Σάββατο 14 Αυγούστου 2010 - Κυριακή 15 Αυγούστου 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ορισμένες πλευρές για τα χρέη των δήμων

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα στοιχεία, που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σχετικά με τα πραγματικά υπέρογκα χρέη των δήμων, είναι ενδεικτικά της εκρηκτικής κατάστασης που επικρατεί στην Τοπική Διοίκηση. Το πόσο μεγάλο είναι το ύψος των χρεών είναι άγνωστο. Μέσα στο Σεπτέμβρη αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μια πρώτη καταγραφή για το σύνολο των χρεών, ενόψει της εφαρμογής του «Καλλικράτη»".

Η κατάσταση αυτή έχει άμεσες επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με δεδομένο ότι σε πολλές περιπτώσεις η λεγόμενη «εξυγίανση» των οικονομικών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης που, όπως διακηρύσσει η κυβέρνηση, θα γίνει μέσω του «Καλλικράτη», σημαίνει απολύσεις, επιβολή νέων φόρων και αύξηση όσων ήδη υπάρχουν, παράδοση αρμοδιοτήτων και έργων σε επιχειρηματίες.

Είναι γνωστό ότι η οικονομική λειτουργία της Τοπικής Διοίκησης είναι άρρηκτα δεμένη με την εξυπηρέτηση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και των στόχων της άρχουσας τάξης, όπως αυτοί εκφράζονται και υπηρετούνται από την οικονομική πολιτική των αστικών κυβερνήσεων στη χώρα μας. Από αυτή τη σκοπιά είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δούμε ορισμένες πλευρές της υπόθεσης «χρέη των δήμων».

1. Πολλή συζήτηση έχει αναπτυχθεί, σχετικά με τη χρηματοδότηση των δήμων από την κεντρική διοίκηση, το αστικό κράτος και τον κρατικό προϋπολογισμό που αποτελεί βασική πηγή εσόδων για τους δήμους. Σύμφωνα με τους αστικούς νόμους και το αστικό Σύνταγμα, το κράτος πρέπει να καταβάλλει κάθε χρόνο στους δήμους ένα συγκεκριμένο ποσοστό από τον κρατικό προϋπολογισμό στους δήμους. Ομως, αυτό δεν γίνεται.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παρακρατούν αυθαίρετα αυτούς τους πόρους, με αποτέλεσμα το σύνολο αυτής της παρακράτησης να έχει φτάσει το ποσό των 10,5 δισ. ευρώ! Αυτά τα χρήματα, είναι χρήματα του λαού, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που έχουν πληρώσει μέσω της άγριας φορολόγησής τους και - υποτίθεται - ότι μέρος αυτών των χρημάτων θα επιστραφεί στους εργαζόμενους με την παροχή έργων και υπηρεσιών μέσω των δήμων. Αυτή η κατάσταση έχει σαν αποτέλεσμα οι δήμοι να οδηγούνται σε τραπεζικό δανεισμό ακόμα και για πάγιες υποχρεώσεις, όπως είναι η μισθοδοσία των εργαζομένων στις υπηρεσίες των δήμων ή για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών.

Ας δούμε ορισμένα επιπλέον στοιχεία:

  • Από τα 10,5 δισ. ευρώ, τα 4 δισ. προέρχονται από την παρακράτηση πόρων που αφαιρέθηκαν με νομοθετικές ρυθμίσεις από τις προβλέψεις του νόμου.
  • Περίπου 2 δισ. ευρώ προέρχονται από την αφαίμαξη για την κάλυψη αρμοδιοτήτων που μεταφέρθηκαν στην Τοπική Διοίκηση με βάση υπολογισμούς της ΚΕΔΚΕ.
  • Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησαν με τη διαγραφή των παραπάνω ποσών, αποδεχόμενοι έναντι των 10,5 δισ. ευρώ, το ποσό του 1,7 δισ. ευρώ και σε 8 ετήσιες δόσεις και άτοκα, την ίδια ώρα που η Τοπική Διοίκηση δανείζεται από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων με τόκο χρήματος 5,9%.

Ο κρατικός προϋπολογισμός είναι μέσο πρόσθετης απομύζησης των εργαζομένων και πρόσθετο μέσο στήριξης των επιχειρηματιών. Ωστόσο, η τοπική διοίκηση πρέπει να έχει σημαντικό μερίδιο χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό που, σε τελευταία ανάλυση, είναι μέρος του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Πάγια θέση του ΚΚΕ είναι πως οι αντιλαϊκοί φόροι, μέσω των οποίων χρηματοδοτείται η Τοπική Διοίκηση, πρέπει να καταργηθούν. Και αυτό πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη κατά του κρατικού προϋπολογισμού που κάνει συνεχή ανακατανομή σε βάρος του λαού και των αναγκών του. Μόνο έτσι μπορεί να συνδεθεί η πάλη για τη χρηματοδότηση των δήμων με την πάλη κατά του «Καλλικράτη» και του ίδιου του χαρακτήρα της τοπικής διοίκησης.

