Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ γίνεται ο άριστος μοχλός επιβολής της άγριας κυβερνητικής πολιτικής, της εφαρμογής του μνημονίου, ο καλύτερος εκφραστής του κεφαλαίου στο κίνημα, που πασχίζει για το ξεπέρασμα της κρίσης αφανίζοντας εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Με το πλαίσιό της για τη Συλλογική Σύμβαση δε συμβάλλει απλά στο πάγωμα μισθών και μεροκάματων, αλλά στη δραστική μείωσή τους, προτείνοντας αύξηση 1,5% (μέσος ευρωενωσιακός πληθωρισμός), όταν στην Ελλάδα ο πληθωρισμός είναι 5,5% και αναμένεται αύξησή του, λόγω αύξησης του ΦΠΑ. Προτείνει την «ενσωμάτωση» του 13ου-14ου μισθού που συζητά και ο ΣΕΒ, ανοίγοντας το δρόμο κατάργησής τους. Για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα περιορίζεται να ζητά τη μη «βίαιη προσαρμογή» στην αύξηση των ορίων ηλικίας για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων (γυναίκες, ΒΑΕ) και αυτούς που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση, συμφωνώντας ουσιαστικά με την κατάργηση της Ασφάλισης. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν ξεπουλά απλά τους εργάτες. Τους βάζει στον Προκρούστη του κεφαλαίου. Χρόνια τώρα, με τον «κοινωνικό διάλογο», με την πολιτική της στήριξης της «ανταγωνιστικότητας», παζάρευε τι θα χάσουν οι εργάτες. Τώρα, στο όνομα της μη εφαρμογής του παγώματος των μισθών με κυβερνητική πράξη νομοθετικού περιεχομένου, προωθεί η ίδια τη μείωσή τους. Οσο για το θάνατο της Ασφάλισης, πασχίζει να είναι αργός και όχι βίαιος. Ούτε συλλογικός εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου να ήταν. `Η μήπως είναι;