Την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής ΕΕ - ΔΝΤ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, που ισχυρίζονται ότι η δημιουργία θέσεων εργασίας εξαρτάται από την επιδότηση των επιχειρήσεων, προσφέροντας με αυτόν τον τρόπο μόνο νέο «αέρα» στα πανιά της εργοδοτικής ασυδοσίας, επιβεβαιώνει η επιστολή με την οποία η Ενωση Βιομηχάνων ΒΙΠΕ Ιωαννίνων ζητά από την κυβέρνηση την εξασφάλιση παχυλών επιχορηγήσεων από τον αναπτυξιακό νόμο (μέσα από τον οποίο χαρίζονται στους επιχειρηματικούς ομίλους 5,7 δισ. ευρώ την τριετία 2011-2013) με ακόμα ευνοϊκότερους όρους. Στην επιστολή που στέλνει στην υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λούκα Κατσέλη, η Ενωση απαιτεί, μεταξύ άλλων, οι επιχορηγήσεις που θα λάβουν να μη συνδέονται ούτε καν με τη δημιουργία των θέσεων εργασίας που χρησιμοποιεί προπαγανδιστικά η κυβέρνηση (και όχι μόνο), προκειμένου να εκβιάσει τη συναίνεση των εργαζομένων για το ζεστό χρήμα που μοιράζει στο μεγάλο κεφάλαιο.

Την παρέμβαση με τις κυνικές αυτές αξιώσεις των βιομηχάνων για τάισμα άνευ όρων, σε μια περίοδο που η ανεργία «χτυπά κόκκινο», οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Οικονόμου τη χαρακτήρισε καταρχήν θετική. Συνέστησε το συνδυασμό της επιχειρηματικότητας με την απασχόληση και κάλεσε σε αξιοποίηση του αναπτυξιακού πακέτου για φθηνή εργατική δύναμη.

Οι παραπάνω διεκδικήσεις των βιομηχάνων στα Γιάννενα για όσο το δυνατό μεγαλύτερο και αποδοτικότερο κομμάτι από την πίτα των 5,7 δισ. ευρώ που μοιράζει η κυβέρνηση μέσα από τον αναπτυξιακό νόμο αποτυπώνει την ακόρεστη δίψα συνολικά του κεφαλαίου για αύξηση των κερδών του, για παραπέρα συμπίεση της εργατικής δύναμης, σκιαγραφεί την ένταση της αντεργατικής επίθεσης το επόμενο διάστημα, ώστε να βγει ακόμη πιο δυνατό από την κρίση. Τα δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων που δόθηκαν και δίνονται προς τις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, στο όνομα της ανάπτυξης, δε στοχεύουν καθόλου στην προστασία των εργαζομένων. Οι υποσχέσεις και η «δημιουργία» τέτοιων θέσεων εργασίας, όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά το μεγαλώνουν αποπροσανατολίζοντας ταυτόχρονα τα θύματα από τους θύτες.

Η αύξηση των θέσεων σταθερής εργασίας, με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ανάπτυξη της οικονομίας έτσι ώστε το πόσοι και πώς θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι να μην καθορίζεται από το πώς αυτό θα επηρεάζει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα της μεγαλοεργοδοσίας. Ομως, η σταθερή εργασία για όλους θα αποτελεί βασική ανάγκη συνολικά για την κοινωνία (και γι' αυτό θα κατοχυρώνεται και ως ατομικό δικαίωμα) μόνο όταν τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική περιουσία και θα λειτουργούν - αναπτύσσονται σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.