσουν ή να μη θελήσουν να φτάσουν ως την τελική ρήξη.

Ορισμένοι σύντροφοι κατά την προσυνεδριακή περίοδο εξέφρασαν την ανησυχία μήπως με τον όρο λαϊκή εξουσία γλιστράμε στη λογική των δύο σταδίων. Αλλοι σύντροφοι θεώρησαν ότι η λογική των σταδίων συνδέεται με την εκτίμηση για την πιθανότητα να αναδειχτεί, με βάση το Κοινοβούλιο, μια κυβέρνηση αντιμονοπωλιακών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Δεν υπάρχει ούτε τέτοια πρόθεση ούτε τέτοιος κίνδυνος. Οι θέσεις, διαμορφωμένες από το 15ο Συνέδριο ακόμα, είναι καθαρές και δεν επιδέχονται παρερμηνείες. Βεβαίως, μπορεί να κατανοηθεί έτσι από ορισμένες λαϊκές δυνάμεις που ελπίζουν σε ανατροπές με βαθμιαίες μεταρρυθμίσεις, εξελικτικά, ή από λαϊκές δυνάμεις που πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός είναι ανίκητος. Τέτοιες παρερμηνείες και αυταπάτες δεν αποφεύγονται, το θέμα όμως είναι τι πραγματικά αναφέρεται στο Πρόγραμμα και στις Θέσεις.

Ακόμα από τα μέσα της 10ετίας του '80 και πιο ειδικά το 12ο Συνέδριο είχε καταλήξει με βάση τις εξελίξεις, ότι δεν μπορεί να υπάρξει ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, που θα λύσει προς όφελος των εργαζομένων την αντίθεση με τα μονοπώλια, με τον ιμπεριαλισμό. Ηδη από το 15ο Συνέδριο το Κόμμα έπιασε το νήμα από εκείνες τις σκέψεις και επεξεργασίες, υπολογίζοντας ταυτόχρονα και τις σημαντικές αλλαγές που μεσολάβησαν.

Από τη στιγμή που το Μέτωπο χτίζεται σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, είναι φυσικό και λογικό να προβάλλει θετική θέση για το ποια εξουσία χρειάζεται. Αυτή η εξουσία δεν μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες. Ή θα υπηρετεί τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό ή θα είναι σαφώς σε πλήρη αντίθεση με αυτά.

Ο αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός αγώνας συνδέεται και εντάσσεται πιο οργανικά από ό,τι στο παρελθόν, στον αγώνα κατά του καπιταλισμού. Αν και δεν οδηγεί υποχρεωτικά στο σοσιαλισμό, συμβάλλει στη δημιουργία προϋποθέσεων, αφού από τη φύση του περικλείει ρήξεις που υπονομεύουν τα θεμέλια της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, όπου κυριαρχεί το μονοπώλιο. Γι' αυτό το Μέτωπο πρέπει να είναι ανοιχτό στη δυναμική των εξελίξεων στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στις διεθνείς εξελίξεις.

Σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης μπορεί να πάρει τα χαρακτηριστικά του επαναστατικού μετώπου που συγκρούεται για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, με ετοιμότητα και ικανότητα να εναλλάσσει όλες τις μορφές πάλης. Μέσα σ΄ αυτόν τον αγώνα, με την πείρα και την αποφασιστικότητα της λαϊκής πλειοψηφίας, διαμορφώνονται νέοι λαϊκοί θεσμοί που μπορεί να φθάσουν ως το επίπεδο μιας επαναστατικής κυβέρνησης. Αυτή η κυβέρνηση, με τη νικηφόρα έκβαση της πάλης, θα ολοκληρώσει και θα σταθεροποιήσει τα χαρακτηριστικά της ως σοσιαλιστικής εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Ο αγώνας για τη λαϊκή εξουσία θα περάσει από πολλές φάσεις και διακυμάνσεις. Το βάθος των αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας καθορίζονται σε κάθε φάση ή στροφή του κινήματος, από το συσχετισμό δύναμης, από τη δυναμική των εξελίξεων. Δεν μπορεί όμως να αποκλειστεί μια απότομη μείωση των αστικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με όξυνση της ταξικής πάλης, ταξικών αναμετρήσεων. Να πέσει δηλαδή απότομα το κύρος και η επιρροή τους στο λαό και χωρίς να υπάρχουν συνθήκες πανεθνικής κρίσης, επαναστατικής κατάστασης, να διαμορφωθεί δυνατότητα κυβέρνησης αντιμονοπωλιακών, αντιμπεριαλιστικών δυνάμεων με βάση το Κοινοβούλιο.

