Το θέμα με το στάρι περνά ακόμα σχετικά χαμηλά στην ειδησεογραφία. Κι όμως δεν είναι καθόλου αθώο θέμα. Ποιος θυμάται το χαμό που έγινε σε δεκάδες χώρες, όταν στην προηγούμενη τέτοια κρίση η άνοδος της τιμής του ψωμιού οδηγούσε σε λιμοκτονία ολόκληρους πληθυσμούς; Τώρα, πάλι, με πρόσχημα την ξηρασία αυτή τη φορά, προαναγγέλλουν αύξηση 50% στις τιμές του σταριού, και σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο αναγγέλλουν ότι αυτή η αύξηση θα κυλήσει ζεστή στις ήδη ψηλές τιμές στο ψωμί.

Ποιος καθορίζει τις τιμές στο στάρι; Οχι οι παραγωγοί. Αυτοί και πάλι φτηνά θα πουλήσουν. Οι αγορές καθορίζουν την τιμή και αναφέρονται στην τιμή που οι έμποροι διακινούν το στάρι.

Εχει κάποια σχέση το στάρι με την είδηση για την πρόσληψη του νέου συμβούλου του πρωθυπουργού; Φαινομενικά καμία. Εκτός, ίσως, από το γεγονός ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι οι αγορές που εμφανίζονται σαν ο θεός που καθορίζει τις εξελίξεις. Οι αγορές θα καθορίσουν πώς θα γίνει το ψωμί ψωμάκι. Και ο νέος σύμβουλος - γκουρού των αγορών - έρχεται για να καθορίσει πως οι λαϊκές αντιδράσεις δε θα οδηγήσουν σε υπαναχώρηση την κυβέρνηση. Δουλειά του, λένε, είναι να προστατέψει το ευρώ. Πού κολλάει το στάρι; Σε μια πληροφορία που υπάρχει στα ψιλά των ρεπορτάζ που στέλνουν τα διεθνή πρακτορεία: πέρσι, το κεφάλαιο που ακούει στο όνομα Goldman Sachs έβγαλε από το παιχνίδι με τις τιμές των εμπορευμάτων κέρδη 5 δισ. δολάρια. Το νέο ράλι τιμών με αφορμή το στάρι τώρα αρχίζει. Η σταθερότητα του ευρώ είναι καθοριστική για τα αναμενόμενα κέρδη.

Διά ταύτα: Η διατροφή είναι πολύ σοβαρό θέμα, για να μένει στα χέρια των αγορών. Οι αγορές όμως είναι ο θεός. Το βεβαιώνει και ο Ελληνας πρωθυπουργός που προσέλαβε σύμβουλο αυτόν που θα εξευμενίσει, λέει, τις αγορές. Γιατί οι αγορές είναι το παν. Ομως, οι αγορές δεν είναι κάτι ουδέτερο, αλλά έκφραση μιας σχέσης εκμετάλλευσης με κεντρικό εμπόρευμα την εργατική δύναμη από την τιμή πώλησης του οποίου καθορίζονται όλα τα άλλα.

Το μέγα ζητούμενο σήμερα για τους όπου Γης καπιταλιστές είναι να εξασφαλίσουν την κατώτερη δυνατή τιμή αγοράς και πώλησης του εμπορεύματος εργατική δύναμη. Η ποινή για όποιον δεν το καταφέρει είναι συντριπτική. Το λέει με το δικό του τρόπο ο νέος σύμβουλος του πρωθυπουργού, όταν προειδοποιεί την άρχουσα τάξη πως αν δεν κάνει τη δουλειά της θα χάσει την ίδια την εξουσία.

Ενδιαφέρουν όλα αυτά την εργατική τάξη; Ναι, αρκεί να τα φιλτράρει. Πώς; Με στοιχεία όπως αυτά που έρχονται από τις ΗΠΑ. Που δείχνουν ωμά ότι αρκεί να ρίχνεις τους μισθούς των εργατών για να κερδίζεις ακόμα κι όταν δεν πουλάς. Να ένα σπουδαίο μάθημα για τις σχολές πολιτικής οικονομίας.

Μάθημα όμως και για τους εργάτες που γίνεται το μυαλό τους κιμάς όταν διαβάζουν και ακούνε για τα δύσκολα που έχει να περάσει η χώρα, λες και η δική τους χώρα και η χώρα του αφεντικού είναι η ίδια.

Οσο τα «υποζύγια» θα περιμένουν από την αγορά να δουν δίκαιη κατανομή βαρών, το κεφάλαιο θα πίνει στην υγεία των κορόιδων. Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για απλό φαγοπότι, αλλά για σφαγή εργατών από το αίμα - κυριολεκτικά - των οποίων παράγεται ο μέλανας ζωμός για την ισχυροποίηση του κεφαλαίου.

Κι αυτό είναι που ζητάει ανατροπή.