Σάββατο 14 Αυγούστου 2010 - Κυριακή 15 Αυγούστου 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Εφιαλτικές προβλέψεις για την ανεργία

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα πρόσφατα στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα η Στατιστική Υπηρεσία της χώρας, επιβεβαιώνουν ότι η καπιταλιστική κρίση, η οποία εκδηλώθηκε στην Ελλάδα το δεύτερο μισό του 2008, βαθαίνει... Ολοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι, το φθινόπωρο και ο χειμώνας που ακολουθούν, θα δοκιμαστούν οι αντοχές του ελληνικού λαού. Οι εκτιμήσεις που γίνονται από διάφορους επαγγελματικούς και συνδικαλιστικούς φορείς για το προσεχές διάστημα, κάθε άλλο παρά αισιόδοξες είναι. Τα λουκέτα στις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες ήδη σαρώνονται από τα κύματα της κρίσης, θα πολλαπλασιαστούν και η ανεργία θα σημειώσει έκρηξη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του φιλοκυβερνητικού Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, με την ολοκλήρωση της θερινής περιόδου, οπότε και θα λήξουν οι συμβάσεις χιλιάδων ξενοδοχοϋπαλλήλων και άλλων εργαζομένων που απασχολούνται την περίοδο αυτή σε τουριστικές επιχειρήσεις, ο αριθμός των ανέργων θα εκτιναχθεί στο 1.000.000 και ως ποσοστό θα ξεπεράσει το 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Πρόκειται για μεγέθη ανεργίας, που παραπέμπουν στα «μαύρα» χρόνια της δεκαετίας του '50, όταν και σημειώθηκε το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα προς τη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία. Σε αντίθεση, όμως, με το παρελθόν, τέτοια διέξοδος σήμερα δεν υπάρχει. Γιατί οι χώρες, που, πριν από 60 χρόνια, απορροφούσαν το πλεονάζον εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, σήμερα εμφανίζουν και αυτές υψηλά ποσοστά ανέργων. Γιατί, σε αντίθεση με την περίοδο αυτή, όπου οι τεράστιες καταστροφές υποδομών που άφησε πίσω του ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, έδωσαν ώθηση στην αναζωογόνηση του κεφαλαίου μέσα από τα σχέδια ανασυγκρότησης των κρατών που είχαν πληγεί από τις πολεμικές επιχειρήσεις, ο καπιταλισμός στη σημερινή του φάση συνοδεύεται από υψηλή ανεργία.

Η ανεργία στη χώρα μας «αναβλύζει» από παντού. Από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, η οποία οδηγεί σε καταστροφή σημαντικά τμήματα του μικρού και μεσαίου κεφαλαίου, των πιο αδύνατων κρίκων της καπιταλιστικής πυραμίδας. Από τα κυβερνητικά σχέδια «αναμόρφωσης» του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τα οποία προβλέπεται να οδηγήσουν σε απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Και το δυσάρεστο είναι ότι η υψηλή ανεργία δε θα είναι προσωρινό φαινόμενο. Ερχεται για να μείνει και να προσθέσει ένα ακόμα μεγάλο βάρος στην εργατική και λαϊκή οικογένεια, η οποία βάλλεται πανταχόθεν από την καπιταλιστική κρίση και την εχθρική κυβερνητική πολιτική.

Τα στοιχεία

Αυτό που πυροδότησε τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς, μέσα στις καυτές μέρες του Αυγούστου, για το ζοφερό μέλλον που έρχεται, είναι τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας για τις επιδόσεις μιας σειράς κλάδων της ελληνικής οικονομίας, καθώς και η έρευνα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), για την κατάσταση των μικρών εμπορικών καταστημάτων σε οκτώ περιοχές του Λεκανοπεδίου τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

Η Στατιστική Υπηρεσία, για το μήνα Ιούλη, κατέγραψε άνοδο του πληθωρισμού στο 5,5%, υποχώρηση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 4,5% και πρωτοφανή πτώση των πωλήσεων αυτοκινήτων κατά 64,3%. Επίσης, το πεντάμηνο Γενάρη - Μάη, η οικοδομική δραστηριότητα στο σύνολο της χώρας υποχώρησε κατά 22%! Αυτό καθ' εαυτό το ΑΕΠ, το οποίο απεικονίζει τη συνολική οικονομική δραστηριότητα της χώρας, προβλέπεται ότι το β' τρίμηνο του έτους θα υποχωρήσει κατά 3,5% - έναντι μείωσης 2,5% το α' τρίμηνο - φέρνοντας έτσι πιο κοντά τις επίσημες προβλέψεις για ετήσια μείωση της οικονομικής δραστηριότητας κατά 4%.