Το Μέτωπο πρέπει να έχει κατεύθυνση και πρόγνωση πώς θα κινηθεί σε μια τέτοια περίπτωση. Πρέπει να αξιοποιήσει αυτήν τη δυνατότητα, να ελέγχει την κυβέρνηση, να στηρίζει την πολιτική επιλογή της υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Να εξασφαλίζει τη μέγιστη κινητοποίηση του λαού ενάντια στα σχέδια ανατροπής της, από την πλευρά της κυρίαρχης τάξης. Η κυβέρνηση θα κριθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, αν θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την επίθεση της αντίδρασης, να συμβάλει στην ωρίμανση και έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας.

Λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία

Η λαϊκή εξουσία στη δική μας αντίληψη είναι η σοσιαλιστική εξουσία, η εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με σκοπό την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Ομως δε θέτουμε ως όρο για τη συγκρότηση του Μετώπου τη συμφωνία για το σοσιαλισμό, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Εκτιμάμε ότι ο όρος λαϊκή εξουσία μπορεί να αποτελέσει μια γενική ενοποιητική ιδέα και η κάθε συνιστώσα του Μετώπου θα διατηρεί τη δική της αντίληψη για το χαρακτήρα και το περιεχόμενό της. Σε κάθε περίπτωση η αντίληψη για τη λαϊκή εξουσία πρέπει να περιέχει χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν από τη δικτατορία των μονοπωλίων, να πείθει το λαό ότι αξίζει θυσίες ο αγώνας.

Ποια χαρακτηριστικά και ιδιότητες μπορούν να διασφαλίσουν αυτήν τη διαφορετικότητα:

Οτι θα είναι εξουσία η οποία εκφράζει αποκλειστικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Θα έχει χαρακτηριστικό της τη δημιουργία της λαϊκής οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία, τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Θα προωθεί πολιτική ανεξάρτητη από τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα απαλλαγεί και από τις τυπικές δεσμεύσεις μαζί τους. Η λαϊκή εξουσία θα έχει ήδη τη συγκατάθεση του λαού για μια τέτοια επιλογή από τη στιγμή που το Πρόγραμμα της δεν μπορεί να υλοποιηθεί εντός των τειχών της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Αλλωστε η ίδια η ΕΕ καθορίζει ότι τα κράτη - μέλη όχι μόνο δεν έχουν δικαίωμα να αμφισβητούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά το αντίθετο: πρέπει να τις στηρίζουν με κάθε μέσο και τρόπο: με οικονομικά, πολιτικά και κατασταλτικά μέτρα. Το ΝΑΤΟ δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών στις χώρες - μέλη, ακόμα και όταν πρόκειται για ζητήματα συνόρων, εθνικής κυριαρχίας. Αντίθετα, ζητά πλήρη συμμετοχή στην πολιτική αλλαγής συνόρων, στον πόλεμο και στην τρομοκρατία κατά των λαών.

Οι κομμουνιστές δεν έχουν αυταπάτες ότι είναι εύκολο μια χώρα μόνη της να αντιμετωπίσει πλήρως την περικύκλωση και την αντίδραση που θα προκύψει από την προσπάθειά της να αγνοήσει και να διαρρήξει τις δεσμεύσεις. Ομως δεν μπορεί να συμφωνήσουν με εκείνους που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα είναι μόνη της.

