Ο,ΤΙ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ, ΖΗΤΑΕΙ: «Πώληση σε ιδιώτες του 40% των εργοστασίων παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας προερχόμενης από λιγνίτη απαιτεί "εδώ και τώρα" η Κομισιόν (...) η επιτροπή εξειδικεύει πλέον με τον τρόπο που κρίνει η ίδια τις υποχρεώσεις της Ελλάδας που απορρέουν από το μνημόνιο (...) η απαίτηση αυτή αποτελεί αλλαγή στάσης της Κομισιόν σε σχέση με αυτά που ζητούσε τα τελευταία δύο χρόνια, δηλαδή να παραχωρηθεί σε ιδιώτες το 40% των κοιτασμάτων λιγνίτη. Τώρα ζητάει να πουληθεί το 40% της παραγωγικής δυνατότητας της ΔΕΗ» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ: «Γεγονός, πάντως, είναι ότι επάνω στις ράγες του Μνημονίου κυλάει ένας οδοστρωτήρας που κάθε μέρα ρίχνει ένα ακόμη εμπόδιο ή παράλογο κεκτημένο. Ο οδοστρωτήρας φτάνει τώρα στον πιο σκληρό πυρήνα ζητημάτων και σε προβλήματα που οι πολιτικοί έχουν μάθει να σκέπτονται ότι δεν έχουν λύση, όπως π.χ. τον ρόλο της ΓΕΝΟΠ στη διοίκηση της ΔΕΗ ή τη μαύρη τρύπα του ΟΣΕ. Οι ράγες είναι δεδομένες, τα χρονοδιαγράμματα σφικτά και το ρίσκο ενός εκτροχιασμού εξαιρετικά υψηλό. Από εδώ και πέρα θα φανεί αν αυτή η κυβέρνηση θα αντέξει να τα βγάλει πέρα με αυτά τα εμπόδια απέναντί της, τη στιγμή μάλιστα που ορισμένα εξ αυτών αποτελούν "σάρκα εκ της σαρκός" του κυβερνώντος κόμματος. Προς το παρόν, πάντως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι πολλά αλλάζουν και πως αν δεν συμβεί κάτι μοιραίο η χώρα θα έχει μια εντελώς άλλη όψη στο τέλος του 2010. Ενας, όμως, είναι ο κίνδυνος: να περάσουν όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις, αλλά η κυβέρνηση να συνεχίσει να "διαβάζει" λάθος την αγορά και να την οδηγήσει στο απόλυτο στέγνωμα και τη χρεοκοπία. Και τότε οι πολίτες θα αποδώσουν την ύφεση στην κυβέρνηση και το Μνημόνιο, ξεχνώντας όλα όσα τολμηρά και ουσιαστικά θα έχουν συντελεσθεί στο όνομά του» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«ΔΙΑΤΑΓΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ...»: «Η σύγκρουση με τις συντεχνίες που αντιδρούν (...) είναι αναπόφευκτη, ίσως και αναγκαία (...) κανένα βήμα πίσω δεν πρέπει να γίνει σ' αυτό τον τομέα» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).