Oι σημαντικές ομοιότητες στην πολιτική ατζέντα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων στην Αυστραλία και η ποδηγέτηση της κοινής γνώμης από την πλειοψηφία των αστικών Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης», έχουν φέρει σε δίλημμα αρκετούς από τους περίπου 14.000.000 Αυστραλούς ψηφοφόρους που καλούνται το Σάββατο, 21 του μήνα στις κάλπες, για να εκλέξουν νέα κυβέρνηση, νέα 150μελή Βουλή των Αντιπροσώπων και 40μελή Γερουσία.

Ως εκ τούτου, οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις φέρνουν τους δύο «μονομάχους», δηλαδή την απερχόμενη πρωθυπουργό των «Εργατικών» Τζούλια Γκίλαρντ και τον αρχηγό του συντηρητικού συνασπισμού (ανάμεσα στο Φιλελεύθερο Κόμμα και το Εθνικό Κόμμα) Τόνι Αμποτ, να δίνουν μάχη στήθος με στήθος. Μάλιστα μία βδομάδα πριν τις κάλπες, οι συντηρητικοί του Αμποτ φαίνονταν να παίρνουν το προβάδισμα σε πολιτείες-κλειδιά και να προηγούνται με τρεις ή τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες απειλώντας, έτσι, την επανεκλογή της κυβέρνησης των Εργατικών για δεύτερη συνεχόμενη θητεία (πράγμα που έχει να γίνει στην Αυστραλία από το 1931)...

Η πόλωση στην κοινή γνώμη της Αυστραλίας δεν είναι βεβαίως δυσεξήγητη. Οι προεκλογικές θέσεις των δύο κομμάτων έχουν τόσες διαφορές όσες και οι λεπτές αποχρώσεις ενός χρώματος...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστούν, οι θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων για τη μετανάστευση. Οι Εργατικοί προτείνουν τη δημιουργία κέντρων συγκέντρωσης ή προώθησης ανεπιθύμητων οικονομικών προσφύγων στο Ανατολικό Τιμόρ, ενώ οι Συντηρητικοί του Αμποτ προτείνουν την προώθησή τους στο νησιωτικό κρατίδιο Ναουρού του Ειρηνικού και την επιβολή ακόμη μεγαλύτερων (σε διάρκεια) ποινών φυλάκισης στους δουλέμπορους αλλά και σε όσους πιάνονται να βρίσκονται παράνομα στην Αυστραλία...

Στον τομέα της υγείας, πάλι, οι διαφορές ανάμεσα σε Εργατικούς και Συντηρητικούς δεν είναι συγκλονιστικές, αφού η βασική ιδέα αμφοτέρων των κομμάτων είναι να ξεπουληθεί ένα σημαντικό κομμάτι των νοσοκομείων και των ιατρικών υπηρεσιών στο μεγάλο κεφάλαιο. Eίτε με τη μορφή «αναμόρφωσης» του συστήματος των κλινικών και των νοσοκομείων (όπως προτείνουν οι Εργατικοί) και της κεντρικής ομοσπονδιακής οικονομικής διαχείρισής του. Eίτε με τη θέσπιση άμεσων «επιχορηγήσεων» σε γιατρούς και τη δημιουργία 1.500 νέων νοσηλευτικών κλινών που προτείνει ο Αμποτ. Ολα αυτά ενώ κανείς εκ των δύο δε λέει λέξη για το γεγονός πως χρόνο με το χρόνο αυξάνονται τα χρήματα που βάζει από την τσέπη του ο μέσος Αυστραλός πολίτης για βασικές ιατρικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες.

Στα φορολογικά, οι Εργατικοί δίνουν έμφαση στην πρότασή τους για φορολόγηση κατά 30% των εταιρειών μεταλλευμάτων και άνθρακα έχοντας εξασφαλίσει βεβαίως τη συναίνεση των μεγαλύτερων πολυεθνικών του τομέα που δρουν στην Αυστραλία. Οι Συντηρητικοί από την άλλη διατείνονται πως θα φέρουν τα πάνω - κάτω στη φορολογία φυσικών προσώπων και εταιρειών μέσα στους πρώτους 12 μήνες, θεσπίζοντας πρώτα απ' όλα ως αφορολόγητο εισοδήματα έως 25.000 δολάρια και επιβάλλοντας στη συνέχεια φόρο 35% για εισοδήματα από 25.001 ως 180.000 δολάρια φορογδέρνοντας, επί της ουσίας, την πλειοψηφία των Αυστραλών εργαζομένων.

Επιπλέον, Εργατικοί και Συντηρητικοί δεν προτείνουν σχεδόν καμία ουσιαστική ανατροπή των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών της προηγούμενης δεξιάς κυβέρνησης του Τζον Χάουαρντ στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, που επί της ουσίας έφερε κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι και της ελεύθερης συμμετοχής σε απεργιακές κινητοποιήσεις.

Απέναντι σε Εργατικούς και Συντηρητικούς επιχειρεί να διαφοροποιηθεί το Κόμμα των Πρασίνων του Μπομπ Μπράουν προτείνοντας μεταξύ άλλων τη φορολόγηση των ταχυφαγείων και του αλκοόλ. Ωστόσο, η συνεργασία του με τους Εργατικούς δύσκολα μπορεί να ξεγελάσει τους πιο παρατηρητικούς ψηφοφόρους πως το κόμμα του είναι πράγματι μία εναλλακτική πρόταση στην πόλωση του δικομματικού συστήματος στην Αυστραλία.

Τη διαφορά απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο, κάνει η πρόταση της Κομμουνιστικής Συμμαχίας (ΚΣ) που ιδρύθηκε το 2009 με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας και κομμουνιστικών οργανώσεων μεταναστών. Η δημιουργία της κρίθηκε απαραίτητη σε αυτές τις εκλογές «ως ένα σημαντικό βήμα για την οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος για την εργατική τάξη στη χώρα». Δεν έχει καταφέρει να έχει υποψήφιους σε όλες τις πολιτείες της Αυστραλίας επικεντρώνοντας τις δυνάμεις του στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας, όπου κατεβάζει τρεις υποψήφιους. Ομως, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχετική ανακοίνωση, είναι η πρώτη φορά από το 1999 που η λέξη «Κομμουνιστική» θα εμφανιστεί στα ψηφοδέλτια των ομοσπονδιακών εκλογών...

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η ΚΣ απαιτεί την άμεση αποχώρηση όλων των Αυστραλών στρατιωτών από Ιράκ και Αφγανιστάν και αποδέσμευση της πολιτικής της χώρας από το άρμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ. Απορρίπτει τη χάραξη μεταναστευτικής πολιτικής με αποκλειστικό κριτήριο οικονομικά κριτήρια ή την απώθηση οικονομικών μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στηρίζει το δημόσιο χαρακτήρα της δωρεάν εκπαίδευσης και υγείας για όλους τους Αυστραλούς πολίτες και τους μετανάστες. Αντιτάσσεται στις προτάσεις των δύο μεγάλων κομμάτων για χρηματοδότηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και προστασία των μεγάλων εταιρειών, απαιτώντας αντ' αυτού, κεφάλαια για τη λαϊκή στέγαση και τη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω δημόσιων αναπτυξιακών προγραμμάτων. Επιδιώκει την κατάργηση των διδάκτρων από τα πανεπιστήμια και την αύξηση βιώσιμων φοιτητικών επιδομάτων. Προτείνει τέλος την ουσιαστική στήριξη των αυτόχθονων Αβορίγινων που ζουν εδώ σαν ξένοι, στην ίδια τους την πατρίδα.