Η Ελλάδα έχει δυνατότητες να σταθεί στα πόδια της. Θα έχει και δυνατότητες να συνεργαστεί και να συνασπιστεί με άλλες χώρες και δυνάμεις που θα έχουν συμφέρον από μια αμοιβαία επωφελή συνεργασία. Θετικές αλλαγές στον έναν ή τον άλλο βαθμό θα συμβαίνουν και αλλού. Αλλωστε ακόμα και σήμερα ενισχύονται οι τάσεις για περιφερειακή συνεργασία. Το ΚΚΕ δε συμφωνεί με ουτοπικές απόψεις που υποστηρίζουν ότι ή θα γίνουν αλλαγές ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ή δεν μπορεί να γίνει τίποτε σε μια χώρα ή σε έναν κύκλο λιγότερων ή περισσότερων χωρών. Πώς όμως θα γίνουν αλλαγές σε διεθνές επίπεδο, αν δεν προσπαθεί κάθε χώρα να επιφέρει χτύπημα στους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς, να αξιοποιεί τις αντιθέσεις, να ενισχύει τις φυγόκεντρες τάσεις;

Η αντιπαράθεση και ρήξη με τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις θα προκληθεί αναπόφευκτα και θα εκφραστεί πριν από όλα στον τομέα της οικονομίας, αλλά και στην πολιτική της χώρας στα Βαλκάνια, στην περιοχή, στο αμυντικό της δόγμα, που σήμερα έχει μετατραπεί σε επιθετικό.

Η λαϊκή εξουσία θα υποχρεωθεί από τα ίδια τα πράγματα να θέσει σε πλήρη κίνηση και αξιοποίηση τον πλούτο της χώρας, όλες τις αναπτυξιακές πηγές της. Να εξασφαλίσει την απασχόληση, να διασφαλίσει τη βελτίωση ζωής του λαού, την υγεία και τη μόρφωση, την προστασία του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος. Είναι αδύνατο να γίνει το παραμικρό βήμα προς τα εμπρός, πολύ περισσότερο να προχωρήσει η φιλολαϊκή ανάπτυξη, αν δε διαμορφωθεί ένας κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης για την αξιοποίηση του πλούτου, των αναπτυξιακών πηγών και δυνατοτήτων της χώρας. Εργαλείο θα είναι ο κρατικός πανεθνικός σχεδιασμός με προσαρμογή στο περιφερειακό, κλαδικό, διακλαδικό επίπεδο, με στόχο να μπορέσει η χώρα να αξιοποιήσει, από την πρώτη στιγμή, κάθε δυνατή θετική οικονομική διεθνή συνεργασία.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει προγραμματισμένη καθολική ανάπτυξη για τους πολλούς, για το λαό, όταν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ο παραγωγικός πλούτος της χώρας βρίσκεται στην ιδιοκτησία των μονοπωλίων, των διεθνικών μονοπωλίων.

Επομένως, όρος είναι η κοινωνικοποίηση των πηγών του πλούτου, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Ο κοινωνικοποιημένος τομέας θα είναι διευρυμένος σε σύγκριση με το παρελθόν, αφού το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει περάσει σε ανώτερο βαθμό συγκέντρωσης και διείσδυσης, όχι μόνο στο πεδίο της παραγωγής, αλλά και στο εμπόριο, στον κοινωνικό τομέα, στην παιδεία, στην υγεία, στον τουρισμό, που ο τελευταίος αποτελεί για τη χώρα μας σημαντική πηγή εσόδων εκτός από το ρόλο που διαδραματίζει για την ποιότητα ζωής του λαού. Το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει την πλήρη, καθολική σε πανεθνική κλίμακα κοινωνικοποίηση. Υποστηρίζει ότι δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας, θα λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών, ιδιαίτερα αυτών που είναι σε κλάδους μεταποίησης, όπου υπάρχει πολύ μικρή συγκέντρωση. Η ένταξη των λαϊκών αυτών στρωμάτων στους συνεταιρισμούς, με την εμπειρία που έχουν ζήσει κάτω από την καταπίεση των μονοπωλίων, θα κατανοείται ως συμφέρουσα επιλογή, αφού διευκολύνει τη συγκέντρωσή τους, τη διασφάλιση των συμφερόντων τους, την άνοδο της παραγωγικότητά τους, τη βελτίωση των προϊόντων, τη διακίνησή τους.