2. Ενα δεύτερο ζήτημα είναι το εξής: Μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο, πώς αντιμετωπίζουν οι δήμοι και οι δημοτικές αρχές την κατάσταση; Εδώ, υπάρχουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Είναι γνωστό ότι δήμοι που πρόσκεινται σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, εφαρμόζοντας νόμους των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Είναι επίσης γνωστό ότι πολλοί δήμοι αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις μισθοδοσίας απέναντι στους εργάτες. Πολύ συχνά προχωρούν σε απολύσεις. Αυτή είναι η μία προσέγγιση.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει, για παράδειγμα, ο Δήμος Νίκαιας. Ποια είναι η διαφορά; Η συγκεκριμένη δημοτική αρχή, οργανώνει αγώνες, μαζί με τους εργαζόμενους, τους κατοίκους, μαζικούς φορείς και διεκδικεί την απόδοση των παρακρατηθέντων πόρων, για να μπορέσει να πληρώσει τους εργαζόμενους. Πριν μερικούς μήνες, ο συγκεκριμένος δήμος προχώρησε στη μονιμοποίηση 176 εργαζομένων και συνεχίζει να παλεύει και να διεκδικεί για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να πληρώνονται για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Ενα άλλο παράδειγμα. Οι τρεις δήμοι της Ικαρίας, οργανώνουν αγώνες μαζί με τους εργαζόμενους και τους κατοίκους για ζητήματα όπως Υγεία, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, διαχείριση απορριμμάτων, προβλήματα λαϊκά, ανάγκες που απασχολούν εργατικές οικογένειες. Την ίδια στιγμή, δημοτικές αρχές που έχουν εκλεγεί με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για τα ίδια ακριβώς ζητήματα προχωρούν σε συμβάσεις με επιχειρηματίες, αναθέτουν τις αρμοδιότητες σε ιδιώτες, με άμεση συνέπεια την αύξηση του κόστους για την παροχή κάποιων υπηρεσιών, αλλά και την υποβάθμιση της ποιότητας αυτών των υπηρεσιών.

Αγώνας και διεκδίκηση

Αυτοί είναι δύο διαφορετικοί δρόμοι που δείχνουν πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας και η διεκδίκηση. Επιπλέον, δείχνουν ότι ακόμα και μέσα σε συνθήκες που το αστικό κράτος δημιουργεί προϋποθέσεις τέτοιες που για να επιβιώσει ένας δήμος να πρέπει να συνεργάζεται με το μεγάλο κεφάλαιο και να μετατρέπεται σε γραφείο εξυπηρέτησης επιχειρηματιών, υπάρχει δυνατότητα με την πάλη που θα οργανώνει ο ίδιος ο δήμος να υπάρξουν καλύτεροι όροι και να υπάρχουν διέξοδοι σε λαϊκά προβλήματα.

Βέβαια, αυτές οι διεκδικήσεις δεν μπορούν να είναι ξεκομμένες από τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που μετατρέπει την Υγεία σε εμπόρευμα, που έχει παραδώσει τις υποδομές της χώρας σε μονοπωλιακούς ομίλους κ.ά. και σε τελική ανάλυση σε πάλη κατά του χαρακτήρα της τοπικής διοίκησης ως μηχανισμού του αστικού κράτους.

Αλλωστε, η πλειοψηφία των λεγόμενων τοπικών προβλημάτων είναι απόρροια της γενικής πολιτικής γραμμής. Κατά συνέπεια, είναι αδύνατον να υπάρχει τοπική ευημερία, να αντιμετωπιστούν τοπικές και περιφερειακές ανισότητες όσο υπάρχει αντιλαϊκή κεντρική πολιτική. Για τους κομμουνιστές και τους συνεργαζόμενους μαζί τους, η δράση στην τοπική και περιφερειακή διοίκηση συνδέεται με τη δράση στους τόπους δουλειάς, στους εργασιακούς χώρους, στις συνοικίες, στους τόπους κατοικίας και μόρφωσης, στους χώρους που αθλείται και ψυχαγωγείται η νεολαία, είναι εγγύηση και ταυτόχρονα προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της πάλης με ορίζοντα όχι μια απλή διαχείριση ή ανακύκλωση των προβλημάτων αλλά τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με κεντρικό πρόγραμμα και επιστημονικό σχεδιασμό, με λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο, με κοινωνική ιδιοκτησία σε όλους τους στρατηγικούς τομείς, χωρίς εκμετάλλευση.


Κ. Πασ.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Στα τοκοχρεολύσια το 54% των δαπανών!(2012-09-22 00:00:00.0)
Λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος και μέσω της Τοπικής Διοίκησης(2011-07-17 00:00:00.0)
Το 51,5% των εσόδων των δήμων θα είναι από φόρους(2010-12-10 00:00:00.0)
Αποτελεί μέρος του οικονομικού προβλήματος των δήμων(2009-07-30 00:00:00.0)
Κέρδη μόνο για το κεφάλαιο(2006-11-24 00:00:00.0)
Το "μάρμαρο" θα πληρώνουν πάλι οι δημότες(1998-11-26 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