Πραξικόπημα πρώτο: Πέρασαν από τη Βουλή το μνημόνιο καταστρατηγώντας τη συνταγματική διάταξη που υπαγορεύει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για διεθνείς συμβάσεις της χώρας, επιλέγοντας τον βολικό γι' αυτούς δρόμο της απλής πλειοψηφίας των 151 ψήφων.

Πραξικόπημα δεύτερο: Εισήγαγαν τροπολογία με την οποία δίνεται η «λουδοβίκεια» δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών να προχωράει σε διεθνείς συμφωνίες και δεσμεύσεις της χώρας χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, καταργώντας το δικαίωμα της Βουλής να κυρώνει ή να απορρίπτει τέτοιες συμβάσεις.

Πραξικόπημα τρίτο: Προωθούν νομοθετικό «γύψο» ενάντια στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, «παγώνουν» διά νόμου τους μισθούς, βγάζουν στην «παρανομία» (!) ακόμα και τα ψίχουλα που κάποιοι εργοδότες υποχρεώνονται να παραχωρήσουν κάτω από τον αγώνα των εργαζομένων.

*

Αυτοί είναι που μιλούν για «νομιμότητα».

Αυτοί είναι που μιλούν για «σεβασμό στο Σύνταγμα».

Αυτοί είναι που δεν αντέχουν ούτε το άκουσμα του συνθήματος «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Αυτοί είναι που με κάθε τους κίνηση, κάθε τους πράξη, κάθε τους απόφαση επιβάλλουν ως «νόμο το "δίκιο" του κεφαλαιοκράτη».

*

Να, γιατί πρέπει να ανατραπούν οι νόμοι τους, η τάξη τους, η εξουσία τους.

Να, τελικά, πόσο δίκιο είχε ο Μοντεσκιέ - ο «δικός τους» Μοντεσκιέ - όταν έγραφε ότι

«είναι καλό να εξορκίσουμε τους νόμους πριν βρικολακιάσουν και ξεκινήσουν να πίνουν το αίμα μας».