Ετσι θα δυναμώνει η συμμαχία της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά και τα μικροαστικά στρώματα. Θα διασφαλίζεται να υπάρχουν και να κυκλοφορούν καταναλωτικά αγαθά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, χωρίς τη γνωστή κερδοσκοπία και την απειλή σε βάρος της υγείας.

Στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας εντάσσεται: Η ενέργεια. Οι τηλεπικοινωνίες. Τα ορυχεία. Η ύδρευση. Οι μεταφορές. Οι βασικοί κλάδοι της μεταποίησης, παραγωγής μέσων παραγωγής και προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης. Το τραπεζικό σύστημα, το σύστημα συγκέντρωσης, διοχέτευσης, διαχείρισης οικονομικών και υλικών πόρων. Το εξωτερικό εμπόριο, το συγκεντρωμένο δίκτυο εσωτερικού εμπορίου. Ο τομέας της λαϊκής στέγης. Η βασική και εφαρμοσμένη έρευνα. Η δημοκρατική πληροφόρηση του λαού.

Ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης μπορεί να λειτουργήσει με αποτελεσματικότητα, ικανότητα να ξεπεράσει τα εμπόδια που θα συναντήσει σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, στο βαθμό που θα διασφαλίζει στην πράξη την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων, τον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, τη δημοκρατία στο χώρο εργασίας. Εχει στόχο τη διευρυμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη διευρυμένη αναπαραγωγή, την ασφάλεια και άμυνα της χώρας, τη διεθνή συνεργασία και διεθνή λαϊκή αλληλεγγύη.

Ο κεντρικός σχεδιασμός προστατεύει την εγχώρια παραγωγή, διασφαλίζει τις αναλογίες παραγωγής - κατανομής, προωθεί διακρατικές συμφωνίες, την έρευνα για την εφαρμογή των επιτευγμάτων επιστήμης και τεχνολογίας και στους τομείς παραγωγής και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Αναπτύσσει τα μέσα παραγωγής, την παραγωγικότητα της εργασίας, την κάθετη διασύνδεση μεταποίησης και αγροτικής παραγωγής, την αποκέντρωση, την αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, το περιβάλλον.

Πώς θα συγκροτηθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται το Μέτωπο

Είναι γεγονός ότι η συγκρότηση του Μετώπου είναι άμεση ανάγκη ή αλλιώς ότι ο λαός θα πάλευε από καλύτερες θέσεις, αν το Μέτωπο είχε πάρει σάρκα και οστά. Ομως δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία φορά που διαπιστώνεται αναντιστοιχία ανάμεσα στην αναγκαιότητα και την άμεση δυνατότητα. Δεν είναι όμως αποκλειστική ευθύνη του ΚΚΕ το πότε θα συγκροτηθεί το Μέτωπο. Απαιτούνται προϋποθέσεις γενικότερες, όπως η αναγέννηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και άλλων βασικών κινημάτων, η τελική απόφαση επιλογής από σημαντικές δυνάμεις που υπάρχουν σήμερα. Ορισμένες μάλιστα είναι ακόμα κάτω από την επιρροή άλλων κομμάτων, που έχουν κατά κάποιο τρόπο διπλή ψυχή. Ενώ βλέπουν καθαρά τα πράγματα, δεν μπορούν να απαλλαγούν από την αυταπάτη ότι είναι δυνατό οι ηγεσίες των κομμάτων τους να αλλάξουν γραμμή πλεύσης.