Σύμφωνα, επίσης, με την έρευνα της ΕΣΕΕ για το λεκανοπέδιο της Αττικής, σε ένα σύνολο 3.421 μικρών εμπορικών επιχειρήσεων, τα τελευταία δυόμισι χρόνια, λουκέτο έβαλαν 505 καταστήματα, ή το 14,8% του συνόλου. Η κατάσταση ποικίλλει ανά περιοχή, με τα μεγαλύτερα ποσοστά λουκέτων (17,2%) να εμφανίζονται στο κέντρο της Αθήνας (Πατησίων, Ερμού, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας). Ακολουθούν: Χαλάνδρι (17%), Μαρούσι (16,3%), Ν. Ιωνία (14,7%), Καλλιθέα (13,6%), ενώ στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται Κηφισιά (11,6%) και Πειραιάς (11%). Οι συντάκτες της έρευνας εκτιμούν ότι ως το τέλος του 2011, από το χώρο της μικρής εμπορικής δραστηριότητας, θα χαθούν άλλες 100.000 θέσεις εργασίας.

Πρόκειται για στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ, οι οποίες είχαν γίνει, μάλιστα, πολύ πριν ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα, στην περίοδο των υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό ότι ήταν θέμα χρόνου η καπιταλιστική κρίση να κτυπήσει και τη χώρα μας. Οτι θα είναι μια κρίση βαθιά, η οποία θα επέφερε νέες μεγάλες ανατροπές στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, δεδομένου ότι σε συνθήκες κυριαρχίας του καπιταλισμού δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Ολες αυτές οι εκτιμήσεις επιβεβαιώνονται σήμερα από τη ζωή, όπως και η άλλη εύστοχη προειδοποίησή του προς τον ελληνικό λαό, ότι η ευρωπαϊκή αστική τάξη, με εκτελεστικά όργανα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, εκμεταλλεύτηκαν την εκδήλωση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, ως ευκαιρία, προκειμένου να επιταχύνουν την εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που προβλέπονται στη στρατηγική του 2020.

Το αιμοσταγές «Μνημόνιο»

Η καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε στην Ελλάδα - όπως και κάθε κρίση - οδήγησε στην όξυνση όλων των μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών αντιθέσεων της ελληνικής κοινωνίας. Εφερε, επίσης, στην επιφάνεια την προβληματική σχέση ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου, με τα κεφάλαια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην πάλη που διεξάγεται για τον έλεγχο και την κυριαρχία της ευρωπαϊκής αγοράς. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κεφαλαιοκράτες εμφανίζονται ενωμένοι, όταν πρόκειται να καταληστέψουν τους εργάτες, ανεξαρτήτως εθνότητας, χρώματος και θρησκείας. Αντίθετα, όταν πρόκειται να μοιράσουν τις αγορές και να ελέγξουν τις στρατηγικές πρώτες ύλες, που είναι αναγκαίες για τη βιομηχανία, τότε διεξάγεται λυσσώδης αγώνας μεταξύ τους, όπου κατά βάση νικά το πιο ισχυρό κεφάλαιο, ενώ το πιο αδύνατο υποτάσσεται. Η ελληνική αστική τάξη, από την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ, συμμετείχε με ενθουσιασμό και στήριζε όλα τα αντεργατικά τερατουργήματα που προωθούσε κεντρικά η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, τα οποία απέβλεπαν στην υποταγή της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Επιδιώξεις, οι οποίες περνούσαν μέσα από την κατεδάφιση όλων των εργατικών κατακτήσεων του 20ού αιώνα, οι οποίες έβαζαν κάποιο φραγμό στην αχαλίνωτη δράση των κεφαλαιοκρατών για την απόσπαση όσο το δυνατό μεγαλύτερης υπεραξίας. Σε ό,τι αφορά όμως τον ανταγωνισμό που γινόταν μεταξύ των ξεχωριστών κεφαλαίων για τον έλεγχο της ευρωπαϊκής αγοράς, αλλά και την καταλήστευση των λαών τα κράτη των οποίων έχουν υπογράψει εμπορικές συμφωνίες με την ΕΕ, το ελληνικό κεφάλαιο βρέθηκε σε δυσμενή θέση, καθώς όλα αυτά τα χρόνια έχασε σημαντικά μερίδια αγοράς. Και αυτό ήταν απόλυτα φυσιολογικό, καθώς ο ελληνικός καπιταλισμός ποτέ δεν απέκτησε ισχυρή παραγωγική βάση, για να είναι σε θέση να ανταγωνιστεί με αξιώσεις το ισχυρό κεφάλαιο των χωρών της Δ. Ευρώπης, το οποίο είτε ως αποικιοκρατική δύναμη το 18ο και 19ο αιώνα, είτε με τη μορφή των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων τον 20ό αιώνα, έχει μακρά εμπειρία στα θέματα υποταγής και καταλήστευσης όλων των λαών του πλανήτη.

