Θύελλα διαμαρτυριών έχει προκαλέσει η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης στο τέλος του περασμένου Ιούλη να καταργήσει το Βρετανικό Συμβούλιο Κινηματογράφου, το αντίστοιχο με το δικό μας δηλαδή Κέντρο Κινηματογράφου, στο πλαίσιο των οικονομικών περικοπών στον πολιτιστικό τομέα.

Σε δεκάδες χιλιάδες ανέρχονται οι υπογραφές συμπαράστασης στο ΒΣΚ στο διαδίκτυο, ενώ, σε μια πιο επίσημη έκφραση διαμαρτυρίας, πριν από μερικές μέρες, πάνω από 50 ηθοποιοί (ανάμεσά τους οι Ιαν Χολμ, Εμιλι Μπλαντ κ.ά.) συνυπογράφουν επιστολή προς την κυβέρνηση, στην οποία αναφέρουν ότι η απόφασή της θα βλάψει τη «σπονδυλική στήλη» του βρετανικού κινηματογράφου. Κατά της απόφασης έχει ταχθεί εξαρχής ο ηθοποιός Λίαμ Νίσον, ενώ προχτές συμπαρατάχθηκε με επιστολή διαμαρτυρίας και ο Κλιντ Ιστγουντ.

Ο επικεφαλής του ΒΣΚ, Τιμ Μπίβαν, είπε, μεταξύ άλλων, πως πρόκειται για μια «κακή απόφαση», η οποία «επιβάλλεται χωρίς οποιαδήποτε συζήτηση ή αξιολόγηση». Πρόσθεσε ότι άμεση προτεραιότητα είναι να επιβεβαιώσει η κυβέρνηση ότι οι πόροι και οι δομές στήριξης του βρετανικού κινηματογράφου είναι ενεργοί, ειδικά στη σημερινή συγκυρία της μετάβασης στην ψηφιακή εποχή.

Οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει έναν οργανισμό που υπάρχει μόλις 10 χρόνια, απασχολεί 75 ανθρώπους και κατά κοινή ομολογία έχει προλάβει να προσφέρει - πάντα μέσα στο ασφυκτικό καπιταλιστικό πλαίσιο - στήριξη, όχι μόνο σε παραγωγούς και σκηνοθέτες, αλλά και σε πάνω από 200 τοπικές, ανεξάρτητες κινηματογραφικές λέσχες, πρέπει να αναζητηθούν στη γενικότερη πολιτική της ΕΕ για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού. Αυτός ο στρατηγικός στόχος προϋποθέτει την κατάργηση, υποβάθμιση ή απαξίωση και των τελευταίων «προπυργίων» δημόσιας στήριξης στη σύγχρονη δημιουργία. Πολύ περισσότερο στον οπτικοακουστικό τομέα, ο οποίος αποτελεί «αρένα» μονοπωλιακού ανταγωνισμού με δυσθεώρητα κέρδη.

Το γεγονός ότι η απόφαση αυτή προσανατολίζεται στην ακόμη μεγαλύτερη στήριξη της «αγοράς» προκύπτει και από τις αιτιάσεις των αρμόδιων εκπροσώπων της βρετανικής κυβέρνησης, οι οποίοι «αναμασούν» τα περί «γραφειοκρατίας» και υπέρογκων αμοιβών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΒΣΚ, η βρετανική βιομηχανία κινηματογράφου έχει έναν κύκλο εργασιών 6,8 δισεκατομμυρίων λιρών, συμβάλλοντας συνολικά κατά 4,5 δισεκατομμύρια λίρες ετησίως στο ΑΕΠ, επιστρέφοντας περισσότερο από 1,2 δισεκατομμύρια λίρες στο υπουργείο Οικονομικών και υποστηρίζοντας συνολικά 100.000 άμεσα και έμμεσα σχέδια έργων. Τα κινηματογραφικά έσοδα στα ταμεία των κινηματογράφων αυξήθηκαν κατά 62% από τη στιγμή ίδρυσης του ΒΣΚ, με χρονιά - ρεκόρ το 2009 και έσοδα 944 εκ. λιρών.

Ολα αυτά τα ποσά αφορούν φυσικά στις τσέπες επί το πλείστον των μονοπωλίων στην παραγωγή και διανομή και όχι στους δημιουργούς. Δείχνουν όμως και την υποκρισία των κυβερνήσεων, όταν προσπαθούν να πείσουν ότι οι «κανόνες» της «αγοράς» θα «σώσουν» τον κινηματογράφο. Ανάλογη προπαγάνδα γίνεται και στην Ελλάδα, όπου το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου μακράν δεν είναι κερδοφόρο με αγοραίους όρους. Αλλά και το Βρετανικό, που είναι, κλείνει, ακριβώς διότι τα μονοπώλια απαιτούν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της αγοραίας «πίτας».

Πολιτική κρατικής υποχρηματοδότησης του κινηματογράφου ακολουθεί και η τσέχικη κυβέρνηση. Το τσέχικο Κέντρο Κινηματογράφου (Κρατικό Ταμείο για την Υποστήριξη και Ανάπτυξη του κινηματογράφου) συνόδευσε την ανακοίνωσή του για την εκταμίευση 2,4 εκ. ευρώ προς την παραγωγή εντός του 2010... με την προειδοποίηση για μειωμένη χρηματοδότηση και «πετσόκομμα» προγραμμάτων στο μέλλον.

Συγκεκριμένα, το Ταμείο σημείωσε ότι τα τωρινά επίπεδα υποστήριξης θα μειώνονται μετά από το Νοέμβρη του 2011, οπότε θα πάψει να εισπράττει ποσοστό από τις διαφημίσεις της κρατικής τηλεόρασης με αποδέκτη τον κινηματογράφο.