Οπωσδήποτε το Κόμμα δεν είναι στο ίδιο σημείο με την περίοδο του 15ου Συνεδρίου, που έγινε η πρώτη επεξεργασία της πολιτικής πρότασης. Σήμερα είναι σε θέση να μιλά για το Μέτωπο όχι μόνο σαν ένα «σχέδιο επί χάρτου», αλλά και με τις εμπειρίες των συσπειρώσεων, των συνεργασιών που έγιναν σε διάφορα μέτωπα πάλης. Είναι θετικό ότι έχει ξεκινήσει μια συζήτηση. Ομως χρειάζεται ακόμα δουλιά και προσπάθεια να γίνει ένας πιο πλατύς διάλογος για το ζήτημα, ώστε η συγκρότηση του Μετώπου να έχει αφετηρία μια σταθερή βάση, για να έχει και την ανάλογη αξιοπιστία και δυναμική. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρχει και η μεγαλύτερη ετοιμότητα γιατί είναι πολύ πιθανό «όσα δε φέρνει ο χρόνος να τα φέρει η ώρα».

Χωρίς να αναβάλλεται ούτε στιγμή η συστηματική δράση για την ίδρυσή του μπορεί να βρεθεί ένας τρόπος να αναπτυχθούν συνεργασίες σε επιμέρους μέτωπα και συσπειρώσεις, αρκεί βεβαίως αυτές να αντιστρατεύονται, στο συγκεκριμένο ζήτημα, τις κυρίαρχες επιλογές της φιλομονοπωλιακής, ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Οι συνεργασίες και συμμαχίες με συγκεκριμένα αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα και στόχους δεν αποτελούν κιόλας Μέτωπο, όμως μπορούν να αποτελέσουν πεδία συσπείρωσης και δοκιμασίας, να γίνουν οι χείμαρροι και τα ρυάκια, να λειτουργήσουν ως φύτρα που θα οδηγήσουν και στο Μέτωπο.

Η διαμόρφωση επιμέρους μετώπων πάλης με κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα δράσης δίνει τη δυνατότητα να μη χαθεί η πολύτιμη σύμπραξη εκεί που συμφωνούμε, ώστε να δοκιμαστεί στην πράξη πόσο μπορεί να διευρυνθεί η συμπαράταξη ως το ίδιο το Μέτωπο. Με τον τρόπο αυτό συγκεντρώνονται, χωρίς τον κίνδυνο να μετατραπεί το Μέτωπο σε μια ευκαιριακή συμμαχία εκτεθειμένη από την αρχή στον κίνδυνο της διάσπασης και της αναποτελεσματικότητας.

Τα επιμέρους μέτωπα πάλης μπορούν να συσπειρώσουν ακόμα ευρύτερες δυνάμεις με την έννοια ότι σ΄ αυτά μπορεί να πάρουν μέρος δυνάμεις που στο συγκεκριμένο ζήτημα θέλουν να δράσουν χωρίς κατ΄ ανάγκη να έχουν συνολική στρατηγική αντίθεσης με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό και τις ενώσεις του. Με τα επιμέρους μέτωπα πάλης και συνεργασίας με αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους που αφορούν οξυμένα προβλήματα, επιταχύνονται οι διεργασίες προς το Μέτωπο, χωρίς παθητική αναμονή να ωριμάσουν στο σύνολό τους οι συνθήκες.

1. Συσπείρωση κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με αφετηρία αυτό που έχει κατακτηθεί: το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο το οποίο στηρίζεται όχι μόνο από το ΚΚΕ, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις και σχηματισμούς, κυρίως όμως εκφράζει τις διαθέσεις των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική πολιτική, οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και η πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, των επεμβάσεών τους και της εγκληματικής συμμετοχής της χώρας μας είναι στην επικαιρότητα. Αναπόσπαστο μέρος του αγώνα πρέπει να αποτελεί η ανισότητα και διπλή καταπίεση της γυναίκας, τα προβλήματα της εργαζόμενης νεολαίας. Το οξυμένο πρόβλημα της διατροφής. Η χρήση των νέων τεχνολογιών που αξιοποιείται για ένταση της εκμετάλλευσης. Η αντιμετώπιση οξυμένων περιβαλλοντικών προβλημάτων, η αντισεισμική θωράκιση. Οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων, το οξύτατο πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου, της ανάπαυσης και της ψυχαγωγίας.