Το «Μνημόνιο», που συνυπέγραψε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ιμπεριαλιστική τρόικα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απάντηση της αστικής τάξης της χώρας στην πολύμορφη κρίση από την οποία δοκιμάζεται σήμερα ο ελληνικός καπιταλισμός. Οι δε προτάσεις εξόδου της Ελλάδας από την κρίση είναι πλήρως ενσωματωμένες στις στρατηγικές επιλογές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου (στρατηγική του 2020), οι οποίες επίσης ταυτίζονται με τις θέσεις των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Σε θέματα αντιμετώπισης των εργαζομένων, οι κεφαλαιοκράτες ανά τον κόσμο πάντα ομονοούν. Με λίγα λόγια, τα μέτρα που προβλέπονται στο «Μνημόνιο» θα τα εφάρμοζαν ούτως ή άλλως, ακόμα και αν επικρατούσαν «ομαλές» συνθήκες. Απλώς η εφαρμογή τους επισπεύσθηκε λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης...

Στο σύντομο διάστημα της εφαρμογής τους, έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό, ότι ο ελληνικός λαός θα πρέπει να περάσει διά πυρός και σιδήρου, προκειμένου να διασωθεί - όχι ο ίδιος όπως υποκριτικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση - αλλά ο ελληνικός καπιταλισμός. Και οι συνταγές είναι απλές. Συμμάζεμα των δημόσιων οικονομικών μέσα από άγριες φοροεισπρακτικές πολιτικές και εξίσου άγριες περικοπές μισθών και συντάξεων. Ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος με την απόσυρση της εγγύησης του κράτους από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και δραστικές περικοπές των συντάξιμων αποδοχών. Αρση κάθε προστασίας στην αγορά εργασίας, ώστε οι εργοδότες να αναπροσαρμόζουν το εργατικό προσωπικό στις συνθήκες του οικονομικού κύκλου. «Αναμόρφωση» του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ώστε δυναμικές επιχειρήσεις να περάσουν στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου (ΔΕΗ, ΟΣΕ) και δραστικός περιορισμός της απασχόλησης σε ΟΤΑ, συγκοινωνίες, πολεμική βιομηχανία, ώστε το Δημόσιο να λειτουργεί με μικρότερες δαπάνες και να είναι περισσότερο «παραγωγικό».

Στήνουν σκηνικό εφιάλτη, μέσα στο οποίο θέλουν να βυθίσουν τον ελληνικό λαό, και πάνω στα ερείπια των εργατικών κατακτήσεων θέλουν να στερεώσουν την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ο ελληνικός λαός έχει συσσωρευμένη εμπειρία εργατικών και λαϊκών αγώνων, η οποία παραμένει παρακαταθήκη για τις μάχες που έρχονται. Οσοι τόλμησαν να σηκώσουν το χέρι στους εργαζόμενους, όσοι απεργάζονται σχέδια υποταγής και εξανδραποδισμού τους, θα πρέπει να το μετανιώσουν πικρά και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Και δεν έχουμε αμφιβολία ότι έτσι θα γίνει...


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