Στην πάλη κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων το ΚΚΕ θα δώσει με όλες του τις δυνάμεις τη συμβολή του ώστε να γεννηθούν και να στηριχθούν διακριτές μορφές κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα μικροαστικά στρώματα των πόλεων και τη μικρομεσαία αγροτιά. Η εργατοαγροτική συμμαχία έκανε θαύματα σε πολλές περιοχές της Γης στον 20ό αιώνα. Στον τόπο μας βοήθησε να αποσπαστούν κατακτήσεις. Σήμερα πρέπει να προχωρήσει, να διευρυνθεί και με τα άλλα μικροαστικά στρώματα των αστικών κέντρων και περιοχών. Με κοινή δράση με τα άλλα κοινωνικά κινήματα, της νεολαίας και των γυναικών, της παιδείας και της υγείας, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος, κατά των ναρκωτικών.

2. Ενιαίο μέτωπο πάλης κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των πυρηνικών όπλων, των δυνάμεων ταχείας επέμβασης, που στόχο έχουν τους λαούς, τα κινήματα, το δικαίωμα του κάθε λαού να επιλέγει το δρόμο ανάπτυξης για τη χώρα του. Υπάρχουν επείγοντα προβλήματα που εγκυμονούν τον κίνδυνο νέου πολέμου στα Βαλκάνια και την επιβολή ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο. Υπάρχουν επείγοντα προβλήματα που συνδέονται με την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, τη ΝΑΤΟποίησή του, με τη διχοτόμηση της Κύπρου, το Παλαιστινιακό. Η περιοχή μας είναι γεμάτη εστίες απειλής πολέμου, αλλαγής συνόρων, εξάπλωσης των στρατών κατοχής.

3.Μέτωπο δράσης για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και στους αγώνες. Ενάντια στην εργοδοτική και κρατική βία, τις εσωτερικές και διεθνείς δυνάμεις καταστολής, τις επιθετικές στρατιωτικές δυνάμεις. Ενάντια δηλαδή σε κάθε όργανο και δύναμη που, μέσω ΝΑΤΟ και ΕΕ, απέκτησε το «δικαίωμα» να επεμβαίνει για να καταστείλει λαϊκά κινήματα, για να αστυνομεύει και να κατασκοπεύει την προσωπική ζωή.

4.Κινητοποίηση δυνάμεων από την εργατική τάξη, τη νεολαία, από όλα τα κινήματα, κινητοποίηση των δημιουργών της τέχνης και του πολιτισμού, ώστε να αρχίζει να αλλάζει η πνευματική πολιτιστική ατμόσφαιρα στον τόπο μας. Σήμερα χρειάζεται μετωπική αντιπαράθεση με τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, τη λογική της μοιρολατρίας και ηττοπάθειας. Με τον ατομισμό, με την εξαγορά συνειδήσεων, την καθυπόταξη συνειδήσεων, που εντείνεται τώρα και με το «φαγοπότι» των έργων για νην «Ολυμπιάδα 2004». Με τον εθνικισμό και το ρατσισμό, το σοβινισμό και τον αντικομουνισμό. Να διαμορφωθεί ένα κλίμα υπέρ των αξιών της συλλογικής και οργανωμένης δράσης, κλίμα κοινωνικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης, λαϊκής πρωτοβουλίας. Να καλλιεργηθεί η πεποίθηση ότι όταν ο λαός θέλει μπορεί.

5.Είναι άμεση η ανάγκη να αναπτυχθούν μορφές συντονισμού και συνεργασίες με αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές, ριζοσπαστικές προοδευτικές δυνάμεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, με αφετηρία τον κοινό εργατικό αγώνα κατά του ΝΑΤΟ, κατά της στρατιωτικοποιημένης ΕΕ, κατά των μηχανισμών βίας και καταστολής, κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η διεθνής διάσταση του ελληνικού αγώνα πρέπει να είναι παρούσα σε κάθε πτυχή και έκφρασή του.

Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να διαμορφωθεί πιο διακριτά η κοινή δράση με εργατικά κομμουνιστικά κόμματα και, ευρύτερα, με αντιιμπεριαλιστικά κινήματα.

Για το σοσιαλισμό

Οσο εξαρτάται από το ΚΚΕ θα δώσει συνέχεια στη διερεύνηση των αιτιών των ανατροπών, της νίκης της αντεπανάστασης. Είναι σωστή η κριτική που ασκείται ειδικά στην ΚΕ ότι δεν προσπάθησε να ανοίξει ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία τις πραγματικές αιτίες. Οτι δε φώτισε όσο έπρεπε τα επιτεύγματα και την προσφορά του σοσιαλισμού. Εμειναν κενά και προσπάθησαν να τα καλύψουν εκείνοι που θέλουν να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνον αυτοί που παραποιούν την πραγματικότητα. Προσθέτουν τον οβολό τους και εκείνοι που πέφτουν στην παγίδα της εύκολης και επιφανειακής εξήγησης των γεγονότων. Είναι αναγκαιότητα το ΚΚΕ να συνεχίσει τη διερεύνηση των μεγάλων θεωρητικών προβλημάτων που αφορούν την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα, έχοντας επίγνωση της ανάγκης για παράλληλη δουλιά από άλλα κομμουνιστικά κόμματα, μαρξιστές επιστήμονες, πριν από όλα από αυτούς που έζησαν από πρώτο χέρι τα γεγονότα, την οικοδόμηση. Σ' αυτά τα πλαίσια χρειάζεται συνεργασία, συντονισμός, ουσιαστικός διάλογος.

Πάντως, θα δοθεί συνέχεια με αφετηρία τις εκτιμήσεις και τους προβληματισμούς της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που έγινε στις 15-16 Ιούλη 1995 για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή. Υπάρχουν ορισμένες βασικές εκτιμήσεις που τα μέλη του Κόμματος πρέπει να τις ξαναμελετήσουν, γιατί δίχως κριτήρια και πυξίδα δε θα εντοπισθούν βαθύτερες και πιο ολοκληρωμένες απαντήσεις. Υπενθυμίζουμε ορισμένες, τις πιο χαρακτηριστικές :

  • Παραγνωρίστηκε το σύστημα των εσωτερικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, με αρνητικές συνέπειες που είχαν αντανάκλαση στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Υποτιμήθηκαν βασικές θεωρητικές σκέψεις του Λένιν, σύμφωνα με τις οποίες ο σοσιαλισμός δεν είναι απαλλαγμένος από αντιθέσεις και διαφωνίες και ότι αυτές όταν παραγνωρίζονται παίρνουν το χαρακτήρα της σύγκρουσης. Υπερεκτιμήθηκε και απολυτοποιήθηκε η διαδικασία ενοποίησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα να μην εντοπίζονται και να μην αντιμετωπίζονται αναντιστοιχίες και δυσαρμονίες, προβλήματα στο βαθμό που απαιτούσαν οι συνθήκες.
  • Καθυστέρησε η δημιουργική εξέλιξη , η ανάπτυξη και ο εμπλουτισμός της θεωρίας από την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της δράσης των επαναστατικών δυνάμεων. Χάθηκε εξελικτικά ο καθοδηγητικός πρωτοποριακός ρόλος του Κόμματος και παράλληλα αδυνάτισε σταδιακά και τελικά εξαφανίστηκε ο έλεγχος του κόμματος , των κομματικών οργανώσεων και των στελεχών από τις πλατιές λαϊκές μάζες.

Χρειάζεται να μελετηθούν βαθύτερα τα ζητήματα της σοσιαλιστικής οικονομίας, του κράτους, της δημοκρατίας. Δε θα βγουν όμως συμπεράσματα και διδάγματα, αν παραγνωριστεί το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, συνεχούς αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό. Δεν πρέπει να παραγνωρίζονται τα διδάγματα που βγαίνουν από την πολιτική εξαγωγής της αντεπανάστασης που εξελίχθηκε με τη μορφή της Περεστρόικα και τα συνθήματα της ανανέωσης και ανασυγκρότησης. Εχει σημασία να παρθεί υπόψη πώς μια αντεπαναστατική πολιτική καταφέρνει να αποσπά την συγκατάθεση πλατιών λαϊκών μαζών ή την ανοχή τους. Να παρθεί υπόψη η πολύ στενή σχέση του οπορτουνισμού με τη δημιουργία των όρων να περάσει η αντεπανάσταση.

Ορισμένες, όμως, απόψεις που κατατέθηκαν για το σοσιαλισμό ή για τις εξελίξεις στις χώρες που επιχειρούν να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό στις σύγχρονες συνθήκες, ανεξάρτητα αν περιέχουν σωστές επισημάνσεις και ανησυχίες, δείχνουν μια απλουστευτική στάση απέναντι στα σύνθετα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Θα συνεχιστούν οι προσπάθειες για τα ζητήματα του σοσιαλισμού όχι μόνο κοιτώντας το χτες, αλλά μελετώντας και τις σύγχρονες εξελίξεις. Από αυτήν τη διαδικασία δε θα βγούνε κερδισμένοι, πιο μαχητικοί και ικανοί μόνο οι κομμουνιστές αλλά και ο λαός.

* * *

Το Κομμουνιστικό Κόμμα ως συνειδητό τμήμα της εργατικής τάξης, που εκφράζει τα συμφέροντα και των άλλων εργαζομένων, είναι διαφορετικό από τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν τις άλλες κοινωνικές τάξεις: ως προς το χαρακτήρα, την αποστολή , την ιδεολογία και τις οργανωτικές αρχές του. Αντιστρατεύεται το καπιταλιστικό σύστημα, δρα για την οργάνωση και επαναστατικοποίηση των πλατιών μαζών των εργαζομένων, παλεύει για την αγωνιστική αλληλεγγύη των λαών, τον προλεταριακό διεθνισμό, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής, της κομμουνιστικής κοινωνίας. Γι' αυτό και οι κομμουνιστές είναι δραστήριοι και συνεπείς στους καθημερινούς αγώνες του λαού, στην πάλη για την ειρήνη, τα κοινωνικά, δημοκρατικά δικαιώματα, την εθνική ανεξαρτησία, το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του. Το ΚΚΕ βρέθηκε στο παρελθόν αντιμέτωπο με σύνθετα προβλήματα. Το ίδιο ισχύει σήμερα είτε το κίνημα εξελίσσεται ανοδικά είτε βρίσκεται σε φάση προσωρινής υποχώρησης ή ύφεσης. Κάθε βήμα που θα γίνεται προς τα εμπρός θα προσθέτει νέα καθήκοντα και ευθύνες.

Ας ξεκινήσει η συζήτηση με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Αν και είναι γνωστό, δεν είναι περιττό να το επαναλάβουμε: Στον αιώνα που πέρασε όλες οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης, του λαού έχουν τη σφραγίδα της πρωτοπόρας συμμετοχής των κομμουνιστών στους κοινωνικούς, πατριωτικούς και ταξικούς αγώνες.

Η πάλη κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, ο αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού απαιτεί σκληρές μάχες και θυσίες αλλά αυτές δεν μπορεί να συγκριθούν με τις θυσίες που καλούνται να κάνουν οι λαοί στο βωμό των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Η ΚΕ του ΚΚΕ

Δεκέμβρης 2000

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Αποφασιστικά για πιο ισχυρό ΚΚΕ(2009-02-19 00:00:00.0)
Πλατύς διάλογος στη δράση με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ με όσους δε βολεύονται με αυτό που υπάρχει σήμερα(2007-11-14 00:00:00.0)
Για τη συμμαχία στο κοινωνικό επίπεδο(2005-01-16 00:00:00.0)
Για τις συμμαχίες και το Μέτωπο(2000-10-15 00:00:00.0)
ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ(1998-01-13 00:00:00.0)
250496r.294(1996-05-02 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